Sprawa ze skargi na decyzję SKO w Sz. w przedmiocie wymiaru podatku od nieruchomości za 1996
Tezy

Dla określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości bez znaczenia pozostaje okoliczność, czy i jakiej wysokości dochody przynosi podatnikowi opodatkowana nieruchomość.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Stanisławy i Czesława K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Sz. z dnia 28 listopada 1996 r. (...) w przedmiocie wymiaru podatku od nieruchomości za 1996 - oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/3

Decyzją z 21.06.1996 r., (...), wydaną na podstawie art. 6 ust. 7 i art. 3 w zw. z art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, Burmistrz Miasta i Gminy G. określił na kwotę 31.217,10 zł Stanisławie i Czesławowi małżonkom K. należny za 1996 r. podatek od położonej w G. nieruchomości w postaci zabudowanej działki gruntu nr 59 w obrębie ewidencyjnym 6. W uzasadnieniu tej decyzji wskazano, że opisana nieruchomość, której ww. podatnicy są właścicielami, wniesiona została do spółki cywilnej powstałej 11.04.1994 r. pod nazwą "Kaflarnia G.". Na wchodzącym w skład tej nieruchomości gruncie posadowione są zabudowania, z których tylko jedno, zajmujące 462 m2 przyziemia, jest w części wykorzystywane na cele mieszkalne, a w pozostałej części na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Uznając, że z ogólnej powierzchni gruntu na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej wykorzystywana jest część o powierzchni 13.749 m2, zaś część o powierzchni 462 m2 służy celom mieszkalnym oraz, że z ogólnej powierzchni budynków na cele mieszkaniowe wykorzystywana jest jedynie powierzchnia 152 m2, zaś na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej część budynków o powierzchni 3.685 m2, zawarto w uzasadnieniu tej decyzji wyliczenie podatku z zastosowaniem odpowiednich stawek przynależnych do poszczególnych kategorii gruntu i budynków ze względu na sposób ich wykorzystywania.

Po rozpatrzeniu odwołania od tej decyzji, w których podatnicy kwestionowali wysokość ustalonego podatku dla budynków i gruntów związanych z działalnością gospodarczą wywodząc, iż organ podatkowy I instancji nie uwzględnił zawiadomień o wykonanych rozbiórkach budynków oraz złożonego przez nich wniosku z 14.02.1996 r. w sprawie zmiany miejscowej w planie przestrzennym zagospodarowania Miasta G., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. decyzją z dnia 28.11.1996 r., (...), wydaną na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa, art. 2 pkt 1 i 4 oraz art. 5 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ oraz par. 1 uchwały Rady Miejskiej w G. z 28.12.1995 r. w sprawie określenia wysokości stawek i zwolnień od podatku od nieruchomości, orzekło o utrzymaniu zaskarżonej decyzji w mocy. Z uzasadnienia tej decyzji wynika, iż organ odwoławczy uznał za w pełni uzasadnione ustalenia organu i instancji co do sposobu wykorzystywania poszczególnych części gruntu i budynków, a w szczególności wielkości ich powierzchni wykorzystywanej w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wskazano też w tymże uzasadnieniu, że dokonane w ciągu 1996 r. trwałe zmiany w powierzchni budynków związanej z prowadzeniem działalności gospodarczej, będące następstwem ich rozbiórki, uwzględnione zostały przez organ podatkowy tzw. decyzjami opisowymi z 9 i 12 sierpnia 1996 r., t. j. zmniejszającymi wymiar zobowiązania podatkowego. Z akt sprawy wynika też, według organu odwoławczego, że Czesław K. figuruje w ewidencji działalności gospodarczej pod nr 2117 od 11.04.1994 r. i że działalność tę w zakresie wyrobu i sprzedaży ceramiki budowlanej i szlachetnej, produkcji materiałów budowlanych, usług remontowo-budowlanych, handlu materiałami budowlanymi prowadzi w ramach spółki cywilnej "Kaflarnia G." na nieruchomości położonej przy ul. B. 34. Ponieważ będąc właścicielem tej nieruchomości nie wyrejestrował on działalności gospodarczej, a okresowe zaprzestanie wykonywania tej działalności nie pozbawia gruntów cechy związania z prowadzeniem działalności gospodarczej, zasadnym było takie ich zakwalifikowanie przez organ podatkowy I instancji, uważa Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S.

Strona 1/3