1. Przepis art. 138 Kpa zawiera pełen katalog kompetencji przysługujących organowi odwoławczemu, wśród których nie wymienia "zwykłego" uchylenia decyzji organu I instancji. Uchylenie decyzji organu I instancji może mieć miejsce tylko w połączeniu z równoczesnym orzeczeniem co do istoty sprawy bądź umorzeniem postępowania pierwszej instancji /par. 1 pkt 2/ albo w połączeniu z przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania przez organ pierwszej instancji /par. 2/. Decyzja organu odwoławczego ograniczająca się tylko do uchylenia decyzji organu I instancji sprzeczna jest z art. 138 Kpa i z tego względu musi być uchylona na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa. Naruszenie art. 138 Kpa należy uznać za istotne, doszło bowiem do skasowania decyzji załatwiającej sprawę.
2. Art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, nie wyłącza możliwości wydania decyzji ustalającej inną wysokość podatku niż określona w rocznym zeznaniu podatkowym.
Naczelny Sąd Administracyjny - Ośrodek Zamiejscowy w Szczecinie po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 1996 r. sprawy ze skargi Waldemara R. na decyzję Izby Skarbowej w Sz. z dnia 29 marca 1995 r. (...) w przedmiocie sprostowania i zwrotu podatku dochodowego za 1992 r. pobranego przez płatnika - uchyla zaskarżoną decyzję.
Waldemar R. we wniosku z 22 sierpnia 1994 r. złożonym w Urzędzie Skarbowym w Sz. w dniu 26 sierpnia 1994 r. domagał się sprawdzenia rozliczenia dochodu i podatku za 1992 r. i twierdził, że według jego wyliczeń rozliczenie "podatkowo-dochodowe" przedstawione przez płatnika - zakład pracy, "PBDMB" Spółka z o.o. w Sz. nie było prawidłowe, wykazano bowiem wyższy dochód i podatek niż należało. Intencją wnioskodawcy było uzyskanie zwrotu nadpłaconego podatku.
Urząd Skarbowy w Sz. decyzją z dnia 28 października 1994 r., wydaną na podstawie art. 105 par. 1 Kpa i art. 175 par. 1 Kpa umorzył postępowanie wszczęte wymienionym na wstępie wnioskiem. W uzasadnieniu decyzji Urząd Skarbowy wyjaśnił, że zgodnie z art. 175 par. 1 Kpa, jeżeli obliczenie i pobranie podatku odbywa się za pośrednictwem płatnika, a podatnik kwestionuje jego obliczenie, może on w terminie 1 miesiąca od dnia pobrania podatku przez płatnika wystąpić do organu podatkowego z żądaniem sprostowania obliczenia podatku oraz o zwrot niesłusznie pobranej kwoty.
Waldemar R. uchybił jednomiesięcznemu terminowi z art. 175 par. 1 Kpa. Informację o wysokości uzyskanych dochodów w 1992 r. i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy Waldemar R. otrzymał od płatnika przed dniem 4 maja 1993 r. W dniu 4 maja 1993 r. Waldemar R. złożył w Urzędzie Skarbowym samodzielne zeznanie podatkowe za 1992 r. na druku PIT-30, w którym wykazał dochody osiągnięte ze stosunku pracy oraz pobrane zaliczki w kwotach zgodnych z informacją płatnika. Dokonał jedynie odliczenia od dochodu przed opodatkowaniem wydatków poniesionych na obowiązkowe ubezpieczenie pojazdu w kwocie 656.000 zł.
Na skutek tego odliczenia powstała nadpłata w zaliczkach na kwotę 203.000 zł, którą Urząd Skarbowy zwrócił podatnikowi w dniu 5 października 1993 r.
W tych okolicznościach Urząd Skarbowy uznał za konieczne umorzenie postępowania na podstawie art. 105 par. 1 Kpa.
W odwołaniu od tej decyzji Waldemar R. domagał się rozpoznania jego wniosku tj. sprawdzenia wyliczenia dokonanego przez płatnika i orzeczenia o zwrocie nadpłaconego podatku.
Izba Skarbowa w Sz. po rozpoznaniu odwołania w dniu 29 marca 1995 r. wydała decyzję, w której - z powołaniem się na art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa - uchyliła w całości zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu decyzji wyjaśniono, że skoro podatnik odstąpił od pierwotnie wybranej formy rocznego rozliczenia zobowiązania podatkowego za pośrednictwem płatnika /art. 37 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych/ i samodzielnie dokonał rocznego rozliczenia zobowiązania podatkowego w zeznaniu PIT-30, to zgodnie z art. 45 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy wykazany w tym zeznaniu był podatkiem należnym za 1992 r.
W takiej zaś sytuacji /samodzielnego rozliczenia się/ podatnik nie miał podstaw do występowania z żądaniem sprostowania obliczenia podatku przez płatnika. Tym samym Urząd Skarbowy nie miał podstaw do wydania decyzji w trybie art. 175 par. 1 Kpa w związku z art. 105 Kpa ze względu na treść art. 45 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. I dlatego Izba Skarbowa uchyliła decyzję organu podatkowego I instancji.