1. Przepisy Kodeksu cywilnego, a w szczególności przepisu art. 235 tego kodeksu nie stwarzają podstawy do ustalenia, by grunt zabudowany stanowiący własność gminy mógł być na ogólnych zasadach Kodeksu cywilnego oddany określonej osobie w użytkowanie wieczyste w całości, to jest bez jednoczesnej sprzedaży położonego na nim budynku.
2. Szczegółowe i wyczerpujące uregulowanie w ustawie z 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127/ problematyki nabywania i zbywania nieruchomości gruntowych oraz ich wydzierżawiania lub najmu przy jednoczesnym szczegółowym określeniu kompetencji rad gmin w tych sprawach, a także charakter szczególny tego aktu normatywnego powodują, że w sprawach objętych zakresem obowiązywania tej ustawy nie ma zastosowania przepis art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. "a" ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym, to znaczy, że warunkiem nabycia lub zbycia nieruchomości gruntowych objętych ustawą o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości oraz ich wydzierżawiania lub najmu nie jest podjęcie uchwały przez radę gminy.
3. Przewidziane w art. 23 ust. 1 i art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości uprawnienie zarządów gmin do podawania do publicznej wiadomości wykazów nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży lub oddania w użytkowanie wieczyste, użytkowanie, dzierżawę lub najem oraz podawanie do publicznej wiadomości ogłoszeń o przetargu - mieści w swej treści również czynności opracowania i zatwierdzania tych wykazów i ogłoszeń.
4. Rada gminy jako jej organ uchwałodawczy i nadzorczy nad zarządem gminy może z mocy art. 18 ust. 1 ustawy o samorządzie terytorialnym przejąć do swojego rozpoznania wszelkie zadania zarządu, które w przepisach ustawowych nie zostały zastrzeżone do wyłącznej właściwości tego organu, a nadto z mocy swoich uprawnień nadzorczych może udzielać zarządowi wytycznych i poleceń co do załatwiania pozostałych spraw w granicach, w jakich zasady i tryb załatwienia tych spraw unormowane zostały w obowiązujących przepisach.
Naczelny Sąd Administracyjny - Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu po rozpoznaniu sprawy ze skargi Gminy Miejskiej W. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody w W. z dnia 14 lutego 1992 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały nr XXXV/228/92 Rady Miejskiej z dnia 11 stycznia 1992 r. w sprawie oddania nieodpłatnie w użytkowanie wieczyste nieruchomości stanowiącej własność Gminy - oddalił skargę.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Szpitala dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w M. na decyzję Krajowego Inspektora Farmaceutycznego z dnia 17 września 1993 r. w przedmiocie odmowy wydania koncesji na prowadzenie apteki ogólnodostępnej typu "A" i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Krajowego Inspektora Farmaceutycznego kwotę 1.000.000 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
Uchwałą Nr XXXV/228/92 z dnia 11 stycznia 1992 r. Rada Miejska na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. "a" ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ oraz art. 4 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127/ postanowiła w par. 1, co następuje:
1. Grunt zabudowany położony przy ul. R. Nr 13, oznaczony geodezyjnie jako AM1 obrębu B. działka Nr 56/2, przeznacza się do oddania nieodpłatnie w użytkowanie wieczyste Oddziałowi Związku Sybiraków w W. na potrzeby prowadzonej przez niego statutowej działalności charytatywnej, opiekuńczej i kulturalnej.
2. Do czasu zawarcia umowy użytkowania wieczystego grunt zabudowany, o którym mowa w ust. 1, może być użyczony nieodpłatnie Oddziałowi Związku Sybiraków w W.
Paragraf 2 uchwały natomiast stanowi o wejściu w życie uchwały z dniem jej podjęcia.
Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia 14 lutego 1992 r. (...) Wojewoda w W. na zasadzie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95/ stwierdził nieważność powyższej uchwały.
Podstawą rozstrzygnięcia było naruszenie przez Radę Miejską art. 20 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127/ oraz ogólnie powołanych przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lipca 1991 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 72 poz. 311/, polegające na tym, że na objętej uchwałą nieruchomości położone są budynki, których w uchwale nie wymieniono, a które zgodnie z powołanym przepisem ustawy o gospodarce gruntami powinny być wieczystemu użytkownikowi sprzedane.
Na rozstrzygnięcie to wniosła skargę z dnia 17 marca 1992 r. Gmina Miejska W., która następnie na wezwanie Sądu przedstawiła uchwałę nr XLII/269/92 Rady Miejskiej z dnia 29 kwietnia 1992 r. w sprawie skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody w W. z dnia 14 lutego 1992 r.
Zdaniem skarżącego, według art. 4 ust. 6 ustawy o gospodarce gruntami, grunty stanowiące własność gminy mogą być oddawane nieodpłatnie w użytkowanie wieczyste osobom prawnym i osobom fizycznym, prowadzącym działalność charytatywną, opiekuńczą, kulturalną, leczniczą, oświatową i wychowawczą oraz sportowoturystyczną na cele nie związane z prowadzeniem działalności zarobkowej. Gruntem w rozumieniu ustawy są również grunty zabudowane, a zatem nieodpłatnym oddaniem w użytkowanie wieczyste na zasadzie art. 4 ust. 6 powołanej ustawy mogą być również objęte budynki, gdyż przepis ten stanowi lex specialis w stosunku do zasady ogólnej z art. 4 ust. 4 ustawy. Przepis art. 20 ustawy o gospodarce gruntami zatem nie ma zastosowania w niniejszym wypadku. Ponadto skarżąca wyjaśniła, że zgodnie z art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. "a" ustawy o samorządzie terytorialnym podjęcie tej uchwały należy do wyłącznej kompetencji Rady Miejskiej.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda w W. wyjaśnił, że powołany w skardze art. 4 ust. 6 ustawy o gospodarce gruntami stwarza jedynie możliwość obniżenia ceny sprzedaży gruntu bądź oddania gruntu w bezpłatne użytkowanie wieczyste lub użytkowanie. Przepis ten natomiast nie obejmuje budynków, co do których obowiązują zasady sprzedaży z art. 20 ustawy za cenę ustaloną zgodnie z art. 39 ust. 1.