Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t, Podatek akcyzowy
Uzasadnienie strona 2/2

W odpowiedzi na skargę Izba Skarbowa wniosła o jej oddalenie podtrzymując dotychczasowe stanowisko. Odnośnie zarzutu przekroczenia upoważnienia ustawowego Izba Skarbowa wyjaśnia, że art. 35 ust. 4 upoważnia Ministra Finansów do określenia przypadków, gdy podatnikami akcyzy są osoby lub jednostki inne niż producent lub importer, powołane rozporządzenie określa właśnie takie przypadki gdy podatnikami akcyzy są osoby lub jednostki sprzedające lub zużywające wyroby wymienione w par. 2b dla celów innych niż opałowe.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Powołany za podstawę prawną obowiązku podatkowego skarżącego podatnika w podatku akcyzowym przepis par. 2b ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 5 stycznia 1988 r. wprowadzony rozporządzeniem zmieniającym z dnia 26 czerwca 1998 r. /Dz.U. nr 80 poz. 519/ ma następujące brzmienie: "Podatnikami podatku akcyzowego są również osoby fizyczne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby prawne sprzedające lub zużywające wyroby wymienione w poz. 1 pkt 5 załącznika nr 1 do rozporządzenia oraz w poz. 16 pkt 4 w poz. 17 załącznika nr 3 do rozporządzenia dla celów innych niż opałowe".

Określanie przez Ministra Finansów przypadków, gdy podatnikami akcyzy są osoby lub jednostki inne niż producent lub importer wyrobów akcyzowych formalnie wynikało z upoważnienia ustawowego zawartego w art. 35 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, obowiązującym w chwili wydania rozporządzenia przez Ministra Finansów. Jednakże upoważnienie to przestało być aktualne z chwilą wejścia w życie Konstytucji RP z 2 kwietnia 1997 r., to jest z dniem 17 października 1997 r. Zgodnie bowiem z art. 217 Konstytucji nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych (...) następuje w drodze ustawy.

Ustalona konstytucyjnie bezwzględna wyłączność ustawy dla normowania wszystkich istotnych elementów stosunku podatkowego ma ten skutek, że upoważnienia zawarte w art. 35 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym do określenia przez Ministra Finansów, w drodze rozporządzenia, przypadków, gdy podatnikami akcyzy są osoby lub jednostki inne niż producent lub importer towarów akcyzowych - utraciło byt prawny.

Minister Finansów wydając w dniu 26 czerwca 1998 r. rozporządzenie nakładające podatek akcyzowy na inne niż określone w ustawie podmioty musiał być świadomym tego, że normuje materię zastrzeżoną do wyłączności ustawowej z mocy art. 217 obowiązującej od 17 października 1997 r. Konstytucji.

Od tej daty obowiązuje bowiem bezwzględna wyłączność ustawy dla nakładania podatków i nie może pojawiać się w tej materii żadna regulacja podustawowa.

Z tych względów wskazany par. 2b rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 5 stycznia 1998 r. nie może być podstawą prawną obowiązku podatkowego nałożonego na skarżącego podatnika.

I dlatego należało na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 1 i art. 29 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym uchylić decyzje obu instancji.

Strona 2/2