Ochrona zdrowia, w tym sprawy dotyczące chorób zawodowych, zakładów opieki zdrowotnej, uzdrowisk, zawodu lekarza, pielęg, Ubezpieczenie społeczne, Administracyjne postępowanie, Zabezpieczenie społeczne
Tezy

Odrzucenie przez instytut naukowo-badawczy wniosku o ponowne przeprowadzenie badania lekarskiego w sprawie rozpoznania choroby zawodowej nie może być uznane za równoznaczne z ponowną oceną stanu zdrowia wnioskodawcy i uzasadniać wydanie decyzji o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej.

Uzasadnienie strona 1/2

Wojewódzki Inspektor Sanitarny w S. decyzją z dnia 11 stycznia 1999 r., po rozpatrzeniu odwołania Ireny S. od decyzji Państwowego Terenowego Inspektora Sanitarnego w S. z dnia 7 września 1998 r. o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Organ odwoławczy podał, że Irena S. w okresie od 15 sierpnia 1963 r. do 30 kwietnia 1964 r. pracowała w Wydziale Kultury DWRN jako referent ds. koordynacji organizacji młodzieżowych i wykonywała pracę o charakterze biurowym; od 1 maja 1964 r. do 15 czerwca 1964 r. - w Pałacu Młodzieży w S. jako nauczyciel instruktor w dziale imprez; od 1 września 1964 r. do 24 sierpnia 1996 r. - w Pedagogicznej Bibliotece Wojewódzkiej jako bibliotekarka; od 1 września 1966 r. do 31 marca 1973 r. - w Szkole Podstawowej nr 4 w Ś. jako nauczycielka przedmiotów różnych, szczególnie historii; od 1 kwietnia 1973 r. do 30 września 1981 r. - w Zespole Szkół Rolniczych w S. jako nauczyciel-bibliotekarz oraz nauczyciel-zastępca na lekcjach historii; od 1 października 1981 r. do 28 lutego 1997 r. - w Szkole Podstawowej w S. jako nauczyciel-bibliotekarz.

Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy Poradnia Chorób Zawodowych w dniu 17 lutego 1998 r. wydał orzeczenie - kartę informacyjną o braku podstaw do rozpoznania u Ireny S. choroby zawodowej narządu głosu. Irena S. wniosła o powtórne badania przez Instytut Medycyny Pracy w Ł. Instytut w piśmie z dnia 28 maja 1998 r. stwierdził, że nie znalazł podstaw do przeprowadzenia ponownych badań klinicznych w kierunku choroby zawodowej, skoro dochodzenie epidemiologiczne nie potwierdza długotrwałego i nadmiernego obciążenia narządu głosu w okresie zatrudnienia. W związku z powyższym Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w S. w dniu 30 czerwca 1998 r. wydał ponownie orzeczenie o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej. Organ odwoławczy wskazał, że w takim przypadku powyższe orzeczenie stanowi podstawę do wydania negatywnych decyzji przez organ I i II instancji.

Irena S. w skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji organu I instancji. Skarżąca wskazała, że organy prowadzące postępowanie dopuściły się szeregu uchybień mających wpływ na wynik sprawy, a w szczególności: przetrzymywano dokumentację, nie udzielano skarżącej odpowiedzi w terminach przewidzianych w Kpa, uniemożliwiono badanie w Instytucie Medycyny Pracy w Łodzi.

Rozpatrując stan faktyczny i prawny sprawy Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że zaskarżona decyzja została wydana z poważnym naruszeniem przepisów postępowania administracyjnego, które w istotny sposób wpłynęło na wynik sprawy. Naruszenie to polegało na niedostatecznym wyjaśnieniu stanu faktycznego sprawy /art. 7 Kpa/, spowodowanym niedopełnieniem obowiązku wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia materiału dowodowego /art. 77 par. 1 i art. 80 Kpa/. Uchybienia te doprowadziły ponadto do naruszenia uprawnień procesowych, zagwarantowanych przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 65 poz. 294 ze zm./.

Strona 1/2