Tezy

Zwolnienie od podatku oznaczone konkretnym okresem wygasa - jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej - z upływem ostatniego dnia tego okresu.

Wygaśnięcie zwolnienia jest równoznaczne z "odżyciem" obowiązku płacenia podatku na podstawie reguł ogólnych.

Sentencja

oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/6

Kontrola przeprowadzona w Przedsiębiorstwie Produkcyjno-Usługowym Spółka z o.o. przez Urząd Kontroli Skarbowej wykazała między innymi, że Spółka zaniżyła podatek dochodowy za rok 1992 o kwotę 34.632.000 zł. Zaniżenie to było następstwem odliczenia od dochodu rocznego kwoty 87.900.000 zł z tytułu wykonywania robót z zakresu budownictwa mieszkaniowego, która to kwota obliczeń została zakwestionowana przez inspektorów kontroli skarbowej.

Spółka złożyła wniosek o skierowanie sprawy na drogę postępowania podatkowego, w którym wskazała, że korzystała ze zwolnienia od podatku dochodowego z tytułu prowadzenia robót w zakresie budownictwa mieszkaniowego przez okres trzech lat, na podstawie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 lutego 1989 r. w sprawie zwolnienia od podatku dochodowego dochodów z niektórych rodzajów działalności gospodarczej /Dz.U. nr 3 poz. 20/. Zwolnienie obejmowało okres od dnia wystawienia pierwszej faktury dotyczącej tych robót, to jest od 28.7.1989 r. do 28.7.1992 roku. Wprawdzie w roku 1992 w okresie od 1.1. do 28.7. nie wystąpił u podatnika dochód z omawianej działalności gospodarczej, jednakże wbrew stanowisku zawartemu w wyniku kontroli, Spółka nie naruszyła żadnego przepisu prawnego, gdyż dochód wystąpił za cały rok 1992. Od tego dochodu Spółka odliczyła dochód osiągnięty do dnia 28.7.1992 r. z robót w zakresie budownictwa mieszkaniowego w proporcji do dochodu przypadającego z całego roku. Taka zasada odliczenia pozwoliła Spółce na odliczenie od należnego podatku za rok 1992 kwoty 87.900.000 zł.

Urząd Skarbowy decyzją z 14.9.1993 r. ustalił wysokość podatku dochodowego za rok 1992 w kwocie 111.328.000 zł, co spowodowało dodatkowy przypis podatku w wysokości 35.632.000 zł. Urząd Skarbowy stwierdził, że na podstawie par. 1 ust. 1 pkt 3 wskazanego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 lutego 1989 r. uzyskane przez Spółkę zwolnienie od podatku dochodowego trwało tylko przez okres trzech lat i wygasło w dniu 28.7.1992 roku. Tylko więc do tej daty było dopuszczalne dokonywanie odliczeń dochodu uzyskanego z działalności objętej zwolnieniem. Spółka natomiast dochody te odliczała również od dochodów uzyskiwanych z innego rodzaju działalności po 28.7.1992 roku, na skutek czego naruszyła przepis art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./.

W odwołaniu od tej decyzji podatnik zarzucał, że zarówno decyzja Urzędu Skarbowego, jak i stanowisko inspektorów kontroli skarbowej, są niezasadne. Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dochodem jest nadwyżka przychodów nad kosztami uzyskania przychodu za cały rok podatkowy. Dochód bowiem był tworzony przez cały rok i dlatego odliczenia dochodu osiągniętego z działalności korzystającej ze zwolnienia od podatku mogły być odliczane od dochodu osiągniętego w całym roku 1992, chociaż do dnia zwolnienia dochód z całej działalności nie wystąpił.

Strona 1/6