Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędziowie Asesor WSA Kazimierz Maczewski (spr.),, Sędzia WSA Alicja Polańska, Protokolant Gabriela Porzezińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 listopada 2004 r. sprawy ze skargi "C." Spółka z o. o. w S. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji I. u c h y l a zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r. Nr [...], II. z a s ą d z a od Dyrektora Izby Celnej na rzecz strony skarżącej kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania .

Uzasadnienie strona 1/5

Decyzją z dnia [...] r., Nr [...], wydaną z powołaniem się na przepisy art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) w związku z art. 2621 § 1 i art. 2652 pkt 2 ustawy z dnia 9.01.1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r., Nr 75, poz. 802 ze zm.), Dyrektor Izby Celnej orzekł o utrzymaniu w mocy swej decyzji z dnia [...] r., Nr [...], odmawiającej Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością "C." z siedzibą w S. wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia [...] r., Nr [...].

W uzasadnieniu wskazanej na wstępie decyzji podano, że jednolitym dokumentem administracyjnym SAD nr [...] z dnia [...] r. zgłoszono do procedury dopuszczenia do obrotu na polskim obszarze celnym m. in. towar określany jako masy uszczelniające, który zgodnie z wnioskiem importera zaklasyfikowany został do pozycji 321410100 Taryfy celnej. Po przeprowadzeniu kontroli zgłoszenia celnego organ celny pierwszej instancji uznał je decyzją z dnia [...] r. za nieprawidłowe w części dotyczącej klasyfikacji towaru w poz. 3, klasyfikując ten towar jako wypełniacze malarskie do pozycji 321410900. Od decyzji tej wniesione zostało przez importera odwołanie z wnioskiem o jej uchylenie i umorzenie postępowania względnie przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia. Po rozpatrzeniu sprawy na skutek tego odwołania, Prezes Głównego Urzędu Ceł wydał w dniu [...] r. decyzję, którą zaskarżone odwołaniem rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji utrzymał w mocy. Wniesiona przez stronę do Naczelnego Sądu Administracyjnego skarga na decyzję ostateczną odrzucona została postanowieniem z dnia [...] r. (Sygn. akt SA/Sz [...]) z powodu uchybienia terminu do jej wniesienia.

Wskazano dalej w uzasadnieniu omawianej decyzji, że pismem z dnia [...] r. pełnomocnik importera złożył wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej Prezesa Głównego Urzędu Ceł z [...] r. Rozpatrując ten wniosek Dyrektor Izby Celnej decyzją z dnia [...] r. odmówił wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej, wskazując w uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia, iż odmowa ta wynika z dyspozycji przepisu art. 2652 pkt 1 Kodeksu celnego, według którego organ celny odmawia wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji, jeżeli upłynęły 3 lata od dnia powstania długu celnego. W dniu [...] r. pełnomocnik strony złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, zarzucając decyzji z dnia [...] r. niewłaściwe zastosowanie wskazanego w niej przepisu art. 2652 pkt 2 Kodeksu celnego do zdarzenia zaszłego przez dniem wejścia tego przepisu w życie, wnosząc jednocześnie o zmianę tej decyzji.

Wynika dalej z uzasadnienia wskazanej na wstępie decyzji, że rozpatrując ponownie sprawę na skutek żądania strony Dyrektor Izby Celnej nie znalazł podstaw do zmiany swego stanowiska w kwestii możliwości wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej z [...] r. Podkreślił on, że stosownie do przepisu art. 262 Kodeksu celnego do postępowania w sprawach celnych stosuje się odpowiednio przepisy działu IV Ordynacji podatkowej z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów prawa celnego, co oznacza, iż przepisy Ordynacji podatkowej w postępowaniu celnym stosowane są jedynie w sytuacji, gdy dane zagadnienie nie zostało uregulowane w Kodeksie celnym. Takim przepisem odmiennie od Ordynacji podatkowej regulującym postępowanie celne jest przepis art. 2652 pkt 2 Kodeksu celnego, który określa sposób postępowania organu celnego w zakresie dotyczącym stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej. Wynikająca z tego przepisu norma obowiązuje od dnia 21.05.1999 r., tj. od dnia wejścia w życie ustawy z dnia 10.04.1999 r. o zmianie ustawy - Kodeks celny (Dz. U. Nr 40, poz. 402) i ma zastosowanie do postępowań wszczętych po dniu 21.05.1999 r., stanowiąc, iż nie wszczyna się lub odmawia się wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji, jeżeli upłynęły trzy lata od dnia powstania długu celnego. Skoro zatem w rozpatrywanej sprawie pełnomocnik strony wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej zawarł w piśmie z dnia [...] r., które do Izby Celnej w Szczecinie wpłynęło w dniu [...] r., to podjęte decyzją z dnia [...] r. rozstrzygnięcie o odmowie wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji jest zgodne z dyspozycją przepisu art. 2652 pkt 2 Kodeksu celnego, stwierdził na koniec uzasadnienia swej decyzji Dyrektor Izby Celnej.

Strona 1/5