1. Kopalnie Surowców Mineralnych prowadzące eksploatację kruszywa na terenach przeznaczonych pod budowę zbiornika wodnego retencyjnego zobowiązane są do uiszczenia podatku od nieruchomości od użytkowanych gruntów według stawek podatkowych od gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza lub leśna, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.
2. Podjęcie działalności gospodarczej eksploatacji kruszywa na gruntach przeznaczonych pod budowę zbiornika wodnego retencyjnego nie jest równoznaczne z wykonywaniem robót budowlanych ziemnych zbiornika wodnego i nie uzasadnia zwolnienia od podatku od nieruchomości na zasadzie art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
W deklaracji w sprawie podatku od nieruchomości na 1991 r. skarżące Kopalnie oświadczyły, że w ich posiadaniu na terenie gminy B. pozostaje 65.315 m2 gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, polegającej na wydobywaniu kruszywa oraz 603.300 m2 gruntów określonych jako wyrobiska górnicze. Od pierwszej grupy gruntów zadeklarowały i uiściły podatek według stawki 500 zł za 1 m2 w kwocie 32.657.500 zł a od drugiej grupy gruntów według stawki 50 zł za 1 m2 w kwocie 30.165.000 zł, łącznie 62.822.500 zł.
W deklaracji na 1992 r. wielkość posiadanych gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej określiły na 65.314 m2 i kwotę podatku od nieruchomości 56.170.000 zł według stawki 860 zł za 1 m2, a od gruntów stanowiących wyrobiska górnicze o pow. 603.300 m2 kwotę podatku w wysokości 51.884.000 zł według stawki 86 zł za 1 m2 gruntu, łącznie 108.054.000 zł.
Pismem z 9.2.1993 r. inspektor kontroli skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej zawiadomił Urząd Miasta i Gminy w B., że w wyniku przeprowadzonej kontroli skarbowej stwierdzono, iż grunty określone przez skarżące Kopalnie w deklaracjach podatkowych jako wyrobiska górnicze są gruntami związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą i należny podatek od nieruchomości został na skutek wadliwej kwalifikacji gruntów zaniżony.
Decyzją z 4.3.1993 r. Burmistrz Miasta i Gminy B. na podstawie art. 5 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ ustalił wysokość należnego podatku od nieruchomości za 1991 r. od całości gruntów, będących w posiadaniu skarżących Kopalni, według wyższej stawki 500 zł za 1 m2 w kwocie 334.307.000 zł a kwotą zaległego podatku na 271.484.500 zł.
Drugą decyzją z 4.3.1993 r. Burmistrz na podstawie art. 5 ustawy o zobowiązaniach podatkowych ustalił wysokość należnego podatku od nieruchomości za 1992 r. według stawki 860 zł za 1 m2 w kwocie 575008000 zł, a kwotę zaległego podatku na 466.954.000 zł.
W odwołaniu od tych decyzji skarżące Kopalnie zarzuciły, że prowadzona działalność eksploatacyjna kruszywa jest integralnie związana z zamierzoną budową zbiornika wodnego. Eksploatacja kruszywa prowadzona jest na gruntach, które w planie ogólnym zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy B. przeznaczone zostały pod budowę zbiornika.
Decyzją Ministra Rolnictwa z 4.1.1979 r. wyrażona została zgoda na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych na cele nierolnicze, a decyzją z 7.11.1988 r. dyrektor Wydziału Planowania Przestrzennego, Architektury i Nadzoru Budowlanego Urzędu Wojewódzkiego zatwierdził plan realizacyjny budowy zbiornika wodnego, która to budowa poprzedzona jest eksploatacją złóż kruszywa naturalnego. Na mocy porozumienia z inwestorem zbiornika skarżące Kopalnie zdejmowany nadkład ziemi nad pokładami kruszywa przemieszczają na miejsce nasypów zbiornika.