Przepis art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa w związku z art. 105 Kpa nie stwarza podstawy do umorzenia przez organ odwoławczy postępowania w pierwszej instancji w wypadku, gdy przedmiotem rozpoznania organu odwoławczego jest tylko zażalenie na postanowienie o zawieszeniu postępowania.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Sylwii G. i Sebastiana G. reprezentowanych przez Sabinę G. na postanowienie Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym w W. z dnia 18 września 1992 r. nr KO.8224/I/102/92 w przedmiocie uchylenia postanowienia o zawieszeniu postępowania oraz umorzenia postępowania w I instancji
1/ uchylił zaskarżone postanowienie w części dotyczącej umorzenia postępowania w I instancji;
2/ oddalił skargę w pozostałej części; 3/ zasądził od Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym w W. na rzecz Sabiny G. kwotę 50.000 zł tytułem zwrotu kosztów wpisu od skargi.
Skarżąca Sabina G. domaga się od Burmistrza Miasta P. rozwiązania umowy dzierżawy działki nr 113 o powierzchni 93 m2, położonej w P., zawartej dnia 1 lipca 1992 r. pomiędzy gminą miejską P. a Ł. G. G. reprezentowaną przez Zdzisława G.
Zdaniem skarżącej działka ta została oddana w 1980 r. w dzierżawę Janowi G., który rozbudował położony na działce pawilon. Jan G. zmarł i obecnie toczy się postępowanie o stwierdzenie nabycia spadku po zmarłym, a w skład masy spadkowej wchodzą prawa związane z dzierżawą i nakładami poczynionymi na działce przez spadkobiercę.
Postanowieniem z dnia 6 sierpnia 1992 r. nr UM-GG-2/3/92 Burmistrz Miasta P. na podstawie art. 97 par. 1 pkt 3 Kpa zawiesił postępowanie w sprawie rozwiązania umowy dzierżawy z Łucją G. do czasu rozstrzygnięcia przez Sąd Rejonowy w K. sprawy działu spadku po zmarłym Janie G.
W obszernym zażaleniu Sabina G. jako ustawowa przedstawicielka małoletnich dzieci Sylwii G. i Sebastiana G. zarzuciła, że budynki na działce w P. wchodzą w skład masy spadkowej po zmarłym i gmina miejska P. nie może nimi dysponować do czasu zakończenia postępowania spadkowego. Burmistrz Miasta zatem powinien rozwiązać umowę zawartą dnia 1 lipca 1992 r.
Postanowieniem z dnia 18 września 1992 r. nr KO.8224/I/102/92 Kolegium Odwoławcze przy Sejmiku Samorządowym w W. na zasadzie art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa w związku z art. 144 Kpa uchyliło zaskarżone postanowienie i umorzyło postępowanie w I instancji. Kolegium Odwoławcze stwierdziło, że zawarcie i rozwiązanie umowy dzierżawy jest sprawą cywilną, do której rozstrzygnięcia powołane są sądy. Burmistrz Miasta nie był uprawniony do rozstrzygania sprawy w trybie postępowania administracyjnego, nie mógł też wydać postanowienia o zawieszeniu wszczętego postępowania. Z tych względów zaskarżone postanowienie należało uchylić, a postępowanie administracyjne w sprawie umorzyć.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego skarżąca zarzuca, że skoro Burmistrz Gminy pomimo toczącego się postępowania spadkowego po zmarłym oddał nieruchomość dzierżawioną przez zmarłego innej osobie, to obowiązany jest rozwiązać zawartą w 1992 r. umowę dzierżawy. Zawieszone postępowanie w tej sprawie i zaskarżone postanowienie Kolegium Odwoławczego są wadliwe i powinny być uchylone, a sprawa powinna być rozstrzygnięta merytorycznie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Sprawy dzierżawy gruntów stanowiących własność gmin regulują przepisy art. 4 ust. 1 i art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ oraz przepisy kodeksu cywilnego. Z przepisów tych wynika, że oddanie gruntu w dzierżawę nie wymaga uprzedniego wydania decyzji administracyjnej, w konsekwencji czego nie jest to sprawa z zakresu postępowania administracyjnego w rozumieniu art. 1 par. 1 pkt 1 tego kodeksu.