skargę Adama P. na uchwałę Rady Miejskiej W. w przedmiocie ustalenia składu komisji Rady.
Tezy

1. Wynikające z art. 1, art. 11 ust. 1, art. 13 ust. 1 i 3 oraz art. 23 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ uprawnienia mieszkańca gminy jako członka wspólnoty samorządowej nie uzasadniają. Są wnoszenia przez niego w trybie art. 101 ust. 1 ustawy skargi na uchwałę rady gminy w przedmiocie powołania przez radę stałych lub doraźnych komisji i ustalania ich składów 2. Artykuł 21 ust. 1 ustawy o samorządzie terytorialnym nie może uzasadniać żądania mieszkańca gminy jako członka wspólnoty samorządowej, aby został wybrany w skład komisji rady i uczestniczył w pracach tej komisji. Brak takiego uprawnienia mieszkańca gminy przesądza zarazem o braku jego interesu prawnego w zaskarżeniu uchwały rady gminy do sądu administracyjnego.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 w związku z art. 216a par. 1 Kpa skargę Adama P. na uchwałę Rady Miejskiej W. w przedmiocie ustalenia składu komisji Rady.

Inne orzeczenia z hasłem:
Samorząd terytorialny
Inne orzeczenia sądu:
NSA oz. we Wrocławiu
Uzasadnienie strona 1/3

Na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ Adam P. wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę na uchwały Rady Miejskiej W., ustalające składy osobowe stałych i doraźnych komisji Rady, a w szczególności na uchwały nr III/7/94 i nr III/14/94 z dnia 28 lipca 1994 r. oraz uchwały nr IV/16/94 z dnia 22 września 1994 r., nr V/333/94 z dnia 21 października 1994 r. i nr VI/53/94 z dnia 17 listopada 1994 r. Zdaniem skarżącego, uchwały Rady Miejskiej W., ustalające składy osobowe komisji Rady, zostały podjęte z naruszeniem par. 19 ust. 1 statutu Miasta i art. 21 ust. 2 ustawy o samorządzie terytorialnym. Według par. 19 ust. 1 statutu Miasta "radny uczestniczy w pracach wybranych przez siebie komisji". Zdaniem skarżącego, oznacza to, że radnym przysługuje prawo wyboru komisji, w której pracach chcą uczestniczyć, a rada - stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy samorządowej - powinna ustalać składy poszczególnych komisji według wyrażonej przez radnych indywidualnie woli. Wbrew tej zasadzie ustalenie przez Radę Miejską W. składów komisji nastąpiło w drodze tajnego głosowania, na skutek czego nie dopuszczono do pracy niektórych radnych w komisjach, w których zamierzali pracować. Ustalając składy komisji stałych, Rada Miejska ponadto ograniczyła liczbę członków komisji spoza Rady maksymalnie do 1/3 składu komisji, a w praktyce na 153 członków komisji będących radnymi tylko 22 osoby są spoza Rady Miejskiej. Działalność ta prowadzi do ograniczenia możliwości mieszkańców miasta do wypowiadania się w sprawach samorządowych i przedstawiania Radzie swoich wniosków i postulatów.

Skarga na powyższe uchwały została poprzedzona wezwaniem Rady Miejskiej W. z dnia 30 marca 1995 r. do usunięcia naruszenia interesu prawnego mieszkańców miasta, polegającego na ograniczeniu ich udziału w rozstrzyganiu spraw wspólnoty gminnej.

W odpowiedzi na skargę przewodniczący Rady Miejskiej wniósł o odrzucenie skargi, wyjaśniając, że Rada Miejska uchwałą nr XIII/149/95 z dnia 19 maja 1995 r. odmówiła skarżącemu usunięcia naruszenia prawa uchwałami dotyczącymi składu komisji Rady II kadencji. Przewodniczący Rady zwrócił uwagę, że skarżący nie przedstawił ani pełnomocnictwa, ani innego dokumentu, z którego miałoby wynikać jego działanie w imieniu mieszkańców gminy lub określonej grupy mieszkańców. Skarżący nie określił też, jaki interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone zaskarżonymi uchwałami. W uchwale z dnia 8 października 1992 r. III AZP 23/92 /OSP 1993, nr 7-8 poz. l41/ Sąd Najwyższy przyjął, że odwołanie członka zarządu gminy nie ma charakteru sprawy z zakresu administracji publicznej, o jakim mowa w art. 101 ust. 1 ustawy samorządowej. Taki sam charakter ma ustalenie składu komisji rady. Skarga wniesiona do Naczelnego Sądu Administracyjnego nie wypełnia dyspozycji tego przepisu, a zatem powinna być odrzucona.

Na rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym skarżący i jego pełnomocnik poparli skargę. Skarżący wyjaśnił przy tym, że nie jest radnym Miasta W.

Strona 1/3
Inne orzeczenia z hasłem:
Samorząd terytorialny
Inne orzeczenia sądu:
NSA oz. we Wrocławiu