Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA H. Dolecki (spr.), Sędziowie NSA K. Grzegorczyk-Meder, M. Kowalewska, Protokolant E. Wójtowicz, po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2004 r. sprawy ze skargi J. i W. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu L u c h y i a zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy [...]z dnia [...]r., Nr [...], li. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...]na rzecz skarżących J. i W. B. kwotę [...]zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z dnia [...]. Samorządowe Kolegium Odwoławcze, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. w zw. z-art. 40 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 1999r. Nr 15, poz. 136 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania J. i W. B. od decyzji z dnia [...]r. Wójta Gminy [...]odmawiającej ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na budowie domu mieszkalnego i budynku gospodarczego częściowo przeznaczonego do uprawy [...], na działce Nr [...] o pow. [...]m2 w [...]- utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu decyzji organ podał, że przedmiotowa działka usytuowana jest na terenie rolnym, podzielonym na szereg działek o podobnej wielkości. Proponowana przez J. i W. B. zabudowa na gruntach rolnych byłaby możliwa w sytuacji o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 3.02.1995r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych, który stanowi, że gruntami rolnymi są także grunty pod wchodzącymi w skład gospodarstw rolnych, budynkami mieszkalnymi i urządzeniami służącymi wyłącznie produkcji rolnej oraz przetwórstwu rolno-spożywczemu. Sąd Najwyższy wyroku z dnia [...].,[...]), w stwierdził, że gospodarstwem rolnym jest jednostka gospodarcza zorganizowana na nieruchomości rolnej o takim obszarze, że możliwe jest prowadzenie działalności wytwórczej przeznaczonej na zbyt. W uzasadnieniu Sąd Najwyższy wywiódł między innymi, że wzmianka zawarta w art. 553 k.c. o całości gospodarczej dowodzi, iż ustawodawca unormował gospodarstwo jako jednostkę produkcyjną zajmującą się stale i zawodowo wytwarzaniem dóbr, tradycyjnie kwalifikowanych do działu "rolnictwo", to jest do gałęzi gospodarki narodowej zajmującej się przede wszystkim żywnością. Podstawę takiej działalności stanowią grunty w odpowiednim, lecz nieokreślonym ustawowo obszarze. Jest jednak pewne, że nie mogą to być obszary zbyt małe, gdyż działalność gospodarcza musi być poddana regułom racjonalnym, zwłaszcza opłacalności. Poza tym SN stwierdził, że warunku tego nie może spełniać grunt liczony w m2, może on spełniać funkcje estetyczne lub zaspokajać emocjonalne potrzeby właściciela (chęć posiadania kwiatów lub warzyw z własnej hodowli). Nie jest to obszar na którym w racjonalny sposób można prowadzić wytwórczość.
Organ odwoławczy podzielił powyższy pogląd Sądu Najwyższego i wyraził stanowisko, że przedmiotowe zamierzenie inwestycyjne nie jest związane z prowadzeniem gospodarstwa rolnego, co z kolei nie daje możliwości zrealizowania na gruncie rolnym zabudowy w postaci budynku mieszkalnego i budynku gospodarczego.
Nadto organ podał, że powyższy pogląd nie jest sprzeczny z tezą NSA, że zamierzenie budowy obiektów budowlanych służących produkcji rolnej na terenie oznaczonym w planie jako grunty rolne nie jest sprzeczne z tym planem. Zatem w przedmiotowej sprawie nie jest możliwe utworzenie gospodarstwa rolnego, o jakim mowa w art. 553 k.c. Ponadto z załączonej do sprawy mapy ewidencyjnej wynika, że wcześniej dokonano podziału większego obszaru gruntów rolnych na szereg mniejszych działek, każda z dostępem do drogi. Oczywistym jest więc powstanie w ten sposób typowych działek budowlanych, a nie działek w celu powstania gospodarstw rolnych, niemożliwych do ich utworzenia z powodu niewielkiego areału ziemi.