Skarga "C.-M." Spółki z o.o. w W. na decyzję Wojewody Z. w przedmiocie zgłoszenia sprzeciwu w sprawie zgłoszenia robót budowlanych i nałożenia obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę
Tezy

1. Zgłoszenie właściwemu organowi administracji architektoniczno-budowlanej budowy lub robót budowlanych jest formą wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie wymagającej ustalenia przez wymieniony organ, czy zamierzona budowa lub roboty budowlane odpowiadają wymogom prawa i mogą być realizowane, czy też organ powinien nie dopuścić do realizacji danej budowy /robót budowlanych/.

2. Wydając na podstawie art. 30 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo Budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ decyzją nakładającą na stronę obowiązek uzyskania pozwolenia na budowę organ działa w ramach uznania administracyjnego, a zatem powinien określić przesłanki rozstrzygnięcia.

Przesłanki te powinny jednoznacznie wskazywać przewidywane ujemne skutków realizacji inwestycji, o których mowa w tym przepisie i je uprawdopodobniać.

Kontrola przez Sąd tego typu decyzji polega bowiem na ocenie, czy organ wydający decyzję uznaniową nie przekroczył granic uznania administracyjnego, działając w sposób dowolny.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w sprawie ze skargi "C.-M." Spółki z o.o. w W. na decyzję Wojewody Z. z dnia 24 sierpnia 2000 r. (...) w przedmiocie zgłoszenia sprzeciwu w sprawie zgłoszenia robót budowlanych i nałożenia obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Starosty Powiatu P. z dnia 30 maja 1999 r. (...),

Uzasadnienie strona 1/4

Starosta P. decyzją z dnia 30.05.2000 r., (...), na podstawie art. 30 ust. 2 i 3 i art. 82 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, po rozpatrzeniu zgłoszenia z dnia 27 maja 1999 r. "C.-M." Spółki z o.o. z siedzibą w W. dotyczącego montażu wolno stojącego nośnika reklamowego zlokalizowanego na działce nr 56/1 i 56/2 w K. - zgłosił sprzeciw do rozpoczęcia robót budowlanych objętych zgłoszeniem i nałożył na Spółkę obowiązek uzyskania pozwolenia na budowę.

W uzasadnieniu decyzji organ I instancji podał, iż realizacja tego obiektu spowoduje zwiększenie ograniczeń i uciążliwości dla terenów sąsiednich jak również nie spełnia wymogów art. 29 ustawy Prawo budowlane.

W odwołaniu od tej decyzji "C.-M." Spółka z o.o. wniosła o uchylenie decyzji zarzucając, że czasowe ustawienie nośnika reklamowego o którym mowa we wniosku, zgodnie z art. 29 ust. 2 pkt 2 ustawy Prawo budowlane nie wymaga pozwolenia na budowę. Nośnik reklamowy "C.-M." jest urządzeniem wolno stojącym, tymczasowym, rozbieralnym nie związanym trwale z gruntem.

W świetle obowiązującego prawa zgodnie z art. 29 Prawa budowlanego, jedynie podświetlane urządzenia reklamowe usytuowane poza terenem zabudowy wymagają pozwolenia na budowę, pozostałe nie.

Przepis art. 29 Prawa budowlanego nie różnicuje tych urządzeń w zależności od tego czy są "trwale lub nietrwale" związane z gruntem.

Ponadto strona skarżąca podniosła, że identyczne urządzenia reklamowe były instalowane na terenie S. na podstawie zgód wydanych przez Wydział Architektury, który nie zgłaszał sprzeciwu.

Wojewoda Z. decyzją z dnia 24 sierpnia 2000 r., (...), na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa w związku z art. 30 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, po rozpatrzeniu odwołania Spółki z o.o. "C.-M." z siedzibą w W. - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Organ odwoławczy podniósł, że przedłożony przy wniosku zgłaszającym zamiar ustanowienia nośnika reklamowego, projekt gotowy /niewłaściwie nazwany projektem powtórzonym/ nie został zaadoptowany do warunków wynikających z proponowanej lokalizacji przy ul. W./F.

Wariantowe rozwiązania zawarte w tym projekcie, w szczególności dotyczące posadowienia konstrukcji oraz projektowane zasilanie w energię elektryczną bez podania punktu zasilania, stanowią podstawę do stwierdzenia, że realizacja nośnika reklamowego może spowodować zagrożenie bezpieczeństwa ludzi lub mienia.

W tych okolicznościach w ocenie organu odwoławczego organ I instancji słusznie, na podstawie art. 30 ust. 3 Prawa budowlanego zgłosił sprzeciw i nałożył obowiązek uzyskania pozwolenia na budowę.

Strona 1/4