Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t
Tezy

1. Kopalnie Surowców Mineralnych prowadzące eksploatację kruszywa na terenach przeznaczonych pod budowę zbiornika wodnego retencyjnego zobowiązane są do uiszczenia podatku od nieruchomości od użytkowanych gruntów według stawek podatkowych od gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza lub leśna, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.

2. Podjęcie działalności gospodarczej eksploatacji kruszywa na gruntach przeznaczonych pod budowę zbiornika wodnego retencyjnego nie jest równoznaczne z wykonywaniem robót budowlanych ziemnych zbiornika wodnego i nie uzasadnia zwolnienia od podatku od nieruchomości na zasadzie art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Uzasadnienie strona 1/3

W deklaracji w sprawie podatku od nieruchomości na 1991 r. skarżące Kopalnie oświadczyły, że w ich posiadaniu na terenie gminy B. pozostaje 65.315 m2 gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, polegającej na wydobywaniu kruszywa oraz 603.300 m2 gruntów określonych jako wyrobiska górnicze. Od pierwszej grupy gruntów zadeklarowały i uiściły podatek według stawki 500 zł za 1 m2 w kwocie 32.657.500 zł a od drugiej grupy gruntów według stawki 50 zł za 1 m2 w kwocie 30.165.000 zł, łącznie 62.822.500 zł.

W deklaracji na 1992 r. wielkość posiadanych gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej określiły na 65.314 m2 i kwotę podatku od nieruchomości 56.170.000 zł według stawki 860 zł za 1 m2, a od gruntów stanowiących wyrobiska górnicze o pow. 603.300 m2 kwotę podatku w wysokości 51.884.000 zł według stawki 86 zł za 1 m2 gruntu, łącznie 108.054.000 zł.

Pismem z 9.2.1993 r. inspektor kontroli skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej zawiadomił Urząd Miasta i Gminy w B., że w wyniku przeprowadzonej kontroli skarbowej stwierdzono, iż grunty określone przez skarżące Kopalnie w deklaracjach podatkowych jako wyrobiska górnicze są gruntami związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą i należny podatek od nieruchomości został na skutek wadliwej kwalifikacji gruntów zaniżony.

Decyzją z 4.3.1993 r. Burmistrz Miasta i Gminy B. na podstawie art. 5 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ ustalił wysokość należnego podatku od nieruchomości za 1991 r. od całości gruntów, będących w posiadaniu skarżących Kopalni, według wyższej stawki 500 zł za 1 m2 w kwocie 334.307.000 zł a kwotą zaległego podatku na 271.484.500 zł.

Drugą decyzją z 4.3.1993 r. Burmistrz na podstawie art. 5 ustawy o zobowiązaniach podatkowych ustalił wysokość należnego podatku od nieruchomości za 1992 r. według stawki 860 zł za 1 m2 w kwocie 575008000 zł, a kwotę zaległego podatku na 466.954.000 zł.

W odwołaniu od tych decyzji skarżące Kopalnie zarzuciły, że prowadzona działalność eksploatacyjna kruszywa jest integralnie związana z zamierzoną budową zbiornika wodnego. Eksploatacja kruszywa prowadzona jest na gruntach, które w planie ogólnym zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy B. przeznaczone zostały pod budowę zbiornika.

Decyzją Ministra Rolnictwa z 4.1.1979 r. wyrażona została zgoda na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych na cele nierolnicze, a decyzją z 7.11.1988 r. dyrektor Wydziału Planowania Przestrzennego, Architektury i Nadzoru Budowlanego Urzędu Wojewódzkiego zatwierdził plan realizacyjny budowy zbiornika wodnego, która to budowa poprzedzona jest eksploatacją złóż kruszywa naturalnego. Na mocy porozumienia z inwestorem zbiornika skarżące Kopalnie zdejmowany nadkład ziemi nad pokładami kruszywa przemieszczają na miejsce nasypów zbiornika.

Strona 1/3