Wyłączenie obowiązku uiszczenia opłaty skarbowej od czynności cywilnoprawnej następuje, jeżeli sprzedający z tytułu zawartej umowy jest podatnikiem podatku od towarów i usług zobowiązanym do zapłacenia podatku albo jeżeli sprzedający jest zwolniony od podatku na podstawie art. 14 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ i sprzedaż jest dokonana w zakresie czynności zwolnionych od podatku.
Naczelny Sąd Administracyjny dokonując analizy stanu faktycznego i prawnego stwierdził, że skarga nie może być uwzględniona ponieważ nie istnieje podstawa do uchylenia, względnie stwierdzenia nieważności decyzji Izby Skarbowej z 1 sierpnia 1995 r. /art. 207 par. 2 i 3 Kodeksu postępowania administracyjnego w związku z art. 68 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368/.
Zaskarżona decyzja została wydana w poprawnie przeprowadzonym postępowaniu i jest zgodna z przepisami prawa materialnego.
Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy zależy w istocie od odpowiedzi na pytanie, czy strona skarżąca miała obowiązek obliczania i pobierania opłaty skarbowej przy wypłacie należności za złom metalowy nabywany do dalszej odsprzedaży lub przerobu od osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej? Odpowiedź ta musi być pozytywna.
Obowiązek obliczenia, pobrania oraz wypłacenia na rachunek urzędu skarbowego opłaty skarbowej przez nabywcę rzeczy ruchomych do dalszej odsprzedaży lub przerobu wynika z art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zmianami/, a według art. 5 ust. 4 ustawy obowiązek ten powstaje z chwilą wypłacenia należności za nabyte rzeczy. W czasie obowiązywania przepisów ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku obrotowym /Dz.U. 1983 nr 43 poz. 191 ze zmianami/ to jest przed 5 lipca 1993 r.; art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy o opłacie skarbowej zwalniał od tej opłaty umowy sprzedaży zawierane w wykonywaniu działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku obrotowym, jeżeli nie są od tego podatku zwolnione, natomiast po wejściu w życie z dniem 5 lipca 1993 r. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/ unormowanie to otrzymało brzmienie /art. 42/, według którego zwolnieniem od opłaty skarbowej objęte są m.in. umowy sprzedaży zawierane przez podatników podlegających podatkowi od towarów i usług.
Z treści przytoczonych przepisów wynika, że zwolnieniu od opłaty skarbowej podlegają tylko takie umowy, w których sprzedający jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem obrotowym albo podatkiem od towarów i usług.
Jak to trafnie ujęto w odpowiedzi na skargę, wyłączenie obowiązku uiszczenia opłaty skarbowej od czynności cywilnoprawnej następuje, jeżeli sprzedający z tytułu zawartej umowy jest podatnikiem podatku od towarów i usług, zobowiązanym do zapłacenia podatku, albo sprzedający jest zwolniony od podatku na podstawie art. 14 cyt. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. i sprzedaż jest dokonana w zakresie czynności zwolnionych od podatku.
W rozpatrywanym przypadku nie występowały takie okoliczności. Jest bowiem niewątpliwe, że strona skarżąca w okresie od stycznia 1992 r. do lutego 1995 r. nabywała złom od osób fizycznych w celu dalszej sprzedaży /136 umów/, przy czym osoby te zawierały umowy nie w wykonaniu działalności gospodarczej i nie były podatnikami podatku obrotowego i podatku VAT.
Prawidłowe jest zatem rozstrzygnięcie obciążające Spółdzielnię wysokością opłaty skarbowej niepobranej przy wypłacie należności za kupiony złom, albowiem na Spółdzielni ciąży z mocy art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zmianami/ odpowiedzialność za nie wykonanie tego obowiązku.
Z tych przyczyn, ponieważ zaskarżona decyzja nie narusza prawa, oddalono na podstawie art. 207 par. 5 Kodeksu postępowania administracyjnego w związku z art. 68 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym skargę jako nieuzasadnioną.