Skarga Remigiusza D. na decyzję Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym Województwa J-kiego w sprawie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o przydziale zastępczego pomieszczenia mieszkalnego i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Kolegium Odwoławczego kwotę złotych dwadzieścia tysięcy tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
Tezy

1. Wadliwą decyzję ostateczną można wzruszyć tylko w drodze nadzwyczajnych środków prawnych, a nie w drodze sprostowania na podstawie art. 113 par. 1 Kpa.

2. Przydzielenie innego pomieszczenia zastępczego na podstawie postanowienia "o sprostowaniu oczywistej pomyłki" /art. 113 par. 1 Kpa/ oznacza zmianę rozstrzygnięcia co do istoty.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Remigiusza D. na decyzję Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym Województwa J-kiego z dnia 9 sierpnia 1991 r. w sprawie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o przydziale zastępczego pomieszczenia mieszkalnego i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Kolegium Odwoławczego kwotę złotych dwadzieścia tysięcy tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.

Uzasadnienie strona 1/3

Na wniosek Banku Z. - Oddział w B., który dołączył do wniosku prawomocny wyrok Sądu Rejonowego w B. z dnia 26 lutego 1990 r. I C 18/90, orzekający eksmisję Remigiusza D. z mieszkania zakładowego nr 4 położonego w B. przy ul. A.C. nr 12, decyzją z dnia 15 czerwca 1990 r. nr GM 8141/85/90 Kierownik Wydziału Gospodarki Mieszkaniowej Urzędu Miejskiego w B. przydzielił eksmitowanemu i jego rodzinie zastępcze pomieszczenie mieszkalne nr 1 przy ul. L. nr 22 w B., składające się z pokoju z używalnością kuchni, o powierzchni użytkowej 31,70 m2, w tym mieszkalnej 20,23 m2. Jako podstawę prawną decyzji organ I instancji powołał art. 7 ust. 1 i art. 64 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U . 1987 nr 30 poz. 165/.

Po rozpoznaniu sprawy na skutek odwołania Remigiusza D. Kolegium Odwoławcze przy Sejmiku Samorządowym Województwa J-kiego decyzją z dnia 5 grudnia 1990 r. utrzymało w mocy decyzję organu I instancji, stwierdzając, że wobec ustania między stronami stosunku pracy zakład pracy mógł rozwiązać umowę najmu z najemcą mieszkania zakładowego. Ponieważ rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło wskutek wypowiedzenia dokonanego przez pracownika, nie przysługuje mu lokal zamienny. Osoba taka jednak może ubiegać się o zastępcze pomieszczenie mieszkalne stosownie do przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 lipca 1988 r. w sprawie zasad i trybu zaspokajania potrzeb mieszkaniowych /Dz.U. nr 27 poz. 187/. Przydzielone skarżącemu pomieszczenie zastępcze, składające się z pokoju ogrzewanego trzonem piecowym i kuchni wyposażonej w węglowy trzon kuchenny oraz w.c., odpowiada warunkom art. 7 ust. 1 prawa lokalowego, wobec czego decyzję organu I instancji należało utrzymać w mocy.

Po wydaniu ostatecznej decyzji w przedmiocie przydziału Remigiuszowi D. lokalu nr 1 jako pomieszczenia zastępczego, postanowieniem z dnia 1991 r. nr ZM/II/7141/62/91 Kierownik Referatu Gospodarki Mieszkaniowej Urzędu Miejskiego w B., działając z upoważnienia Prezydenta Miasta, sprostował swoją decyzję z dnia 15 czerwca 1990 r. nr GM/8141/85/90 w ten sposób, że zamiast lokalu nr 1 powinno być lokal nr 5, zamiast budynek nr 22 powinno być nr 20/22 oraz zamiast powierzchni 20,23 m2 i 31,70 m2 powinno być powierzchnia 23,84 m2 i 33,18 m2. Dokonując powyższego sprostowania, organ orzekający wyjaśnił, że w tym samym czasie toczyło się 5 postępowań administracyjnych dotyczących przydziału pomieszczeń zastępczych. Pomieszczenie nr 1 w budynku n r 22 przy ul. L. przydzielono omyłkowo dwum najemcom: D. i G. Ponieważ G. zajął to pomieszczenie, zaszła konieczność sprostowania oczywistej omyłki w decyzji skierowanej do Remigiusza D. przez wskazanie mu pomieszczenia nr 5.

Na postanowienie o sprostowaniu "oczywistej omyłki" Remigiusz D. wniósł zażalenie do Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym, domagając się przydzielenia mu odpowiedniego lokalu mieszkalnego, gdyż wskazane pomieszczenie zastępcze warunków tych nie spełnia.

Kolegium Odwoławcze nie uwzględniło zażalenia w postanowieniu z dnia 14 czerwca 1991 r. i utrzymało w mocy zaskarżone postanowienie jako trafne. Zdaniem organu II instancji, błędne określenie lokalizacji zastępczego pomieszczenia mieszkalnego, jak również błędne określenie jego powierzchni mieszkalnej i użytkowej, ma charakter oczywistej pomyłki. Merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy zaś nie ulega zmianie. Zażalenie zatem podlegało oddaleniu.

Strona 1/3