Należy rozróżniać pojęcie wysokości zabudowy, które odnosi się do kształtowania przestrzeni i regulowana jest zapisami planu zagospodarowania przestrzennego od wysokości budynku, którą definiuje par. 7 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie /Dz.U. 1995 nr 10 poz. 46 ze zm./ i odnosi się do kwestii techniczno-budowlanych.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skarg Małgorzaty i Stanisława J., Bohdana Cz.-B. i Mirosława P. na decyzję Wojewody Z. z dnia 12 września 2002 r. (...) w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i pozwolenia na budowę - oddala skargę.
Decyzją z dnia 21 grudnia 2001 r. (...) Prezydent Miasta Sz. zatwierdził projekt budowlany i wydał inwestorom Marii i Tadeuszowi Z. pozwolenie na budowę zespołu siedmiu budynków mieszkalnych o liczbie mieszkań od 2 do 4 w zabudowie szeregowej z wbudowanymi garażami wraz z urządzeniami technicznymi związanymi z tymi obiektami w tym: stacją transformatorową i linią kablową 15 kV i 0,4 kV, siecią gazową, wodociągową, kanalizacji sanitarnej i deszczowej ze zbiornikiem retencyjnym o poj. 20 m3 oraz separatorem z osadnikiem na nieczystości przy ul. J. M. 22 w Sz.
Odwołanie od decyzji organu I instancji złożyli Małgorzata i Stanisław J., Mirosław P. i Bogdan Cz.-B. - właściciele sąsiednich posesji. Zarzucali oni wydanej decyzji m.in.: przesunięcie linii zabudowy w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu z dnia 4.10.2000 r., zaprojektowanie budynku o długości 110 m i wysokości ponad 12 m, a zatem przekraczającego dopuszczalną wysokość 7,5 m. Planowana inwestycja będzie pogarszała warunki użytkowania terenów sąsiednich i nie jest dostosowana do krajobrazu i otaczającej zabudowy. Nadto mur oporowy, zaprojektowany na granicy bez zgody sąsiadów obniży wartość działek sąsiednich. Zarzucili też, że nie uwzględniono wniosków zawartych w przedłożonej przez nich ekspertyzie prof. dr inż. arch. Witolda J., a respektowano tylko korzystną dla inwestorów ekspertyzę mgr inż. Romana Z. Nie przeprowadzono też rozprawy administracyjnej przez co naruszony został art. 89 Kpa.
Zdaniem odwołujących się, projektowany budynek ma charakter zabudowy wielorodzinnej. Według przepisów Prawa lokalowego, dom jednorodzinny tj. dla jednej rodziny może być zrealizowany w układzie bliźniaczym lub szeregowym, natomiast "mały dom mieszkalny" takich przymiotów nie posiada. Budynek mieszkalny zawierający cztery lokale mieszkalne dostępne z jednej klatki schodowej, połączony w układ szeregowy lub nawet bliźniaczy nie może być traktowany jako budynek jednorodzinny. Wysokość obiektu jest niezgodna z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Garaże i poddasza powinny być liczone przy ustaleniu wysokości budynku.
Nie można posługiwać się w tym zakresie zapisami planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego Miasta Sz., ponieważ decyzje o pozwoleniu na budowę wydaje się na podstawie ustawy Prawo budowlane, które jest aktem wyższej rangi w porównaniu z prawem miejscowym.
Bezzasadnie zaliczono garaże do miejsc postojowych. Teren inwestycji nie zapewnia wymaganej ilości miejsc do parkowania pojazdów.
Ponadto organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję organu I instancji mimo, iż po wydaniu przez I instancję zaskarżonej decyzji dokonane zostały zmiany w projekcie.
Wydana decyzja narusza również decyzję Wojewody Sz. z dnia 17.11.1991 r. (...), która ustanawia dla terenu przedmiotowej inwestycji strefę ochrony chemicznej i zakazuje tu realizacji zwartego budownictwa mieszkaniowego.
W trakcie postępowania odwoławczego Małgorzata i Stanisław J. złożyli kolejne pisma: z dnia 23.01.2002 r., z dnia 28.01.2002 r., z dnia 4.03.2002 r., z dnia 5.03.2002 r., z dnia 18.03.2002 r., z dnia 7.05.2002 r., z dnia 29.04.2002 r., z dnia 19.03.2002 r., z dnia 11.07.2002 r. wraz z opinią techniczną Edwarda R., z dnia 26.07.2002 r., z dnia 5.08.2002 r., z dnia 20.08.2002 r. z dnia 28.08.2002 r. - uzupełniające odwołanie i rozwijające zawarte w nim zarzuty oraz polemizujące ze stanowiskiem strony przeciwnej i przedłożonymi przez nią opiniami rzeczoznawców.