Nieprzekraczalna linia zabudowy oznacza, że poza tą linią nie można lokalizować i budować żadnych obiektów, tym samym wzniesienie jakiegoś obiektu poza linią zabudowy wskazaną w części graficznej planu jest sprzeczne z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Krystyny i Tadeusza P. na decyzję Wojewody Sz. z dnia 8 grudnia 1998 r. (...) w przedmiocie nakazania rozbiórki obiektu budowlanego - oddala skargę.
Kierownik Urzędu Rejonowego w S.-Sz. decyzją z dnia 6 października 1998 r. (...) na podstawie art. 103 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ w zw. z art. 37 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ oraz art. 104 Kpa. nakazał rozbiórkę obiektu budowlanego /sklepu kiosku/ o konstrukcji drewnianej z płyty paździerzowej, usytuowanego przy ul. K. 28 w Ł.
W uzasadnieniu decyzji podano, że w wyniku przeprowadzonego postępowania administracyjnego ustalono, że Krystyna i Tadeusz P. zamieszkali przy ul. K. 28 w Ł., dokonali samowoli budowlanej polegającej na postawieniu sklepu - kiosku za nieprzekraczalną linią zabudowy, określoną ustaleniami planu zagospodarowania przestrzennego miasta Ł., obowiązującego w trakcie budowy obiektu. Według oświadczenia inwestora obiekt postawiono w 1991 r.
Usytuowanie sklepu za linią zabudowy stwarza zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, przy wyjeździe z garażu, położonego poniżej poziomu terenu posesji sąsiedniej nr 30.
Wymieniony plan zagospodarowania przestrzennego miasta Ł., został uchwalony w 1989 r. i nadal jest obowiązującym. Zmiany wprowadzane i uchwalane w latach następnych do niniejszego planu nie obejmowały terenu, na którym jest zlokalizowany przedmiotowy obiekt.
Fakt usytuowania obiektu stwierdzono protokolarnie podczas wizji lokalnej w dniu 10 grudnia 1997 r. w obecności inwestora.
Warunkiem zastosowania przez organ administracji rozbiórki obiektu, przewidzianej w art. 37 ust. 1 pkt 1 cyt. na wstępie ustawy jest równoczesne wystąpienie dwóch przesłanek, tj. wybudowanie obiektu bez pozwolenia na budowę i naruszenie ustaleń planu zagospodarowania przestrzennego obowiązującego w czasie budowy.
Obiekt jest samowolą budowlaną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane i ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane.
Od ww. decyzji odwołanie złożyli Krystyna i Tadeusz P., podnosząc, że
- postępowanie przeprowadzono z naruszeniem przepisów: inspektor powinien być osobą bezstronną i dążyć do pogodzenia stron, rozmowy były prowadzone osobno, a przekazywane informacje były napuszczaniem każdej ze stron na drugą,
- podstawowy argument rozbiórki dotyczy postawienia kiosku za nieprzekraczalną linią zabudowy, określoną w planie zagospodarowania przestrzennego z 1989 r. plan uchwalony 10 lat temu odbiega od zamian jakie zaszły w naszym kraju,
- skarżąca wybudowała i otworzyła sklep przed domem o czym Urząd Miasta wiedział, gdyż płacone były podatki od działalności gospodarczej,
- chcąc dowiedzieć się czy w dzielnicy może być wybudowany sklep, skarżący złożyli pismo, w którym sugerowali przeniesienie sklepu do piwnicy ich domu. Według decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu nr 17/98 sklep mógłby istnieć na działce, ale nie przed domem,