Przepis art. 213 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ stanowi wprost jedynie o tym, że w drodze decyzji następuje uzupełnienie lub sprostowanie doręczonej stronie decyzji wydanej w sprawie, to jednak ze względu na skutki, o jakich mowa w art. 213 par. 3 Ordynacji podatkowej za uzasadnioną uznać należy tezę, iż formy decyzji wymaga też negatywne załatwienie wniosku strony o uzupełnienie lub sprostowanie doręczonej decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Anny i Renarda K. na decyzję Izby Skarbowej w S. z dnia 13 stycznia 2000 r. (...) odmawiającej uzupełnienia decyzji Izby Skarbowej w S. z dnia 31 grudnia 1999 r. (...) w przedmiocie oprocentowania nadpłaty podatku - oddala skargę.
Decyzją z dnia 24 września 1999 r., (...). Pierwszy Urząd Skarbowy w S. odmówił Annie i Renardowi K. oprocentowania nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1998 r. w wysokości 8.215.60 zł wynikającej ze złożonego przez nich zeznania rocznego.
Odwołanie od tej decyzji wniósł pełnomocnik ww. podatników w osobie adw. Anny S., która domagając się uchylenia przez organ odwoławczy decyzji organu 1 instancji i przyznania oprocentowania nadpłaty podatku dochodowego z powodu niedokonania jej zwrotu w ustawowym terminie, złożyła jednocześnie żądanie przyznania skarżącym kwoty 600 zł tytułem zwrotu poniesionych przez nich kosztów zastępstwa adwokackiego.
Po rozpatrzeniu powyższego odwołania Izba Skarbowa w S. wydała w dniu 31 grudnia 1999 r. decyzję (...), którą uchyliła w całości decyzję organu podatkowego 1 instancji oraz orzekła, iż nadpłata wynikająca z zeznania podatkowego małżonków Anny i Renarda K. za 1998 r. podlega oprocentowaniu w kwocie 742,30 zł. Jednocześnie w uzasadnieniu tej decyzji organ odwoławczy odniósł się do wniosku o przyznanie odwołującym się podatnikom zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego, wskazując, iż na gruncie przepisów o postępowaniu podatkowym żądanie takie nie znajduje żadnego uzasadnienia.
Powyższa decyzja ostateczna doręczona została ww. pełnomocnikowi podatników w dniu 5 stycznia 2000 r. i w dniu 8 stycznia 2000 r. złożył on do organu odwoławczego wniosek o uzupełnienie powyższej decyzji w trybie art. 213 par. 1 Ordynacji podatkowej w części dotyczącej rozstrzygnięcia o przyznaniu kosztów zastępstwa adwokackiego, stwierdzając w uzasadnieniu, iż mimo żądania zawartego w złożonym odwołaniu decyzja organu odwoławczego nie zawiera żadnego rozstrzygnięcia w tym zakresie.
Pismem z dnia 13 stycznia 2000 r., doręczonym pełnomocnikowi podatników w dniu 17 stycznia 2000 r., Izba Skarbowa w S. wyjaśniła, że przepisy prawa podatkowego nie przewidują wydania rozstrzygnięcia w przedmiocie żądanego zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego i odwołała się przy tym do regulacji art. 265 par. 1 Ordynacji podatkowej.
Pismem z dnia 8 lutego 2000 r. /data wpływu/ pełnomocnik skarżących adw. Anna S. złożyła do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę na decyzję z 13 stycznia 2000 r. w przedmiocie odmowy uzupełnienia decyzji z dnia 31 grudnia 1999 r. o rozstrzygnięcie także w sprawie zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego. Zarzuciła ona obrazę przez organ odwoławczy przepisu art. 210 Ordynacji podatkowej poprzez nie wydanie decyzji uzupełniającej zawierającej niezbędne elementy, w tym pouczenie o środkach zaskarżenia oraz obrazę art. 265 par. 2 tejże Ordynacji poprzez nie zaliczenie do kosztów postępowania także kosztów zastępstwa adwokackiego poniesionych przez odwołujących się podatników. Stawiając takie zarzuty skarżący pełnomocnik domaga się uchylenia zaskarżonej decyzji ze wskazaniem obowiązku uzupełnienia przez organ odwoławczy jego decyzji także w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach zastępstwa adwokackiego.