1. Przy ustalaniu wymiaru podatku w formie ryczałtu umownego oświadczenie podatnika o przewidywanej wysokości obrotu i dochodu nie ma charakteru zeznania podatkowego, wobec czego nie ma zastosowania w takim wypadku art. 168 par. 2 Kpa.
2. Oświadczenie, o którym mowa, ma charakter propozycji otwierającej procedurę swoistych rokowań pomiędzy organem podatkowym a podatnikiem, które kończą się wydaniem decyzji w sprawie ryczałtu /par. 21 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 lutego 1982 r. w sprawie zryczałtowania podatków obrotowego i dochodowego od niektórych grup podatników oraz w sprawie opłaty skarbowej z tytułu wykonywania rzemiosła - Dz.U. nr 6 poz. 47/.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Andrzeja H. na decyzję Podatkowej Komisji Odwoławczej przy Izbie Skarbowej w Opolu w przedmiocie wymiaru podatku zryczałtowanego.
Przedmiotem skargi Andrzeja H. do Naczelnego Sądu Administracyjnego jest decyzja Podatkowej Komisji Odwoławczej przy Izbie Skarbowej w Opolu z dnia 17 marca 1983 r. nr Fin.V-A-3252/ZO-270/82, która na skutek jego odwołania uchyliła decyzję wymiarową Naczelnika Miasta i Gminy w N. z dnia 30 czerwca 1982 r., obniżając podatek zryczałtowany za 1982 r. z kwoty 305.688 zł do kwoty 279.420 zł rocznie /z 25.474 do 23.270 zł miesięcznie/. Podstawą takiego rozstrzygnięcia było ustalenie organu odwoławczego, że obrót w wysokości 2.340.000 zł, w tym 1.170.000 zł ze sprzedaży kwiatów, nie jest zawyżony, skoro wartość średniego remanentu kwiatów, z których sprzedaży podatek osiąga 50 procent całego obrotu, wynosił 21.795 zł, a obrót ustalony ze sprzedaży kwiatów odpowiada jednorazowej rotacji średnim remanentem w tygodniu, przy ogólnie stosowanym w tej branży 2-3 krotnym wskaźniku rotacji. jednakże ze względu na zwiększone koszty prowadzenia działalności przyjęto najniższą normę zysku netto - 13 procent od obrotu ze sprzedaży warzyw oraz średnią normę - 22 procent ze sprzedaży kwiatów.
Skarżący wnosił o uchylenie zaskarżonej decyzji i obniżenie podatku zryczałtowanego do kwoty 150 tys. zł rocznie. Podkreślał, że remanent przeprowadzony w dniu 17 maja 1982 r. nie odzwierciedla normalnych warunków działalności, gdyż był dokonany w przeddzień uroczystości komunijnych. Ujęto w nim zresztą szarfy pogrzebowe, a więc towar o bardzo długim okresie rotacji, oraz lizaki, będące artykułem trudnodostępnym. Natomiast drugi remanent z dnia 8 września 1982 r. ustalił stan towaru na kwotę 14.155 zł, co odpowiada przeciętej sytuacji w tym zakresie. Jednakże przyjęcie średniej z obu tych remanentów, przy założeniu pięciokrotnej rotacji remanentowej w okresie miesiąca, znacznie zawyżyło obroty, a w konsekwencji i dochód uzyskiwany przez skarżącego, który nie dysponuje środkami finansowymi na opłacenie tak wysokiego podatku, gdyż nie tylko musi utrzymać rodzinę, ale również obciążają go wysokie koszty działalności, przekraczające 100 tys. zł rocznie. Wskazywał ponadto, że w trzynastotysięcznym mieście N. działa aż 12 kiosków tej samej branży.
W obszernym uzasadnieniu odpowiedzi na tę skargę organ podatkowy II instancji wyjaśnił podstawy swego rozstrzygnięcia, przypominając, że we wniosku o ryczałt skarżący podał kwotę przewidywanego obrotu w wysokości 300.000 zł, a więc dochód wyniósłby 52.500 zł. Sąd to kwoty tak znacznie zaniżone, że nie zostały wzięte pod uwagę przy ustalaniu ryczałtu, a organ podatkowy ustalił podstawy opodatkowania szacunkowo, wykorzystując w tym celu m.in. wyniki kontroli. Do wyliczenia średniej wartości remanentu kwiatów przyjęto tylko stan kwiatów ciętych oraz stan kasy, nie biorąc pod uwagę szarf pogrzebowych, a obrót ze sprzedaży kwiatów ustalono posługując się bardzo niską, jednorazową w tygodniu rotacją średnim remanentem. Skoro zaś według oświadczenia skarżącego uzyskuje on ze sprzedaży kwiatów 50 procent obrotu, to obrót z całej działalności oszacowano na 2.340.000 zł. Uwzględnienie wysokich kosztów tej działalności wpłynęło na obniżenie przez Podatkową Komisję odwoławczą norm zyskowności, a w rezultacie i kwoty dochodu podlegającego podatkowaniu. Zgłoszone przez skarżącego do karty lustracji kwoty utargów dziennych w wysokości 350-5.000 zł nie zostały wzięte pod uwagę, ponieważ znacznie odbiegają od oświadczeń innych podatników, prowadzących podobną działalność; w N. ustalone utargi dzienne wynoszą średnio 10 tys. zł.