Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t, Opłata skarbowa, Podatkowe postępowanie, Samorząd terytorialny
Tezy

Niezależnie od wystąpienia przesłanek, o jakich mowa w art. 67 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, umorzenie przez urząd skarbowy zaległości podatkowej z tytułu opłaty skarbowej oraz odsetek za zwłokę od tej zaległości nastąpić może wyłącznie na wniosek lub za zgodą zarządu gminy, której dochód opłata ta i odsetki stanowią. Brak zgody zarządu gminy, do którego urząd skarbowy obowiązany jest wystąpić o zajęcie stanowiska w myśl art. 209 par. 1 Ordynacji podatkowej, oznacza, iż urząd ten nie ma podstaw do zastosowania ulgi polegającej na umorzeniu zaległości lub odsetek. Taki wiążący charakter stanowiska organu współdziałającego powoduje, iż w rzeczywistości ciężar rozstrzygnięcia w sprawie, która jest przedmiotem postępowania podatkowego przed urzędem skarbowym, przesuwa się na etap współdziałania. Brak zawiadomienia strony o wystąpieniu do innego organu o takie współdziałanie pozbawia ją w rzeczy samej możliwości inicjowania postępowania wyjaśniającego przed tym organem lub uczestniczenia w takim postępowaniu, a tym samym stanowi naruszenie zasady określonej w art. 123 Ordynacji podatkowej.

Uzasadnienie strona 1/3

Decyzja z 26.10.1998 r., wydaną na podstawie art. 48, art. 47 i art. 209 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ oraz art. 4 pkt 2 lit. "a", art. 5 pkt 5 i art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin /Dz.U. nr 129 poz. 600 ze zm./, Urząd Skarbowy nie uwzględnił wniosku Mikołaja W. o umorzenie zaległości podatkowej w opłacie skarbowej w wysokości 215,40 zł wraz z odsetkami za zwłokę w wysokości 1.236,40 zł.

Z uzasadnienia tej decyzji wynika, że należna opłata skarbowa określona została w ostatecznej decyzji Urzędu Skarbowego z dnia 6.04.1994 r. W dniu 10.07.1998 r. do urzędu skarbowego wpłynął wniosek Mikołaja W. o umorzenie wszystkich zaległości podatkowych, w tym także zaległej opłaty skarbowej oraz odsetek od niej. Ponieważ opłata skarbowa stanowi dochód gminy w myśl art. 4 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin /Dz.U. nr 129 poz. 600 ze zm./, urząd skarbowy pismem z 16.09.1998 r. wystąpił do Zarządu Gminy z prośbą o zajęcie stanowiska w sprawie wniosku o umorzenie zaległej opłaty stosownie do przepisu art. 10 tej ustawy. Postanowieniem z dnia 7.10.1998 r. Zarząd Gminy, na terenie której Mikołaj W. prowadził działalność gospodarczą, z którą opłata skarbowa była związana, odmówił wyrażenia zgody na umorzenie zaległości w opłacie skarbowej należnej od Mikołaja W. Takie stanowisko organu gminy oznacza, zdaniem Urzędu Skarbowego, niemożność uwzględnienia wniosku podatnika o umorzenie zaległości podatkowej oraz odsetek od niej.

Po rozpatrzeniu odwołania od tej decyzji, w którym Mikołaj W. zarzucał, iż zaległa opłata skarbowa, o umorzenie której wnosił, nie stanowiła należności Gminy i że brak zgody jej Zarządu nie może stanowić przeszkody do umorzenia tej zaległości, Izba Skarbowa decyzją z 8.02.1999 r., wydaną na podstawie art. 233 par. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, orzekła o utrzymaniu zaskarżonej decyzji w mocy. Z uzasadnienia omawianej decyzji wynika, że organ odwoławczy w pełni podzielił ustalenia organu I instancji co do braku warunków do uwzględnienia wniosku o umorzenie zaległej opłaty skarbowej. Wskazując na fakt, że opłata ta jest opłatą od czynności cywilnoprawnych odnoszących się do Mikołaja W. jako właściciela Wytwórni Opakowań w K., wymierzoną decyzją Urzędu Skarbowego z 6.04.1994 r., stwierdził organ odwoławczy, iż zgodnie z art. 4 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin /Dz.U. 1998 nr 30 poz. 164/ opłata ta stanowi dochód Gminy, co oznacza, iż brak zgody Zarządu tej Gminy na umorzenie tej zaległości stanowi przeszkodę do uwzględnienia wniosku podatnika.

Powyższą decyzję ostateczną Mikołaj W. zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Domagając się uchylenia zaskarżonej decyzji zarzucił on w skardze, że decyzja ta niezgodna jest z par. 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 162 poz. 1124 ze zm./ poprzez przyjęcie, że urząd skarbowy nie może umorzyć zaległości z tytułu opłaty skarbowej bez zgody zarządu gminy. W złożonym na rozprawie piśmie procesowym skarżący zarzucił nadto, że do wydania zaskarżonej decyzji doszło przy naruszeniu przepisu art. 106 Kpa, nie został bowiem zawiadomiony o wystąpieniu do organu gminy o zajęcie stanowiska w sprawie, ani też nie otrzymał postanowienia tego organu, przez co pozbawiony został możliwości wniesienia zażalenia na to rozstrzygnięcie.

Strona 1/3