1. Jeżeli jednostka gospodarcza lub osoba fizyczna dysponująca przydzielonym jej lokalem użytkowym zaprzestanie działalności wymagającej korzystania z niego, przydział takiego lokalu powinien być cofnięty przez organ administracji państwowej, ponieważ ustała przyczyna, dla której został on uprzednio przydzielony.
2. Postępowanie w sprawie cofnięcia przydziału lokalu nie jest kontynuacją wcześniejszego postępowania zakończonego ostateczną decyzją o przydziale tego lokalu, nie może być zatem zakończone decyzją orzekającą o uchyleniu tej decyzji ostatecznej.
3. Artykuł 39 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ nie wprowadzał rozróżnienia pomiędzy lokalem mieszkalnym a lokalem użytkowym, a zatem mógł stanowić podstawę przydzielenia lokalu użytkowego zstępnemu dotychczasowego najemcy, jeśli spełniony był warunek określony w art. 28 ust. 2 ustawy.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Zdzisławy F. na decyzję Wojewody Wrocławskiego z dnia 30 grudnia 1982 r. w przedmiocie cofnięcia przydziału lokalu użytkowego.
Przedmiotem skargi wniesionej do Naczelnego Sądu Administracyjnego przez pełnomocnika Zdzisławy F. jest decyzja wydana z upoważnienia Wojewody Wrocławskiego w dniu 30 grudnia 1982 r. nr GKL.V.8172/777/82, utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Dzielnicy we Wrocławiu z dnia 6 czerwca 1982 r. nr GKL.VII-8175/56/82 o uchyleniu Stanisławie P. decyzji o przydziale lokalu użytkowego, położonego przy ul. P. nr 36 we Wrocławiu oraz nakazaniu Zdzisławie F. opróżnienia tego lokalu. W motywach obu decyzji podano, że uchylenie decyzji o przydziale lokalu następuje w związku z wyjazdem za granicę Stanisławy P. i cofnięciem jej zezwolenia uprawniającego do prowadzenia działalności rzemieślniczej, zaś nakazanie Zdzisławie F. opróżnienia tego lokalu - ze względu na brak uprawnień do prowadzenia takiej działalności.
Pełnomocnik skarżącej natomiast wywodzi, że cofnięcie zezwolenia na prowadzenie rzemiosła, w szczególnych okolicznościach tej sprawy, nie musi pociągać za sobą kolejnego "nieszczęścia" dla rodziny P., jakim byłoby odebranie lokalu, na którego remont i urządzenie poniosła duże nakłady. Gdyby zaś nie było można zostawić lokalu Stanisławie P., która wróci do kraju, to należałoby go przyznać jej córce - Jolancie, mającej uprawnienia czeladnicze.
Odpowiadając na powyższą skargę, organ II instancji informuje, że nie znajduje podstaw do jej uwzględnienia w trybie art. 200 par. 2 Kpa, ponieważ zaskarżona decyzja jest zgodna z art. 28 ust. 2 prawa lokalowego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie jest zasadna, albowiem Naczelny Sąd Administracyjny nie stwierdził, aby zapadłe w sprawie decyzje administracyjne wydane zostały z takim naruszeniem prawa, które zgodnie z treścią art. 207 par. 2 lub par. 3 Kpa mogłoby spowodować ich uchylenie lub stwierdzenie nieważności.
Organy orzekające w niniejszej sprawie trafnie powołały jako podstawę materialnoprawną swoich rozstrzygnięć art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe w brzmieniu obowiązującym w czasie wydania decyzji obu instancji administracyjnych /Dz.U. nr 14 poz. 84/. Powołany przepis przewiduje możliwość przydzielenia lokalu użytkowego jednostce gospodarki uspołecznionej albo osobie prawnej lub fizycznej, jeżeli ich działalność wymaga korzystania z takiego lokalu w danej miejscowości. Nie można odmówić poprawności wnioskowi, że jeżeli jednostka lub osoba dysponująca przydzielonym lokalem użytkowym zaprzestanie działalności wymagającej korzystania z niego, wówczas przydział takiego lokalu powinien być cofnięty, ponieważ przestanie istnieć przyczyna, która była podstawą przydziału.
W rozpoznawanej sprawie natomiast bezsporna jest ta okoliczność, że Stanisława P. - najemczyni spornego lokalu użytkowego na podstawie decyzji o przydziale z 1972 roku - utraciła obecnie możliwość kontynuowania działalności wymagającej korzystania z lokalu, albowiem ostatecznymi decyzjami administracyjnymi cofnięto jej zezwolenie uprawniające do prowadzenia działalności rzemieślniczej w zakresie krawiectwa lekkiego i bieliźniarstwa, skarga zaś na te decyzje została oddalona wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 września 1982 r. /SA/Wr 360/82/. Nakazanie zaś opróżnienia lokalu przez Zdzisławę F. jest prostą konsekwencją cofnięcia przydziału, albowiem z tą chwilą zajmuje ona lokal bez tytułu prawnego, a jego przydzielenie jest niemożliwe, skoro nie posiada uprawnień do prowadzenia w nim działalności, stanowiącej konieczny warunek takiego przydziału w myśl art. 28 ust. 2 prawa lokalowego.