Konsekwencją braków formalnych świadectwa przewozowego EUR-1 musi być pozbawienie strony możliwości skorzystania z preferencyjnych stawek celnych.
Przepis par. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie określenia stawek celnych na niektóre towary pochodzące z państw członkowskich EWG /Dz.U. nr 17 poz. 72 ze zm./ stawiając dla uzyskania tych stawek wymóg przedstawienia świadectwa pochodzenia towaru, nie przewiduje żadnych odstępstw od formy tego dokumentu, określonej omówionymi przepisami art. 10, art. 11 , art. 13 ust. 1 i art. 14 Protokołu nr 4 oraz wzorem i uwagami zamieszczonymi w załączniku III do protokołu.
Dyrektor Urzędu Celnego w W. decyzją z 5.2.1993 r. zawartą w SAD wymierzył cło według stawki celnej 15 procent od sprowadzonej z Hiszpanii przez Zarząd Zakładów Przemysłu Skórzanego SA w L. maszyny do produkcji obuwia.
W piśmie z 18.2.1993 r. Zakłady Przemysłu Skórzanego domagały się zwrotu cła od zakupionej w Austrii maszyny zarzucając, iż Urząd Celny w G. bez uzasadnienia odmówił uznania dokumentu EUR-1 jako nieprawidłowo wystawionego.
Prezes GUC po rozpatrzeniu powyższego pisma jako odwołania od decyzji z 5.2.1993 r., decyzją z 30.4.1993 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję ze wskazaniem jako podstawy materialnoprawnej rozstrzygnięcia przepisów par. 1 i par. 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z 23.7.1991 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy /Dz.U. nr 67 poz. 288 ze zm./, par. 2 i par. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie określenia stawek celnych na niektóre towary pochodzące z państw członkowskich EWG /Dz.U. nr 17 poz. 72 ze zm./, postanowienia umowy przejściowej dotyczącej handlu i spraw związanych z handlem pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a EWG i EWWiS z dnia 16 grudnia 1991 r. /załącznik do Dz.U. 1992 nr 12 poz. 69/ oraz art. 10 Protokołu Nr 4 tej umowy. W uzasadnieniu decyzji stwierdził, iż znajdujące się w aktach świadectwo przewozowe EUR-1 (...) nie może być uznane za dowód statusu pochodzenia z EWG dla zastosowania preferencji celnych w Polsce, gdyż z zapisu w polu 2 świadectwa wynika, iż ma ono zastosowanie w handlu preferencyjnym z krajami innymi niż Polska.
W skardze wniesionej do NSA Zarząd Zakładów Przemysłu Skórzanego SA w L. domagał się uchylenia zaskarżonej decyzji jako naruszającej przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie określenia stawek celnych na niektóre towary pochodzące z państw członkowskich EWG /Dz.U. nr 17 poz. 72/, stosownie do których przedmiotowa maszyna, jako pochodząca z Hiszpanii, powinna być oclona według stawki zerowej.
Odpowiadając na skargę Prezes GUC wnosił o jej oddalenie. Zarzucał, iż przedstawione przez stronę skarżącą świadectwo pochodzenia nie odpowiada formalnym wymogom zawartym w umowie przejściowej dotyczącej handlu i spraw związanych z handlem między Rzecząpospolitą Polską a EWG i EWWiS z dnia 16 grudnia 1992 r., opublikowanej jako załącznik do Dz.U. 1992 nr 17 poz. 69. Przy piśmie procesowym skierowanym do strony przeciwnej, skarżące Zakłady przedstawiły ponownie świadectwo EUR-1 wystawione w związku z zakwestionowaniem wartości świadectwa pierwotnego. Prezes GUC w piśmie procesowym zakwestionował walory formalne również i tego świadectwa.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpatrzeniu stanu faktycznego i prawnego sprawy zważył, co następuje:
Stosownie do przepisu par. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie określenia stawek celnych na niektóre towary pochodzące z państw członkowskich Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej /Dz.U. nr 17 poz. 72/, stawki celne na towary określone w załącznikach do Umowy przejściowej stosuje się po przedstawieniu świadectwa pochodzenia towaru. Według postanowień art. 10 i art. 11 ust. 4 Protokołu Nr 4, dowodem statusu pochodzenia jest świadectwo EUR-1, sporządzone według wzoru przedstawionego w załączniku III do protokołu, wystawione przez władze celne państwa członkowskiego EWG. W szczególności w polu 2 świadectwa powinny być wpisane kraje, grupy krajów lub obszary, między którymi istnieją zasady handlu preferencyjnego. W konkretnej sprawie w pierwszej linii pola Nr 2 powinien widnieć napis oznaczający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, zaś w linii drugiej tego pola - Rzeczpospolitą Polską. Tymczasem skrót literowy użyty w linii drugiej nie odpowiada oznaczeniu Polski.