skargę Kazimierza P. na decyzję Wojewody Wałbrzyskiego w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie sprzedaży domu jednorodzinnego.
Tezy

1. Wydanie przez organ administracji państwowej decyzji o umorzeniu postępowania na podstawie art. 105 par. 1 Kpa zapewnia stronie gwarancje procesowe przewidziane w postępowaniu administracyjnym, a zwłaszcza możliwość odwołania się do organu II instancji oraz zaskarżenia decyzji ostatecznej tego organu do sądu administracyjnego.

2. Przeznaczenie w formie wykazu określonych składników nieruchomego majątku państwowego do sprzedaży osobom fizycznym /nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi, domy jednorodzinne, lokale w domach wielomieszkaniowych/ należy wprawdzie do właściwości organów administracji, nie dotyczy jednak skonkretyzowanych praw lub obowiązków indywidualnie oznaczonych podmiotów, lecz jest w istocie rzeczy swoistym aktem zarządu powierzonym majątkiem państwowym.

3. Kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego nie podlega przeznaczenie określonego składnika majątku państwowego do sprzedaży osobom fizycznym bez wskazania nabywcy, dla tej bowiem czynności organów nie jest przewidziana forma decyzji administracyjnej. Charakter decyzji administracyjnej natomiast ma rozstrzygnięcie organu administracji o tym, któremu spośród wnioskodawców sprzedać składnik majątkowy wskazany w wykazie.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Kazimierza P. na decyzję Wojewody Wałbrzyskiego z dnia 13 marca 1982 r. w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie sprzedaży domu jednorodzinnego.

Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
NSA oz. we Wrocławiu
Uzasadnienie strona 1/3

Rozalia i Kazimierz małżonkowie P. ubiegali się o sprzedanie im domu jednorodzinnego typu bliźniaczego przy ul. J. w K., który został przekazany na rzecz Skarbu Państwa przez dotychczasowych właścicieli, wyjeżdżających na stale za granicę. Dom ten zajmuje matka poprzedniego właściciela, Anna R., która wniosła także skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzje administracyjne odmawiające jej przydzielenia lokalu mieszkalnego w tym domu /SA/Wr 194/82/.

Kazimierz P. natomiast zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego pismo z dnia 13 marca 1982 r. nr GT.H-6225/92/81/82, podpisane z upoważnienia Wojewody Wałbrzyskiego przez zastępcę Dyrektora Wydziału Gospodarki Terenowej i Ochrony środowiska, który poinformował skarżących i ich pełnomocnika, że pismo Naczelnika Miasta K. z dnia 18 stycznia 1982 r. nr GT.8225-25/81/82 nie stanowi decyzji administracyjnej w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego, w związku z czym stronie nie przysługuje od niego odwołanie. Pismo to bowiem zawierało tylko informację, że organ administracji nie zamierza przeznaczyć przedmiotowego budynku do sprzedaży, lecz zasiedlić go w trybie przepisów prawa lokalowego. Natomiast zaskarżone pismo wyjaśniało dodatkowo, że przeznaczenie nieruchomości do sprzedaży na rzecz osób fizycznych należy do kompetencji organu administracji państwowej stopnia podstawowego i następuje w formie zarządzenia, które nie podlega zaskarżeniu.

Skarga Kazimierza P. wywodzi, że pismo Naczelnika Miasta K. jest decyzją w rozumieniu art. 107 Kpa, ponieważ rozstrzyga merytorycznie sprawę, pomimo braku uzasadnienia i podstawy prawnej, jednakże narusza interes strony, pozbawiając ją możliwości odwołania się od wadliwych rozstrzygnięć organów administracji. Następnie wskazuje się w skardze, że za warunki mieszkaniowe oraz przysługujące im roszczenie z tytułu mienia pozostawionego za granicą, odmówienie im możliwości nabycia przedmiotowego domu mieszkalnego narusza przepisy prawa materialnego oraz interes społeczny, a w szczególności słuszny interes strony.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 196 par. 1 Kpa sąd administracyjny kontroluje legalność zaskarżonych decyzji administracyjnych, oceniając prawidłowość zastosowania przepisów prawa i ich wykładni, nie jest natomiast uprawniony do badania pozostałych przesłanek podejmowania decyzji, także względów celowości i słuszności, jeśli nie są one zawarte w treści stosowanych norm prawnych.

Decyzją administracyjną jest "orzeczenie organu administracji państwowej o wiążących konsekwencjach obowiązującej normy prawa administracyjnego dla indywidualnie określonego podmiotu i w konkretnej sprawie" /W. Dawidowicz, Polskie prawo administracyjne, Warszawa 1980, str. 47/.

Według poglądu przyjętego w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, pisma zawierające rozstrzygnięcia w sprawie załatwianej w drodze decyzji są decyzjami administracyjnymi, pomimo braku formy przewidzianej w art. 107 par. 1 Kpa, jeżeli zawierają niezbędne elementy tam wymienione, a mianowicie: oznaczenie organu wydającego akt, wskazanie jego adresata, rozstrzygnięcie o istocie sprawy oraz podpis osoby reprezentującej organ. Natomiast w nauce postępowania administracyjnego, uwzględniając nie tyle katalog elementów z art. 107 par. 1 Kpa, ile składniki stosunku prawnego, wskazuje się także na następujące konieczne elementy decyzji:

Strona 1/3
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
NSA oz. we Wrocławiu