Skarga Grzegorza K. na decyzję Dyrektora Wydziału Drobnej Wytwórczości i Usług Urzędu Wojewódzkiego w Wałbrzychu w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na wykonywanie rzemiosła i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Wydziału Handlu Drobnej Wytwórczości i Usług Urzędu Miejskiego w W., a także
Tezy

Jeżeli przed dwoma równorzędnymi organami administracji o właściwości szczególnej /do spraw rzemiosła oraz do spraw lokalowych/, działającymi w ramach tego samego urzędu, toczą się równolegle postępowania administracyjne w sprawie wydania zezwolenia na wykonywanie rzemiosła oraz w sprawie przydzielenia lokalu użytkowego na ten właśnie cel, brak decyzji o przydziale lokalu użytkowego nie upoważnia organu do spraw rzemiosła do wydania z tego powodu decyzji odmownej z powołaniem się na niespełnienie warunku określonego w art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła /Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40 ze zm./.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Grzegorza K. na decyzję Dyrektora Wydziału Drobnej Wytwórczości i Usług Urzędu Wojewódzkiego w Wałbrzychu z dnia 16 stycznia 1987 r. w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na wykonywanie rzemiosła i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Wydziału Handlu Drobnej Wytwórczości i Usług Urzędu Miejskiego w W., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Dyrektora Wydziału Drobnej Wytwórczości i Usług Urzędu Wojewódzkiego w Wałbrzychu i kwotę złotych dwa tysiące tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.

Inne orzeczenia z hasłem:
Nieruchomości
Rzemiosło
Inne orzeczenia sądu:
NSA oz. we Wrocławiu
Uzasadnienie strona 1/2

Przedmiotem skargi Grzegorza K. do Naczelnego Sądu Administracyjnego jest decyzja Dyrektora Wydziału Drobnej Wytwórczości i Usług Urzędu Wojewódzkiego w Wałbrzychu z dnia 16 stycznia 1987 nr DW. IV-7652/Rz/2/87, utrzymująca w mocy decyzję Kierownika Wydziału Handlu, Drobnej Wytwórczości i Usług Urzędu Miejskiego w W. z dnia 17 listopada 1986 nr HU-VI-7653/15/86 o odnowienie wydania zezwolenia rzemieślniczego w zakresie cukiernictwa. Według uzasadnienia decyzji, odmowa nastąpiła na podstawie art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła /Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40/ jedynie z powodu braku tytułu prawnego do pomieszczeń przy ul. W. nr 131a w W. wskazanych jako siedziba zakładu. Skarżący podkreślał, że w tym samym Urzędzie Miejskim zawisła sprawa uzyskania decyzji o przydziale lokalu użytkowego, co jednak jest uwarunkowane posiadaniem uprawnień rzemieślniczych. Związek pomiędzy tymi sprawami powinien spowodować zawieszenie postępowania administracyjnego w sprawie udzielenia zezwolenia do czasu załatwienia sprawy przydziału lokalu. Natomiast zaskarżone decyzje "związały" obywatela w prawny węzeł bezradności, co czyni zasadną skargę, skoro skarżący spełnia wszystkie inne przesłanki do uzyskania zezwolenia na wykonywanie rzemiosła.

Odpowiadając na skargę, organ II instancji wnosił o jej oddalenie, ponieważ skarżący nie dysponuje tytułem prawnym do zajmowania potrzebnych pomieszczeń.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do art. 196 par. 1 Kpa kontrola sądowoadministracyjna dotyczy wyłączenia zgodności z prawem zaskarżonych decyzji administracyjnych, nie obejmuje zaś oceny pozostałych motywów ich podejmowania. Uwzględnienie skargi następuje zawsze w przypadku dostrzeżenia przez Sąd naruszeń prawa określonych w art. 207 par. 2-4 Kpa. Jednakże literalna zgodność rozstrzygnięcia z przepisem prawa powołanym jako podstawa materialnoprawna nie powinna być traktowana jako jedyne kryterium legalności. Koniecznym warunkiem takiej oceny jest nadto zgodność samej decyzji i toku jej wydawania z obowiązującym porządkiem prawnym, w szczególności zaś z przepisami normującymi procedurę załatwiania określonego rodzaju spraw.

Jako podstawę materialnoprawną odmowy wydania skarżącemu zezwolenia na wykonywanie rzemiosła organy powołują art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła /Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40/, który na osobę występującą o wydanie uprawnienia rzemieślniczego nakładu obowiązek wskazania siedziby zakładu, a także tytułu prawnego do zajmowania potrzebnych w tym celu pomieszczeń lub terenu. Skoro jednak skarżący zamierza prowadzić działalność rzemieślniczą w lokalu użytkowym pozostającym w dyspozycji terenowego organu administracji państwowej, to możliwość przedstawienia przez niego tytułu prawnego do wskazanego pomieszczenia jest ograniczona przepisem art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/. Na jego podstawie decyzję o przydziale lokalu użytkowego może otrzymać jednostka gospodarki uspołecznionej oraz osoba prawna i fizyczna, której działalność wymaga korzystania z lokalu pozytywnego załatwienia sprawy ze względu na niespełnienie warunku zależnego od decyzji drugiego organu. Strona zostałaby wówczas wprowadzona w sytuację "błędnego koła".

Strona 1/2
Inne orzeczenia z hasłem:
Nieruchomości
Rzemiosło
Inne orzeczenia sądu:
NSA oz. we Wrocławiu