Należność otrzymywana przez sędziów sportowych w związku z wykonywaniem ich funkcji nie stanowi dochodów "z (...) uprawiania sportu (...)" w rozumieniu art. 13 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.
Przedmiotem skargi jest wyżej wymieniona decyzja Izby Skarbowej, którą organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję Urzędu Skarbowego W.-F. z dnia 20 grudnia 1994 r. Decyzją tą Urząd Skarbowy określił należny od Wojskowego Klubu Sportowego "Ś." w W., jako płatnika, podatek dochodowy od osób fizycznych za rok 1993 w wysokości 35.244.000 zł /przed denominacją/. Przyczyną naliczenia podatku był fakt wypłacenia przez Klub sędziom sportowym należności w postaci tzw. ekwiwalentów sędziowskich, w rozumieniu par. 2 pkt 5 zarządzenia Przewodniczącego Komitetu do Spraw Młodzieży i Kultury Fizycznej z dnia 29 marca 1990 r. w sprawie określenia niezbędnych warunków umożliwiających wypełnianie funkcji sędziego sportowego /M.P. nr 15 poz. 120/, a także należności stanowiących ryczałt wynagrodzeniowy za pracę sędziego oraz należności sędziów piłki nożnej, ustalanych na podstawie tzw. skumulowanych tabel należności, i należności wypłaconych sędziom zagranicznym. Suma tych wypłat równa była kwocie 286.633.800 zł /przed denominacją/. Klub od tych wypłat nie pobierał zaliczek na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych i dlatego Urząd Skarbowy wydał decyzję w stosunku do płatnika.
Organ odwoławczy decyzję Urzędu Skarbowego uznał za trafną. Nie zgodził się bowiem z zarzutami zawartymi w odwołaniu, jakoby wypłaty te były zwolnione od podatku dochodowego. Zdaniem Izby Skarbowej, zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1992 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, opodatkowaniu podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem wymienionych w art. 21 ustawy. Przychody uzyskane przez sędziów sportowych za prowadzenie zawodów stanowią przychody z samodzielnie prowadzonej działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 ustawy, a nie - jak twierdziła strona - wymienione w art. 13 pkt 5. Przychody sędziów mających miejsce zamieszkania w Polsce opodatkowane są według zasad określonych w art. 41 ust. 1 pkt 1 i ust. 2, a dochody sędziów zagranicznych - na podstawie art. 29 ustawy, z uwzględnieniem postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Przepis art. 41 ust. 1 ustawy nakłada na płatnika obowiązek pobierania zaliczek na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych lub pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób nie mających miejsca zamieszkania w Polsce od wypłat dotyczących działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 cyt ustawy. Zaniechanie wykonania tego obowiązku, zgodnie z art. 14 ustawy o zobowiązaniach podatkowych, uzasadnia pobranie należnej kwoty od płatnika.
Organ odwoławczy nie zgodził się z zarzutami płatnika, jakoby wymienione wyżej wypłaty stanowiły przychody, o których mowa w art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie zgodził się z twierdzeniem, że dochody te korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17. W ocenie organu nie ma także podstaw do przyjęcia, że dochody te objęte były zwolnieniem od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy, przepis ten bowiem dotyczy pracowników, podczas gdy sędziów sportowych nie łączył z Klubem stosunek pracy.