skargę Witolda G. na postanowienie Wojewody (...) w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie wymeldowania skarżącego z pobytu stałego.
Tezy

Badając legalność zaskarżonych decyzji, sąd uwzględnia stan faktyczny i prawny ustalony w dniu wydania decyzji ostatecznej i do tego stanu ograniczają się jego oceny prawne wypowiedziane w trybie art. 209 Kpa.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Witolda G. na postanowienie Wojewody (...) z dnia 5 maja 1993 r. w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie wymeldowania skarżącego z pobytu stałego.

Uzasadnienie strona 1/4

Sprawa wymeldowania Witolda G. z pobytu stałego w lokalu przy ul. N. nr 46 m. 29 w W. była już dwukrotnie przedmiotem postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym. Pierwszym wyrokiem /z dnia 5 października 1989 r./ uchylił on decyzje administracyjne o wymeldowaniu, przyjmując, że Witold G. nie utracił uprawnienia do przebywania w lokalu swej żony - Astrid H. -G., albowiem "nie może być mowy o utracie - na skutek czynności faktycznych - owego uprawnienia /do przebywania w lokalu/, będącego przecież pochodną stosunku prawnorodzinnego, a mianowicie trwającego związku małżeńskiego".

Drugim wyrokiem /z dnia 22 grudnia 1992 r./ sąd stwierdził nieważność kolejnych decyzji o wymeldowaniu Witolda G. z powodu rażącego naruszenia art. 209 Kpa, nakładającego na organ administracji państwowej powinność podporządkowania się ocenie prawnej wyrażonej w orzeczeniu sądowym. W uzasadnieniu tego wyroku sąd ponownie nie akceptował poglądu, "jakoby trwanie uprawnienia pochodnego jednego z małżonków do przebywania w lokalu zależało wyłącznie od zgody małżonka dysponującego samoistnym tytułem do mieszkania". Następnie sąd stwierdził, że od wydania wyroku z dnia 5 października 1989 r. do czasu wydania zaskarżonej decyzji ostatecznej /25 sierpnia 1992 r./ nie zaszły zdarzenia faktyczne ani prawne zmieniające obraz sytuacji uwzględnionej przez sąd przy formułowaniu ocen prawnych zawartych w tym wyroku. Na koniec owych wywodów sąd wypowiedział zapatrywanie, iż "po ustaleniu w postępowaniu, że po wyroku NSA nie nastąpiły okoliczności faktyczne lub prawne pozwalające na odstąpienie od oceny prawnej w nim zamieszczonej, organ administracji publicznej powinien odmówić uwzględnienia ponownego wniosku, nie zaś umorzyć postępowanie".

Tymczasem po stwierdzeniu nieważności decyzji Wojewody (...) z dnia 25 sierpnia 1992 r. i utrzymanej przez nią w mocy decyzji Prezydenta Miasta W. z dnia 9 lipca 1992 r. oraz po zwrocie akt administracyjnych, które do organu I instancji dotarły w marcu 1993 r., organ ten wezwał jedną tylko stronę, Astrid H. -G., która do protokołu z dnia 30 marca 1993 r. złożyła oświadczenie, iż "aktualnie toczy się sprawa rozwodowa w Sądzie Wojewódzkim - Wydział Cywilny". Już 1 kwietnia 1993 r. postanowieniem nr DSO-6212/428/91, wydanym na podstawie art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa, zawieszono postępowanie dotyczące wymeldowania Witolda G." do czasu zakończenia sprawy rozwodowej", przyjmując, że wydanie decyzji w sprawie zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego.

Zażalenie Witolda G. nie zostało uwzględnione przez Wojewodę (...), który postanowieniem z dnia 5 maja 1993 r. nr SO-V-5110/200/92 utrzymał w mocy postanowienie Prezydenta Miasta, podkreślając, że mimo wyroku sądu administracyjnego wydanie decyzji o wymeldowaniu żalącego się byłoby przedwczesne, skoro jego żona wniosła pozew o rozwód. Ponieważ uprawnienia Witolda G. mają charakter pochodny i wywodzą się z trwającego związku małżeńskiego, to wyrok w sprawie rozwodowej stanowi zagadnienie wstępne w sprawie meldunkowej, gdyż może doprowadzić do istotnej zmiany stanu prawnego i umożliwić odstąpienie od oceny prawnej sądu administracyjnego.

Strona 1/4