skargę Ireny L. na decyzję Izby Skarbowej w Wałbrzychu w przedmiocie pozbawienia prawa korzystania ze zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego.
Tezy

Za członka rodziny pozostającego we wspólnym gospodarstwie domowym z podatnikiem w rozumieniu par. 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 października 1981 r. w sprawie zwolnienia od podatków i opłaty skarbowej podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności zarobkowej /Dz.U. nr 26 poz. 138/ nie można uznać powinowatego, którego pobyt u podatnika jest przejściowy i ma charakter gościny, w czasie której osoba taka przekazuje podatnikowi swe kartki żywnościowe i pewną sumę pieniędzy jako rekompensatę kosztów wyżywienia.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Ireny L. na decyzję Izby Skarbowej w Wałbrzychu z dnia 14 grudnia 1983 r. w przedmiocie pozbawienia prawa korzystania ze zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego.

Uzasadnienie strona 1/2

Przedmiotem skargi Ireny L. do Naczelnego Sądu Administracyjnego jest decyzja Izby Skarbowej w Wałbrzychu z dnia 14 grudnia 1983 r. nr IS. V/2-3252/38/10/83, utrzymująca w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w D. z dnia 26 października 1983 r. o utracie warunków do zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego za okres od dnia 1 września 1982 r. Według uzasadnienia zaskarżonej decyzji, podatniczka korzystała ze zwolnienia od podatków z tytułu nowo uruchomionej działalności rzemieślniczej, obejmującego okres od dnia 9 października 1981 r. do dnia 8 października 1983 r. W deklaracji podatkowej z dnia 13 października 1981 r. podała, że będzie zatrudniać pełnoletniego członka rodziny - Jerzego D., a w dniu 28 sierpnia 1982 r. zawiadomiła o zatrudnieniu z dniem 1 września tego roku Haliny W. Z tym dniem organ podatkowy I instancji orzekł o utracie zwolnienia podatkowego.

Ustosunkowując się do zarzutu podatniczki, że Jerzy D. /mąż jej siostry/ nie powinien być zaliczany do stanu zatrudnienia przy ocenie uprawnienia do zwolnienia, ponieważ jest członkiem rodziny i pozostaje z nią we wspólnym gospodarstwie domowym, organ odwoławczy wyraził pogląd, iż istota wspólnego gospodarstwa domowego polega na wspólnym uczestniczeniu w przychodach i wydatkach oraz we wspólnym zaspokajaniu potrzeb życiowych, a nie tylko na partycypacji w kosztach utrzymania. Jerzy D. wprawdzie zameldował się w mieszkaniu podatniczki w dniu 1 czerwca 1982 r., ale miejscem jego stałego pobytu nadal było mieszkanie zajmowane wraz z żoną w B. Od podatniczki pobierał wynagrodzenie i oddawał je na swoje utrzymanie kwotę 3000 zł /oraz kartki żywnościowe/. W tym stanie rzeczy decyzje odpowiadają przepisom par. 1 ust. 1 pkt 4 i par. 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 października 1981 r. w sprawie zwolnienia od podatków i opłaty skarbowej podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności zarobkowej /Dz.U. nr 26 poz. 138/.

W skardze natomiast podkreśla się, że Jerzy D. - jako szwagier - jest członkiem rodziny podatniczki, zamieszkuje z nią w jednym domu i prowadzi wspólne gospodarstwo domowe, albowiem właśnie skarżąca zapewnia wszystko to, co składa się na pojęcie "utrzymania". Kwota oddawana jej na ten cel nie pokrywała rzeczywistych wydatków, jakie ponosiła w związku z zamieszkiwaniem szwagra, któremu w ten sposób udzielała faktycznej pomocy. w tej sytuacji należało uznać, że w momencie zatrudnienia Haliny W. w zakładzie rzemieślniczym pozostawał on ze skarżącą we wspólnym gospodarstwie domowym, a taka ocena uzasadnia wniosek o uchylenie zaskarżonej decyzji.

W obszernej odpowiedzi na skargę organ podatkowy II instancji szczegółowo wywodził stanowisko, że Jerzy D. nie pozostawał z podatniczką we wspólnym gospodarstwie domowym, lecz jedynie korzystał u niej z odpłatnego utrzymania i wynajętego pokoju. Organ podkreślał także fakt zgłoszenia przez podatniczkę Jerzego D. jako pracownika najemnego zarówno w deklaracji podatkowej, jak i w karcie lustracji.

Strona 1/2