1. Prawidłowość ustalenia stanu faktycznego zgodnie z regułami postępowania dowodowo-wyjaśniającego oraz dokonana przez organy administracji swobodna ocena, czy stan ten odpowiada przyjętemu w normie prawnej znaczeniu "wyrażenia nieostrego", podlegają kontroli sądu administracyjnego, ponieważ użycie w normie prawnej wyrażenia nieostrego nadaje mu znaczenie prawne, a nie tylko faktyczne, przedmiotem zaś kontroli sądowej jest zgodność zaskarżonych decyzji z prawem.
2. Dyspozycja normy prawnej przewidująca, że organ administracji "może" wydać decyzję, nadaje jej charakter uznaniowy. Decyzje takie są wyłączone spod kontroli sądowej w zakresie, w jakim organ administracji - kształtując ich treść - kieruje się uznaniem w granicach przyznanych mu w stosownych przepisach prawa materialnego.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę PP Polska Żegluga Bałtycka w K. na decyzję Wojewody Wrocławskiego z dnia 22 lutego 1982 r. nr GKL.V.8172/57/82 w przedmiocie cofnięcia przydziału lokalu użytkowego.
Przedmiotem skargi PP Polska Żegluga Bałtycka do Naczelnego Sądu Administracyjnego jest decyzja podjęta z upoważnienia Wojewody Wrocławskiego w dniu 22 lutego 1982 r. nr GKL.V.8172/57/82, utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Dzielnicy Wrocław-Stare Miasto z dnia 29 stycznia 1982 r. /nr GKL.VIII-8175/44/530/82/ w sprawie cofnięcia przydziału lokalu użytkowego położonego we Wrocławiu przy ul. K. W. nr 39, jego opróżnienia i przydzielenia Urzędowi Dzielnicowemu Wrocław-Fabryczna z przeznaczeniem dla Dzielnicowego Ośrodka Sportu i Rekreacji.
Powołując jako podstawę prawną swoich rozstrzygnięć art. 41 prawa lokalowego, organy administracji uzasadniały je zawieszeniem na czas nie określony działalności Morskiego Biura Podróży, mieszczącego się w wymienionym lokalu, co wynikało z pisma przedstawiciela armatora z dnia 12 stycznia 1982 r., a jednocześnie potrzebą zorganizowania ogólnomiejskiego ośrodka w zakresie informacji, propagandy i wydawnictw turystycznych.
Wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji, pełnomocnik Polskiej Żeglugi Bałtyckiej opierał skargę na następujących podstawach:
- organom I i II instancji nie były znane w postępowaniu administracyjnym istotne dla sprawy okoliczności faktyczne, istniejące już w chwili wydawania decyzji, a w szczególności zmiana polityki przedsiębiorstwa polegająca na wstrzymaniu w połowie stycznia 1982 r. działań likwidacyjnych wszystkich agend w miastach śródlądzia,
- przedsiębiorstwo nie było należycie reprezentowane przed organami orzekającymi, gdyż kierownik Morskiego Biura Podróży we Wrocławiu został zawieszony w czynnościach w dniu 28 stycznia 1982 r.
W dalszej części skargi wskazano względy słusznościowe przemawiające za pozostawieniem omawianego lokalu w użytkowaniu przedsiębiorstwa, które na remont i wyposażenie obiektu poniosło znaczne nakłady finansowej i prowadziło w nim pomyślnie rozwijającą się działalność polegającą na sprzedaży biletów promowych, organizacji wycieczek morskich oraz propagandzie spraw morza i gospodarki morskiej:
Odpowiadając na skargę, organ administracji II instancji nie znalazł podstaw do jej uwzględnienia na podstawie art. 200 par. 2 Kpa, gdyż w świetle materiałów dowodowych sprawy sporny lokal stał się zbędny skarżącemu przedsiębiorstwu.
Na rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym przedstawiciele strony skarżącej zarzucili zaskarżonej decyzji naruszenie przepisu prawa materialnego, gdyż nie ma szczególnego uzasadnienia społecznego lub gospodarczego dla cofnięcia przydziału, zwłaszcza że działalność Biura została wznowiona i obecnie uzyskuje ono obroty około 300-400 tys. zł miesięcznie, a także rozwija akwizycję przewozów towarowych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 196 par. 1 Kpa sąd administracyjny kontroluje legalność zaskarżonych decyzji administracyjnych, oceniając prawidłowość zastosowania przepisów prawa i ich wykładni przez organy administracji, nie jest natomiast uprawniony do badania innych przesłanek podejmowania decyzji, w tym względów celowości i słuszności.