Tezy

Możliwość określenia wysokości cen za wykonane świadczenia między podatnikami przez organy podatkowe na podstawie art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ wymaga ustalenia i wykazania przez organy podatkowe istnienia powiązań o charakterze rodzinnym, kapitałowym, majątkowym lub wynikającym ze stosunku pracy między osobami pełniącymi funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne u podatników oraz wykazania że ten związek ma wpływ na ustalenie ceny.

Sentencja

uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie strona 1/3

Decyzją z 16 grudnia 1996 r. Urząd Skarbowy w K., na podstawie art. 27 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, określił spółce z o.o. "TP" w K. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 1994 r. w kwocie 795 zł. W uzasadnieniu decyzji organ podatkowy wskazał, że w toku postępowania podatkowego ustalono, że spółka zaniżyła dochód od opodatkowania o kwotę 1700 zł, a należny podatek dochodowy o 680 zł przez zaniżenie przychodów o kwotę 815 zł, zaniżenie kosztów uzyskania przychodu o kwotę 134 zł i niesłuszne odliczenie 113 straty z lat ubiegłych w kwocie 1019 zł.

Zaniżenie przychodów o kwotę 815 zł nastąpiło przez stosowanie niższych cen sprzedaży artykułów radiowo-telewizyjnych dla spółki z o.o. "S", z uwagi, jak ustaliły organy podatkowe, na związki wynikające ze stosunku pracy Marii S., prezesa zarządu spółki "T", a zarazem pracownika spółki "S" na stanowisku szefa sprzedaży. Obie spółki zajmowały te same pomieszczenia i działały pod tym samym adresem, co potwierdza istnienie związku między tymi podmiotami.

Natomiast zaniżenie kosztów uzyskania przychodów o 134 zł wynikło z faktu, że spółka bezpodstawnie zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od telefonu komórkowego "Nokia 150" za okres od VII do XII 1994 r. w kwocie 215,16 zł, opłaty za korzystanie z usług PTK "Centertel" w związku z używaniem telefonu Nokia 150 w kwocie 816,65 zł oraz opłaty za przejazd koleją w kwocie 32,50 zł bez udokumentowania potrzeby przejazdu "poleceniem wyjazdu służbowego", a z drugiej strony spółka nie zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów: kwoty 650,58 zł stanowiącej różnicę między kosztami poniesionymi w okresie od 1 stycznia do 30 października 1994 r. w kwocie 5870 zł poniesionymi do rozliczenia w 1995 r. a kosztami wynikającymi z ewidencji za ten okres w kwocie 5219,42 zł, kwoty 500 zł z tytułu usług przewozowych świadczonych przez firmę "C" kompleksowe Przeprowadzki Biur i Mieszkań, kwoty 47,70 zł z tytułu podatku od środków transportu, dotyczącego samochodu marki Ford Transit będącego na stanie środków trwałych spółki "T".

W odwołaniu z dnia 31 grudnia 1996 r. spółka wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji, podnosząc, że niższe ceny wobec spółki "S", skarżąca stosowała z uwagi na dokonywanie przedpłat oraz zakupy większych ilości towaru przez tego kontrahenta. Natomiast uzasadnienie przez Urząd Skarbowy decyzji powiązaniami wynikającymi ze "stosunku pracy" jest krzywdzące dla spółki "T". Wyliczenia kosztów uzyskania dochodów spółka dokonała prawidłowo, co do podatku od środków transportu jak i usług telekomunikacyjnych.

Decyzją z dnia 18 lutego 1997 r. Izba Skarbowa w K. uchyliła zaskarżoną decyzję w części i określiła należny podatek dochodowy od osób prawnych za 1994 r. spółce "T" z K. w kwocie 468,80 zł. W uzasadnieniu organ odwoławczy podzielił zasadność zarzutów spółki co do prawidłowości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu opłat za korzystanie z telefonu komórkowego, uwzględniając, że w tym czasie spółka prowadziła działalność, a organ I instancji nie wykazał braku związku poniesionego wydatku z uzyskanymi przychodami. Ta okoliczność spowodowała konieczność określenia podatku dochodowego spółki z uwzględnieniem zasadności zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty 816,65 zł. W pozostałym zakresie organ odwoławczy podzielił ocenę faktyczną i prawną wyrażoną w uzasadnieniu decyzji organu I instancji.

Strona 1/3