1. Z przepisu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 3 poz. 31 ze zm./ w związku z art. 46 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ wynika, że obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości ciąży na posiadaczu zależnym nieruchomości albo obiektu budowlanego nie złączonego trwale z gruntem, stanowiącym własność gminy, jeżeli posiadanie to wynika z umowy zawartej bezpośrednio z gminą, reprezentowaną przez osoby upoważnione do składania oświadczeń woli w sprawach zarządu mieniem.
2. W wypadku utworzenia przez organy gminy wyodrębnionej jednostki organizacyjnej, wyposażonej w osobowość prawną i powołanej do zarządzania budynkami i innymi nieruchomościami, stanowiącymi własność gminy, obowiązek w podatku od nieruchomości ciąży na tej jednostce stosownie do art. 2 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
Decyzją z dnia 13 lipca 1992 r. (...), wydaną na podstawie art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa i art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych Kolegium Odwoławcze przy Sejmiku Samorządowym w W. uchyliło decyzję Prezydenta Miasta Ś. z dnia 30 kwietnia 1992 r. w sprawie wymiaru Jerzemu S. podatku od nieruchomości za rok 1992 w kwocie 634.000 zł i umorzyło postępowanie w pierwszej instancji.
Jerzy Ś. jest najemcą lokalu handlowego o pow. 24,39 m2, położonego w Ś., używanego na podstawie umowy najmu z dnia 22 kwietnia 1991 r., zawartej z "Nieruchomościami Ś. Spółką Akcyjną" w Ś. Spółka ta powstała na mocy uchwały Rady Miejskiej w Ś. z dnia 27 listopada 1990 r. i aktu notarialnego sporządzonego dnia 9 grudnia 1990 r. w Państwowym Biurze Notarialnym, o przekształceniu przedsiębiorstwa Komunalnego Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w Ś. w spółkę "Nieruchomości Ś. Spółka Akcyjna" z siedzibą w Ś.
Umową zawartą dnia 24 lutego 1992 r. pomiędzy Miastem a Spółką Zarząd Miejski powierzył spółce administrowanie budynkami mieszkalnymi, stanowiącymi własność gminy, polegające na wykonywaniu w imieniu właściciela miasta Ś. wszelkich czynności związanych z ich eksploatacją i remontami bieżącymi, konserwacją dźwigów osobowych i anten, a także na zawieraniu umów najmu lokali mieszkalnych na podstawie decyzji administracyjnych oraz lokali użytkowych na podstawie skierowań Urzędu Miejskiego /par. 2 umowy/.
Zdaniem Kolegium Odwoławczego obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości ciąży na Spółce, a nie na najemcach lokali i wobec tego decyzję o wymiarze podatku skierowaną do najemcy lokalu Kolegium uchyliło.
Decyzję tę zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego Prokurator Wojewódzki wnosząc o jej uchylenie. Prokurator Wojewódzki zarzucił, że według postanowień ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji (...) /Dz.U. nr 34 poz. 198/ i art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ zarządzanie budynkami mieszkalnymi w imieniu gminy nie było równoznaczne z oddaniem tych budynków w zarząd, w rozumieniu art. 4 pkt 4, art. 9 ust. 2 i art. 33 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./. Z treści umowy zawartej dnia 24 lutego 1992 r. pomiędzy Miastem a Spółką wynika jednoznacznie, że organy miasta powierzyły spółce jedynie administrowanie budynkami mieszkalnymi, natomiast wyznaczanie najemcy lokali mieszkalnych i użytkowych zastrzegły na rzecz Kierownika Wydziału Spraw Lokalowych Urzędu Miejskiego. W wynagrodzeniu za wykonywanie czynności administrowania lokalami nie uwzględniono wydatków związanych z obciążeniami w podatku od nieruchomości.
W odpowiedzi na skargę Kolegium Odwoławcze wniosło o oddalenie skargi i wyjaśniło, że w powszechnym znaczeniu pojęcie "zarządzanie" jest synonimem administrowania. W takim potocznym znaczeniu rozumieć należy wyraz "zarządu" użyty w art. 2 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.