Okoliczność, że urząd skarbowy, do którego podatnik złożył wniosek o zwrot podatku, dokonał zwrotu tego podatku bez sprawdzenia tego, czy nie jest on podatnikiem prawa do zwrotu pozbawionym, nie oznacza bynajmniej, iż zwrot ten był zwrotem przez podatnika niezawinionym.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył:
W związku z istotą występującego w sprawie sporu o zasadność otrzymanego przez skarżącą Spółkę zwrotu należnego podatku od towarów i usług za wskazany w zaskarżonej decyzji okres rozliczeniowy zauważyć należy na wstępie, iż w myśl art. 14a ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, zwrot w całości lub w części uiszczonej kwoty podatku, na zasadach określonych w ust. 2-6 tego artykułu, przysługuje podatnikowi prowadzącemu zakład pracy chronionej lub zakład aktywności zawodowej w zakresie działalności tego zakładu. Z przepisu art. 14a ust. 7 pkt 1 tej ustawy wynika jednak, że zwrotu tego nie stosuje się wobec podatników podatku akcyzowego oraz innych podatników sprzedających wyroby akcyzowe, z wyjątkiem wyrobów akcyzowych wymienionych w poz. 8, 9, 11 i 20 załącznika nr 6 do tejże ustawy, a więc m.in. wyrobów w postaci opakowań z tworzyw sztucznych.
Z przywołanych przepisów wynika, że zwrot uiszczonego podatku należnego VAT nie przysługuje przede wszystkim tym podatnikom prowadzącym zakład pracy chronionej lub zakład aktywności zawodowej, którzy są zarazem podatnikami podatku akcyzowego w rozumieniu art. 35 ust. 1 omawianej ustawy podatkowej, a więc producentami lub importerami wyrobów akcyzowych, jakimi są wyroby określone w jej załączniku nr 6. Uprawnienie do tego zwrotu nie przysługuje również podatnikom podatku od towarów i usług innym aniżeli podatnicy będący zarazem podatnikami podatku akcyzowego, którzy prowadzą tylko sprzedaż wyrobów akcyzowych, co jednakże nie dotyczy tych spośród tej kategorii podatników, którzy prowadzą wyłącznie sprzedaż takich wyrobów akcyzowych, jakie wymienione zostały w poz. 8, 9, 11 i 20 wymienionego wyżej załącznika do ustawy podatkowej. Przewidziany w powyższej regulacji wyjątek od reguły wyłączającej prawo prowadzącego zakład pracy chronionej lub zakład aktywności zawodowej do zwrotu uiszczonego podatku VAT odnosi się zatem jedynie do podatników tego podatku nie będących zarazem podatnikami podatku akcyzowego.
Na gruncie rozpatrywanej sprawy poza sporem pozostaje, że skarżąca Spółka jest podatnikiem podatku akcyzowego, jest ona bowiem producentem wyrobów akcyzowych, jakimi są produkowane przez nią opakowania z tworzyw sztucznych, a nie tylko podatnikiem podatku VAT sprzedającym taki wyrób. W świetle tego niewątpliwego faktu jest więc oczywistym ustalenie, że jakkolwiek prowadzi ona zakład pracy chronionej, to nie była ona uprawniona - stosownie do dyspozycji przepisu art. 14a ust. 7 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - do otrzymania zwrotu uiszczonego podatku od towarów i usług. Wystąpienie przez nią z wnioskiem o taki zwrot i jego otrzymanie oznacza, że zwrot ten z chwilą jego wykonania traktowany jest na równi z zaległością podatkową. Za nieuprawnione uznać zatem należy zarzuty skargi dotyczące naruszenia przez organy podatkowe przepisów prawa materialnego w następstwie błędnej wykładni wymienionego wyżej przepisu ustawy podatkowej, podobnie jak niezasadnym jest zarzut naruszenia przez te organy przepisu art. 52 par. 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w istocie bowiem skarżąca Spółka nie wykazała, że otrzymanie przez nią nienależnego zwrotu nastąpiło bez jej winy. Okoliczność, że urząd skarbowy, do którego złożyła ona wniosek o zwrot podatku, dokonał zwrotu tego podatku bez sprawdzenia tego, czy nie jest on podatnikiem prawa do zwrotu pozbawionym, nie oznacza bynajmniej, iż zwrot ten, dokonany po sprawdzeniu, że podatnik prowadzi zakład pracy chronionej i że deklarowany przez podatek został na rachunek tego urzędu zapłacony, był zwrotem przez podatnika niezawinionym.