Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marian Jaździński Sędziowie: Sędzia WSA Alicja Polańska [spr.] Asesor WSA Kazimierz Maczewski Protokolant Karolina Borowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 grudnia 2004r. sprawy ze skargi "N" w B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] Nr [...] w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w przedmiocie podatku leśnego o d d a l a skargę
Pełnomocnik "N" w A. wnioskiem z dnia [...] wystąpił do Samorządowego Kolegium Odwoławczego o stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji Wójta Gminy z dnia [...] nr [...] w sprawie określenia zaległości w podatku leśnym należnym za lata 1997 - 2001 r. w łącznej kwocie [...], podnosząc, że organ ten wydał decyzję bez podstawy prawnej i z rażącym naruszeniem prawa, co wynika - według wnioskodawcy - z pobieżnego, powierzchownego i wycinkowego potraktowania problemów występujących w sprawie, a dotyczących istnienia podstaw do opodatkowania "N" podatkiem leśnym niektórych gruntów, tj. gruntów leśnych niezalesionych oraz gruntów leśnych związanych z gospodarką leśną, a także z formy decyzji, która nie zawiera pełnego uzasadnienia prawnego i faktycznego.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze, działając jako organ I instancji, decyzją z dnia [...] nr [...] odmówiło stwierdzenia nieważności wyżej wymienionej decyzji Wójta Gminy, stwierdzając w jej uzasadnieniu, że decyzja, której unieważnienia domaga się "N", jest zgodna z prawem, a to oznacza, iż w sprawie nie wystąpiły przesłanki ustawowe, z którymi Ordynacja podatkowa wiąże nieważność. W szczególności Kolegium ustaliło, że zaskarżona decyzja znajduje umocowanie w przepisach prawa i nie narusza rażąco żadnego przepisu. Zarzuty wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej skierowane są głównie na wykazanie braków proceduralnych polegających na niedostatecznym wyjaśnieniu sprawy i nie dość wyczerpującym uzasadnieniu decyzji. Dalej Kolegium stwierdziło, że podnoszone we wniosku zarzuty nie mają charakteru materialnoprawnego i nie wyczerpują żadnej z przesłanek określonych w przepisie art. 247 § 1 Ordynacji podatkowej.
"N" w A. nie zgodziło się z tą decyzją i w odwołaniu z dnia [...] stwierdziło, że wadę nieważności stanowić może także rażące naruszenie przepisów postępowania, jeśli to naruszenie pozostaje w związku z ostatecznym rozstrzygnięciem sprawy, ponowiło też zarzuty z wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej, iż decyzja Wójta Gminy nie zawiera dostatecznego uzasadnienia stanowiska organu podatku w kwestii braku przesłanek do zwolnienia z podatku leśnego gruntów stanowiących przedmiot tej decyzji, co zdaniem odwołującego się, jest rażącym naruszeniem przepisów. "N" wskazało także , że przedłożyło organowi podatkowemu plan urządzenia lasu, wobec czego zastosowanie do obliczenia podatku przepisu art. 65a ustawy o lasach było nieuzasadnione i, wbrew stanowisku Kolegium, przepis ten nie mógł stanowić podstawy prawnej do wydania decyzji, a ponadto, oparcie decyzji wyłącznie na deklaracji, którą złożył podatnik, jest niewystarczające, gdyż w deklaracji nie ma danych co do wieku drzewostanu i nie można tylko na tej podstawie ustalić, czy zachodzi podstawa do zwolnienia z podatku leśnego, o którym mowa jest w przepisie art. 62 ustawy o lasach, co uzasadnia - według odwołującego się "N" - zarzut niedostatecznego wyjaśnienia sprawy przez organ podatkowy.