skargę Jerzego K. na decyzję Wojewody L-kiego w przedmiocie utraty prawa do zasiłku dla bezrobotnych.
Tezy

1. Prowadzenie własnej działalności gospodarczej nie stanowi zatrudnienia w rozumieniu art. 1 i art. 15 ust. 2 pkt 10 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./.

2. Okres podlegania ubezpieczeniu społecznemu z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 pkt 2 powyższej ustawy jest uzależniony od rozpoczęcia tej działalności, od zgłoszenia prowadzącego działalność do ubezpieczenia oraz od jego wniosku o wystąpieniu z ubezpieczenia; okres ten nie musi pokrywać się z okresem wpisu do ewidencji działalności gospodarczej.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Jerzego K. na decyzję Wojewody L-kiego z dnia 24 lipca 1991 r. w przedmiocie utraty prawa do zasiłku dla bezrobotnych.

Uzasadnienie strona 1/5

Jerzy K. był zatrudniony w okresie od dnia 20 sierpnia 1970 r. do dnia 30 czerwca 1982 r. na warunkach umowy o pracę w różnych zakładach pracy, natomiast od dnia 18 lipca 1983 r. prowadził działalność gospodarczą w zakresie cyklinowania.

Decyzją z dnia 24 sierpnia 1990 r. nr PH-7610/W/474/90 Prezydent Miasta L., na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324/, na wniosek Jerzego K. wykreślił z ewidencji prowadzenie przez niego tej działalności z dniem 22 sierpnia 1990 r., co zostało odnotowane w dowodzie osobistym strony.

Dnia 27 sierpnia 1990 r. Jerzy K. został zarejestrowany w Rejonowym Biurze Pracy w L. jako bezrobotny i na zasadzie art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./ przyznany mu został i był wypłacany zasiłek dla bezrobotnych. Przyznanie zasiłku nastąpiło na podstawie adnotacji w dowodzie osobistym o prowadzeniu działalności gospodarczej w okresie od dnia 18 lipca 1983 r. do dnia 22 sierpnia 1990 r.

W lipcu 1991 r. Jerzy K. przedstawił organowi zatrudnienia zaświadczenie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Z. z dnia 4 lipca 1991 r. nr NKP 4-4094, z którego wynika, że podlegał on ubezpieczeniu społecznemu z tytułu zatrudnienia w okresie od dnia 1 lipca 1983 r. do dnia 31 grudnia 1989 r.

Decyzją z dnia 5 lipca 1991 r. nr 908/91 Kierownik Urzędu Rejonowego w L., na podstawie art. 15 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 10 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./, orzekł o utracie przez Jerzego K. prawa do zasiłku z tytułu pozostawania bez pracy od dnia 1 czerwca 1991 r. W uzasadnieniu decyzji stwierdził, że według znowelizowanego ustawą z dnia 27 lipca 1990 r. /Dz.U. nr 56 poz. 323/ art. 15 ust. 1 pkt 2 ustawy o zatrudnieniu warunkiem wypłaty Jerzemu K. zasiłku było podleganie ubezpieczeniu społecznemu z tytułu prowadzonej działalności przez okres co najmniej 180 dni w okresie 12 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania. Warunku tego Jerzy K. nie spełnił, gdyż według zaświadczenia ZUS-u objęty był ubezpieczeniem społecznym tylko do dnia 31 grudnia 1989 r. Ponadto nie spełnia on warunku 20-letniego okresu zatrudnienia, przewidzianego w art. 15 ust. 2 pkt 10 powołanej ustawy o zatrudnieniu.

W odwołaniu od tej decyzji Jerzy K. zarzucił, że do dnia 22 sierpnia 1990 r. prowadził zakład usługowy, którego działalność została z tym dniem zlikwidowana po uprzednim jej zawieszeniu. Przyznaje, że od dnia 1 stycznia do dnia 22 sierpnia 1990 r. nie podlegał ubezpieczeniu społecznemu i składki z tytułu ubezpieczenia społecznego opłacał do dnia 31 grudnia 1989 r. Jednakże w czasie wpisania go do rejestru bezrobotnych obowiązywał art. 15 ustawy o zatrudnieniu w pierwotnym brzmieniu i z tego względu przepis znowelizowany przez ustawę z dnia 27 lipca 1990 r. nie ma do niego zastosowania.

Strona 1/5