Ustalanie cen za pobór wody i odprowadzane ścieki należy do właściwości rady gminy.
Stwierdzenie nieważności uchwały rady miejskiej wyłącznie na tej podstawie, że rada miejska zróżnicowała wysokość opłat za wodę i wprowadzanie ścieków dla większej liczby grup podmiotów niż gospodarstwa domowe i inni odbiorcy z pominięciem materialnoprawnych przesłanek kształtowania tych opłat, nie znajduje dostatecznej podstawy w art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny - Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu po rozpoznaniu sprawy ze skargi Miasta P. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody w L. z dnia 8 kwietnia 1991 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności par. 1 i par. 2 uchwały Nr IX/63/91 Rady Miejskiej w P. z dnia 28 stycznia 1991 r. w części dotyczącej ceny jednostkowej wody i opłaty za odprowadzenie ścieków do kanalizacji miejskiej od podmiotów w całości dotowanych z budżetu gminy - uchylił zaskarżone rozstrzygnięcie Wojewody w L.
Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia 8 kwietnia 1991 r. (...) Wojewoda w L. na podstawie art. 86 i art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ stwierdził nieważność par. 1 i par. 2 uchwały Nr IX/63/91 Rady Miejskiej w P. z dnia 28 stycznia 1991 r. ustalającej opłatę za wodę i odprowadzanie ścieków do kanalizacji miejskiej w części dotyczącej ceny wody i opłaty za odprowadzanie ścieków do kanalizacji miejskiej "dla podmiotów w całości dotowanych z budżetu gminy".
Zdaniem Wojewody w L. określone postanowienia par. 1 i par. 2 uchwały pozostają w sprzeczności z par. 11 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1986 r. w sprawie urządzeń zaopatrzenia w wodę i urządzeń kanalizacyjnych oraz opłat za wodę i wprowadzanie ścieków /Dz.U. nr 47 poz. 234 ze zm./, na którym uchwała Rady Miejskiej została oparta. Przepis ten, upoważniający rady gmin do ustalania opłat za wodę i za odprowadzone ścieki, określa dwie grupy podmiotów, dla których powyższe opłaty mogą być zróżnicowane, a mianowicie: 1/ gospodarstwa domowe i 2/ pozostali odbiorcy inni niż gospodarstwa domowe.
Rada Miejska w P. natomiast w wymienionej drugiej grupie odbiorców wyróżniła jeszcze podmioty w całości dotowane z budżetu gminy i dla tej grupy ustaliła stawkę opłaty za wodę w wysokości 2.630 zł, podczas gdy dla gospodarstw domowych wynosi ona 2100 zł, a dla pozostałych odbiorców - 3.360 zł.
Podobnie opłata jednostkowa za wprowadzone ścieki do kanalizacji miejskiej wynosi dla gospodarstw domowych 940 zł, dla podmiotów dotowanych z budżetu gminy - 1.140 zł, a dla pozostałych jednostek - 1.460 zł.
Powołany par. 11 ust. 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1986 r. ustala dwie grupy odbiorców wody i odprowadzających ścieki komunalne i podział ten jest wiążący dla rad narodowych przy ustalaniu stawek opłat za wodę i za odprowadzane ścieki.
Rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody w L. zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego Burmistrz Miasta P. na podstawie upoważnienia wyrażonego w uchwale Nr II/86/91 Rady Miejskiej w P. z dnia 28 maja 1991 r. Zdaniem skarżącego podział odbiorców wody i podmiotów odprowadzających ścieki na dwie grupy nie wyklucza uprawnienia rad gmin do dalszego różnicowania stawek opłat wobec innych grup osób pod warunkiem, że stawki te nie są wyższe od stawek określonych rozporządzeniem.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda w L. podtrzymał wyjaśnienia i stwierdzenia sformułowane w rozstrzygnięciu nadzorczym.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Rozstrzygnięcie skargi wymaga wyjaśnienia zagadnienia wstępnego dotyczącego właściwości organów uprawnionych do ustalania opłat za wodę z urządzeń zaopatrzenia w wodę miast i opłat za ścieki wprowadzone do urządzeń kanalizacyjnych miast.
Zgodnie z aktualnym brzmieniem par. 11 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1986 r. w sprawie urządzeń zaopatrywania w wodę i urządzeń kanalizacyjnych oraz opłat za wodę i wprowadzanie ścieków /Dz.U. nr 47 poz. 234 ze zm./ opłaty te ustala terenowy organ administracji państwowej będący organem założycielskim przedsiębiorstwa eksploatującego te urządzenia.