l. Granica postępowania w sprawie wznowienia postępowania jest wyznaczona zakresem rozstrzygniętej decyzją ostateczną sprawy administracyjnej. Wykroczenie poza granice wskazane w art. 145 par. 1 Kpa przez rozpoznanie sprawy nie zakończonej decyzją ostateczną bądź sprawy, która nie była w ogóle przedmiotem postępowania administracyjnego, stanowi rażące naruszenie prawa będące podstawą stwierdzenia nieważności decyzji.
2. Rejestracja bezrobotnego jest czynnością materialno-techniczną, nie zaś decyzją administracyjną. Dopiero gdy organ ustali, że strona nie spełnia warunków do uznania za bezrobotnego, wydaje decyzję administracyjną.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Zbigniewa A. na decyzję Wojewody W-kiego z dnia 14 lutego 1992 r. w przedmiocie pozbawienia statusu bezrobotnego oraz nałożenia obowiązku zwrotu nienależnie pobranego zasiłku dla bezrobotnych i na podstawie art. 207 par. 1 i 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Kierownika Rejonowego Biura Pracy w W.
Kierownik Rejonowego Biura Pracy w W. decyzją z dnia 10 grudnia 1991 r. nr RBP-9221/2204/91, wydaną na podstawie art. 145 par. 1 pkt 5 i art. 151 par. 1 pkt 2 Kpa, uchylił decyzję z dnia 19 lipca 1990 r. nr 2204/90 w sprawie przyznania zasiłku dla bezrobotnych Zbigniewowi A. Jednocześnie na podstawie art. 1 ust. 2, art. 2 ust. 1 pkt 8 i art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./ orzekł o pozbawieniu Zbigniewa A. statusu bezrobotnego i prawa do zasiłku dla bezrobotnych oraz o obowiązku zwrotu nienależnie pobranego zasiłku dla bezrobotnych w okresie od dnia 20 czerwca 1990 r. do dnia 19 sierpnia 1991 r. w łącznej wysokości 6 241 869 złotych. W uzasadnieniu wskazano, że w dniu 12 czerwca 1990 r. Zbigniew A. zgłosił się do Rejonowego Biura Pracy w W. jako bezrobotny, przedstawiając dowód osobisty, świadectwo ukończenia szkoły i świadectwo pracy z ostatniego miejsca zatrudnienia. Na podstawie tych dowodów oraz złożonego oświadczenia uznano Zbigniewa A. za bezrobotnego z prawem do zasiłku od dnia 20 czerwca 1990 r. W dniu 20 sierpnia 1991 r. została wstrzymana wypłata zasiłku, ponieważ ustalono, że Zbigniew A. miał zarejestrowaną działalność gospodarczą "dekoratorstwo" w Wydziale Przemysłu i Handlu Urzędu Miejskiego w W. w okresie od dnia 22 marca 1989 r. do dnia 9 września 1991 r. /nr rej. 740/, a w Urzędzie Skarbowym w W. miał zgłoszony obowiązek podatkowy w okresie od 10 kwietnia 1989 r. /z dniem 30 sierpnia 1991 r. nastąpiła likwidacja działalności gospodarczej/; w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych w W. Zbigniew A. nie odprowadzał składek z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej. Te okoliczności faktyczne powodowały, że Zbigniew A. nie mógł być zarejestrowany jako bezrobotny na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 8 i art. 15 ust. 1 i 2 powołanej wyżej ustawy, lecz jedynie jako osoba poszukująca pracy. Ustalono, że w okresie prowadzenia działalności gospodarczej nie zawsze osiągał dochód, nie jest to jednak okoliczność mająca znaczenie dla uznania za bezrobotnego. Dopiero po wyrejestrowaniu działalności gospodarczej mógł być zarejestrowany jako bezrobotny.
Od decyzji tej Zbigniew A. złożył odwołanie, kwestionując jej słuszność i zasadność ze względu na jego sytuację życiową i rodzinną.
Wojewoda W-ki decyzją z dnia 14 lutego 1992 r. nr WBP-9112-I/79/92, wydaną na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 8 i art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./ oraz art. 138 / 1 pkt 1 Kpa, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu decyzji przedstawiono ustalenia dokonane w postępowaniu przed organem I instancji, uznając, że w świetle ustalonego stanu faktycznego i rozwiązania przyjętego w art. 2 ust. I pkt 8 lit. c ustawy o zatrudnieniu odwołanie jest bezzasadne. Odwołująca się strona w dniu rejestracji /I czerwca 1990 r./ prowadziła działalność gospodarczą, nie była zatem bezrobotnym w rozumieniu ustawy o zatrudnieniu, a co za tym idzie - nie miała prawa do zasiłku z tytułu pozostawania bez pracy. Dlatego po ujawnieniu tej okoliczności wznowiono postępowanie i pozbawiono Zbigniewa A. statusu bezrobotnego oraz zobowiązano go do zwrotu pobranego zasiłku.