Jakkolwiek podmioty stosunków gospodarczych mogą dowolnie i na swobodnie określonych warunkach kształtować łączące je stosunki zobowiązaniowe, to jednakże ocena ich zgodności z prawem należy do organów podatkowych, ustawodawca bowiem wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodów. Cel ten zatem musi być wyraźnie widoczny, a poniesione wydatki winny go bezpośrednio realizować lub co najmniej powinny go zakładać jako realny. Tak więc, aby podatnik mógł dany wydatek zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych, to winien on wykazać bezpośredni związek tego wydatku nie tylko z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, ale przede wszystkim to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.
Decyzją z dnia 31.08.1999 r. wydaną na podstawie art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, art. 21 par. 1 pkt 1 i par. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ oraz art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442 ze zm./, Inspektor Kontroli Skarbowej Henryk S. z Urzędu Kontroli Skarbowej w S. określił Mariannie i Zbigniewowi małżonkom N. należny podatek dochodowy od osób fizycznych za 1995 r. w wysokości 18.348,30 zł oraz zaległość podatkową w tymże podatku w wysokości 16.674,80 zł.
Wynika z uzasadnienia powyższej decyzji, że w zeznaniu o wysokości dochodu osiągniętego w 1995 r. Zbigniew N. wykazał przychody z działalności gospodarczej prowadzonej w ramach Zakładu Robót Inżynieryjnych "R." w K. w kwocie 561.693,47 zł, koszty uzyskania tych przychodów w kwocie 556.296,52 zł oraz dochód w kwocie 5.396,95 zł. Przeprowadzona kontrola dokumentów źródłowych dotyczących przychodów i kosztów ich uzyskania doprowadziła do stwierdzenia, że podatnik zaniżył dochód do opodatkowania o 51.802,54 zł. Na zaniżenie tego dochodu złożyło się, według organu kontroli skarbowej, zawyżenie kosztów uzyskania przychodów o kwotę 50.219,75 zł oraz zaniżenie przychodów o kwotę 1.491,79 zł.
Do zaniżenia przez podatnika przychodów doszło w następstwie nieujęcia w podatkowej księdze przychodów i rozchodów siedmiu wskazanych faktur VAT i rachunków uproszczonych za usługi wykonane przez kontrolowaną jednostkę na łączną wartość 1.229,09 zł oraz na skutek nieujęcia w tejże ewidencji kwoty 320,50 zł z tytułu wykonania usługi przewozu rowerów. Ustalenia pierwszej z ww. nieprawidłowości dokonano przez porównanie zapisów w księdze podatkowej z dokumentami źródłowymi. Osiągnięcie przez podatnika nie zaewidencjonowanego przychodu w kwocie 320,50 zł wynika natomiast z dokumentu dotyczącego rozliczenia kosztów transportu zakupionego przezeń pod W. urządzenia do wulkanizacji "W.", z którego to rozliczenia, sporządzonego przez samego podatnika, wynika, iż razem z transportem ww. urządzenia, dokonanym środkiem przewozowym należącym do podatnika, przywiezione zostały też cztery rowery, których koszt transportu ustalony został przez podatnika na 320,50 zł. Kwota ta, otrzymana przez podatnika od osoby zlecającej przewóz rowerów, nie została przezeń zaewidencjonowana po stronie przychodów, co potwierdził też sam podatnik w swych pisemnych wyjaśnieniach. Wartość netto usługi przewozu rowerów wyliczona została przez organ kontroli skarbowej na kwotę 262,70 zł i zaliczona do przychodów podatnika.
Wynika dalej z uzasadnienia omawianej decyzji, że do zawyżenia przez podatnika kosztów uzyskania przychodów doszło w następstwie zaliczenia do nich różnych wydatków, które w ocenie organu kontroli skarbowej w ciężar kosztów nie mogą być zaliczone. Do kosztów tych podatnik zaliczył mianowicie kwotę 3.116,88 zł stanowiącą wydatek z tytułu podatku od nieruchomości należnego do domu mieszkalnego położonego w U., który to obiekt na podstawie umowy wzajemnej dzierżawy oddał we władanie Iwonie W. w zamian za otrzymaną do użytkowania nieruchomość położoną w K., zabudowaną warsztatem, stacją diagnostyczną i stacją benzynową. Strony tej umowy postanowiły, iż każda z nich ponosi wszelkie koszty i opłaty związane z przedmiotem dzierżawy, a podatnik nie wykazał, że z obiektu położonego w U. uzyskał w 1995 r. jakikolwiek przychód, co oznacza, iż brak jest podstaw do uznania wydatku na opłatę podatku od nieruchomości należnego od tego obiektu za koszt uzyskania przychodu z działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika w ramach Zakładu Robót Inżynierskich "R." mieszczącego się w K.