Jeżeli strona nie cofnęła odwołania /art. 137 Kpa/, co byłoby równoznaczne z wystąpieniem o umorzenie postępowania odwoławczego /art. 105 par. 2 Kpa/, brak jest podstaw do umorzenia tego postępowania jako bezprzedmiotowego tylko z tego powodu, że strona wykonała decyzję nieostateczną.
Naczelny sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Eugenii O. na decyzję Dyrektora Wydziału Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej Urzędu Wojewódzkiego w Jeleniej Górze z dnia 30 listopada 1984 r. w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego w sprawie nakazu likwidacji hodowli zwierząt gospodarczych i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od tego organu kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącej.
Kierownik Wydziału Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej Urzędu Miejskiego w J.G. decyzją z dnia 6 sierpnia 1984 r. zobowiązał Eugenię O. do zlikwidowania hodowli świń i królików, prowadzonej w komórce na terenie ogrodu przydomowego na posesji przy ul. K. nr 9 w J.G. albo też do przeniesienia tej hodowli na większą odległość od okien pomieszczeń mieszkalnych znajdujących się w sąsiedztwie. Termin wykonania tego obowiązku ustalono do dnia 20 sierpnia 1984 r. W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia organ wskazał na treść opinii państwowego Terenowego Inspektora Sanitarnego, wnioskującego wydanie takiej właśnie decyzji, ponieważ hodowla prowadzona jest w odległości 9 i 12 m od okien mieszkań, obornik zaś jest wyrzucany na pobocze ulicy, co obniża stan sanitarno-porządkowy tej części miasta uzdrowiskowego.
Po rozpatrzeniu odwołania Eugenii O. Dyrektor Wydziału Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej Urzędu Wojewódzkiego w Jeleniej Górze decyzją z dnia 30 listopada 1984 r. nr GKM-L.8062/9/84 umorzył postępowanie odwoławcze, albowiem w toku oględzin w dniu 27 listopada 1984 r. stwierdził, że obowiązki nałożone decyzją organu I instancji zostały wykonane, to znaczy zlikwidowano przedmiotową hodowlę.
W skardze na tę decyzję do Naczelnego Sądu Administracyjnego Eugenia O. wywodzi, że nie ma żadnej możliwości przesunięcia murowanej komórki, prowadzenie zaś hodowli, chociażby królików, jest niezbędne ze względu na jej skromny budżet emerytki. Od wielu lat zawsze coś hodowała i dopiero teraz zawistny i zamożny sąsiad doprowadził do likwidacji jej hodowli, pomimo że sam zanieczyszcza środowisko benzyną, spalinami, szambem i odpadkami skór z prowadzonego warsztatu rzemieślniczego. Skarżąca zatem wnosi o zainteresowanie się osobą tego sąsiada oraz pozwolenie jej na dalsze prowadzenie hodowli.
Opowiadając na tę skargę, organ I instancji wnosi o jej oddalenie, ponieważ hodowla była prowadzona w odległości mniejszej niż 15 m od otworów okiennych budynku mieszkalnego, jak tego wymagają warunki techniczne. Natomiast podnoszony w skardze zamiar założenia hodowli kur i królików będzie przedmiotem odrębnego postępowania, o ile skarżąca wystąpi do organu ze stosownym wnioskiem w tej sprawie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Jak wynika z art. 196 par. 1 Kpa, sąd administracyjny kontroluje jedynie legalność zaskarżonych decyzji, to jest ich zgodność z prawem, będącą rezultatem właściwego zastosowania przepisów prawa materialnego i procesowego oraz trafnej ich wykładni w toku załatwienia sprawy administracyjnej. Nie jest natomiast powołany do zastępowania organów administracji Państwowej w rozstrzyganiu w drodze decyzji administracyjnych spraw indywidualnych należących do właściwości tych organów /art. 1 par. 1 pkt 1 Kpa/. Dlatego na skutek skargi Eugenii O. sąd nie może wszcząć postępowania w sprawie zanieczyszczeń środowiska powodowanych rzekomo przez sąsiada skarżącej bądź też jej samej udzielić pozwolenia na prowadzenie hodowli.
Wniesienie odwołania od decyzji organu I instancji w przepisanym terminie powoduje wstrzymanie jej wykonania - jeśli nie został nadany rygor natychmiastowej wykonalności - oraz przeniesienie kompetencji do ponownego rozpatrzenia i rozstrzygnięcia całej sprawy na organ II instancji, który wydaje jedną z decyzji przewidzianych w art. 138 par. 1 i 2 Kpa. W obecnie rozpoznawanej sprawie organ II instancji umorzył postępowanie odwoławcze, powołując jako podstawę takiej decyzji przepis art. 138 par. 1 pkt 3 Kpa. Ponieważ omawiany przepis nie określa samodzielnie przesłanek umorzenia postępowania odwoławczego, przeto należy ich poszukiwać w treści art. 105 Kpa. Postępowanie odwoławcze bowiem jest tylko wyodrębnioną instancyjnie fazą "zwyczajnego" postępowania administracyjnego, toczącego się w określonej sprawie, przepisy zaś art. 104-113 Kpa dotyczącą decyzji wydawanych tak w toku instancji, jak i w trybach nadzwyczajnych /rozdział 12 i 13 Kpa/.