Sankcja przewidziana w art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ jest sankcją prawa podatkowego, nie opiera się na konstrukcji winy podatnika, nie mają więc znaczenia okoliczności, które spowodowały, iż w ewidencji podatkowej nastąpiło zawyżenie podatku naliczonego. Zastosowanie sankcji podatkowych przewidzianych w art. 27 ust. 5 tej ustawy nie wyłącza stosowania sankcji karnych opartych na konstrukcji winy podatnika, wynikających na przykład z art. 94 ustawy karnej skarbowej z dnia 26 października 1971 r. /Dz.U. 1984 nr 22 poz. 103 ze zm./ czy też z art. 205 kodeksu karnego.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Krzysztofa G. na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 20 maja 1994 r. w przedmiocie ustalenia podatku od towarów i usług za wrzesień 1993 r.
Urząd Skarbowy w G. decyzją nr US-II-V-67-90/94 z dnia 7 lutego 1994 r., wydaną na podstawie art. 2 ust. 1 i 2, art. 19 ust. 3 i art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, ustalił Krzysztofowi G. z Ł. zobowiązanie w podatku od towarów i usług za wrzesień 1993 r. w wysokości 76 020 000 zł. W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia Urząd wyjaśnia, iż w złożonej deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług VAT-7 za wrzesień 1993 r. podatnik zadeklarował naliczony podatek od towarów i usług w wysokości 59 543 000 zł i podatek należny w wysokości 3 563 000 zł wraz z żądaniem zwrotu na rachunek bankowy podatnika nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. W dniu 26 listopada 1993 r. Urząd Skarbowy dokonał zwrotu zeznanej przez podatnika nadwyżki na jego rachunek bankowy. W wyniku przeprowadzonej w dniu 26 listopada 1993 r. przez organ podatkowy kontroli dokumentów źródłowych i ewidencji zakupu oraz ewidencji sprzedaży podatnika stwierdzono, że wysokość podatku naliczonego za wrzesień 1993 r. od pozostałych zakupów opodatkowanych wynosi 4 284 000 zł, tymczasem podatnik wykazał w deklaracji VAT-7 oraz w rejestrze zakupów VAT 26 284 000 zł podatku naliczonego. Różnica między stanem faktycznym /na podstawie dokumentów źródłowych/ a wartością zeznaną przez podatnika wynosi 22 000 000 zł. Łączna zatem kwota podatku naliczonego powinna wynosić 37 543 000 zł. Podatnik w swych wyjaśnieniach do protokołu kontroli podał, iż dokonał zwrotu niesłusznie pobranego podatku wraz z odsetkami; podał też, iż zawyżenie o 22 mln podatku naliczonego nastąpiło na skutek błędu rachunkowego biura podatkowego prowadzącego sprawy podatnika. W dalszej części decyzji Urząd Skarbowy w G. wylicza zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za wrzesień 1993 r. wraz z sankcją wynikającą z art. 27 ust. 5 ustawy.
W odwołaniu od powyższej decyzji Krzysztof G. wniósł o jej uchylenie. W uzasadnieniu podaje, iż zawyżona kwota podatku naliczonego wynikła z powodu oczywistej, nie zawinionej omyłki w odczycie wydruku komputerowego. Nie można podejrzewać ani biura rachunkowego, ani podatnika o zamierzone działanie, o fałszowanie deklaracji podatkowej w tak prymitywny sposób. Zdaniem odwołującego się, aby stosować sankcje przewidziane w art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy, konieczny jest element winy, wykazanie, iż nastąpiło celowe zawyżenie podatku naliczonego. Krzysztof G. wnosi ponadto, by zastosować łagodniejszą dla podatnika ustawę, jeżeli Izba podzieli stanowisko Urzędu o zastosowaniu sankcji.