1. Warunkiem koniecznym zachowania uprawnienia, wynikającego z ustawy o podatku od towarów i usług, jest sporządzenie lub przyjęcie przez podatnika tego podatku faktury, aby zawierała informacje, o jakich mowa w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Rozszerzenie tych wymogów w przepisach par. 18 do 31 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 39 poz. 176 ze zm./, jeśli dotyczy innych wymogów niż określone w art. 32 ust. 1, ma na celu usprawnienie kontroli faktur, nie stanowi jednak wprowadzenia nowych materialnoprawnych wymogów faktury VAT. Faktura VAT potwierdza zaistniałe zaszłości gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez wskazany wyżej art. 32 ust. 1 mają znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny.
2. Przepis art. 27 ust. 5, jak wynika z utrwalonego w tym zakresie orzecznictwa administracyjnego, uzasadnia zastosowanie przy wymiarze podatku stawki podwyższonej lub zwielokrotnionej tylko w wypadku, gdy zaniedbanie przez podatnika obowiązków w zakresie prowadzenia ewidencji, o których mowa w ust. 4, nie stwarza dostatecznie wiarygodnej podstawy do określenia należnego podatku, bądź też spowodowało zawyżenie podatku naliczonego.
3. Wykazywanie spełnienia warunków, od których zależne jest preferencyjne opodatkowanie, należy do podatnika.
uchyla zaskarżoną decyzję i utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji.
Urząd Skarbowy w J.G. decyzją z dnia 5 sierpnia 1994 r. (...) na podstawie art. 2 ust. 3 pkt 1, art. 27 ust. 5 pkt 2, art. 51 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ oraz par. 31 ust. 4 i par. 40a ust. 1 pkt 1a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 39 poz. 176 ze zm./ ustalił Bogusławowi K. za okres od września do grudnia 1993 r. zobowiązanie w podatku od towarów i usług w łącznej wysokości 268.968.000 zł.
W uzasadnieniu tej decyzji, powołując się na wyniki kontroli podatkowej przeprowadzonej przez Urząd Kontroli Skarbowej w J.G., stwierdzono między innymi, że kontrolujący wykazali naruszenie przepisów art. 32 ust. 1 ustawy o podatku VAT oraz przepisów par. 31 ust. 3 i 4 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie podatku od towarów i usług, co nastąpiło w wyniku nieprawidłowego zmniejszenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur: nr 501/X/93 i nr 502/X/93 z dnia 2 października 1993 r. - gdzie poprawiono błąd w kwocie upustów, nr Dz/2334/93 z dnia 16 grudnia 1993 r. i nr 5452/93 z 17 grudnia 1993 r. poprzez przedstawienie kopii faktury oraz nr 4996/93 z dnia 26 października 1993 r. - gdzie w rejestrze zakupów wykazano błędną kwotę podatku naliczonego, zamiast 841.365 zł kwotę 941.365 zł. Wobec powyższego naliczony podatek za październik i grudzień 1993 r. nie mógł być odjęty z podatku należnego, a ujawnione nieprawidłowości pozwoliły organowi podatkowemu na zastosowanie sankcji z art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy o VAT.
Nadto wskazano na naruszenie przepisów art. 2 i art. 18 ustawy o VAT przez to, że nie poddano opodatkowaniu towarów przeznaczonych na cele reprezentacji i reklamy w kwocie 11.168.000 zł oraz do sprzedaży usług udokumentowanych rachunkami uproszczonymi nr 20/93, 3/93 i fakturami nr 3/93, 10/93, 11/93, 15/93, 17/93, 19/93. Podatnik zastosował stawkę podatku "0" procent zamiast 22 procent bądź 7 procent. Wykazano także, iż podatnik bezpodstawnie zastosował stawkę "0" procent do usług budowlanych zrealizowanych na podstawie faktur 5/93, 7/93, 8/93, 9/93, 12/93, 13/93, 14/93, 16/93 i 19/93. Stwierdzono, że stawkę podatku "0" procent podatnik mógł stosować tylko do usług budowlanych, dotyczących realizowanego budynku nr 9, gdyż to zadanie rzeczowe wynikało z umowy nr 1/12/92 zawartej ze Spółdzielnią Mieszkaniową "Z." w dniu 16 grudnia 1992 r. i przedłożonej w Urzędzie Skarbowym w J.G. Natomiast podatnik nie przedstawił w Urzędzie aneksów do umowy dotyczących robót według faktur na inne budynki, a to nr 7 i 8 - nie objęte umową nr 1/12/92, które zrealizowano na podstawie aneksów nr 1, 2 i 3.
W odwołaniu od decyzji Bogusław K. zarzucił organom podatkowym niezastosowanie stawki podatku "0" procent do całego zadania zrealizowanego na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej "Z.", a więc budynków nr 7, 8 i 9 wybudowanych przez firmę odwołującego się wraz z infrastrukturą towarzyszącą.
Decyzją z dnia 7 listopada 1994 r. (...) Izba Skarbowa w J.G. utrzymała zaskarżoną decyzję w mocy z równoczesnym podtrzymaniem jej podstawy faktycznej i prawnej. Organ odwoławczy powołując się na treść par. 40a ust. 1 pkt 1 lit. "a" i ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie podatku od towarów i usług wyjaśnił, iż zdaniem Izby Skarbowej o zakresie umowy obsługiwanej stawką "0" procent decyduje zakres zadań rzeczowych, uwidocznionych w umowie, zawartej przed 2 marca 1993 r., przy czym nie może to być tzw. zakres rzeczowy otwarty określony przez strony w trakcie realizacji umowy. Podatnik Bogusław K. uzyskawszy z urzędu w dniu 20 sierpnia 1993 r. informację, że nie może korzystać ze zwolnienia z art. 14 ustawy VAT wystąpił o przywrócenie terminu do zarejestrowania umowy z zakresu budownictwa mieszkaniowego, przedkładając jednocześnie umowę nr 1/12/92 z dnia 16 grudnia 1992 r. Umowa ta swym zakresem rzeczowym obejmowała wykonanie budynku mieszkalnego nr 9. Natomiast nie przedstawił trzech aneksów do tej umowy /nr 1, 2 i 3/.