Tezy

1. Spełnienie przez notariusza obowiązku uzyskania od nabywcy, któremu świadczy usługę sporządzenia czynności prawnej w formie aktu notarialnego, oświadczenia, iż nie jest on dotychczas właścicielem innego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość ani też dysponentem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej jest wystarczającą przesłanką do opodatkowania świadczonej przezeń usługi notarialnej według stawki 7 procent i ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego związanego z dokonaniem opodatkowanej czynności przy zastosowaniu tej stawki.

2. Na gruncie przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, w jej brzmieniu obowiązującym w 1995 r., jak i przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 1991 r. - Prawo o notariacie /Dz.U. nr 22 poz. 91/, brak jest podstaw do określenia przez urząd skarbowy zobowiązania w podatku VAT z tytułu wykonania usługi notarialnej w innej wysokości aniżeli ustalona przez samego podatnika /notariusza/, jeżeli ustalenie wysokości tego zobowiązania /podatku należnego/ dokonane zostało przez tegoż podatnika przy zastosowaniu stawki podatkowej, wysokość której zależna jest od treści złożonej mu przez usługobiorcę deklaracji /oświadczenia/, z którą przepisy samej ustawy podatkowej lub wydane z jej upoważnienia łączą ten skutek.

Sentencja

uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji.

Uzasadnienie strona 1/5

Urząd Skarbowy określił B.K. zobowiązanie podatkowe w podatku VAT za czerwiec 1995 r. w wysokości 618 zł zamiast deklarowanego w kwocie 513 zł.

Z akt postępowania podatkowego wynika, że prowadząca kancelarię notarialną B.K. wykonała usługę sporządzenia w formie aktu notarialnego umowy sprzedaży nieruchomości zabudowanej domem mieszkalnym jednorodzinnym sprzed 1945 r. Z zapisu w par. 9 tego aktu notarialnego wynika, że za usługę tę pobrała ona od kupującego wynagrodzenie w kwocie 700 zł netto na podstawie taksy notarialnej oraz podatek VAT w kwocie 49 zł według stawki 7 procent wobec złożenia przez tegoż kupującego oświadczenia, że nie jest właścicielem innego budynku mieszkalnego ani lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość, nie dysponuje spółdzielczym prawem do lokalu ani prawem do domu mieszkalnego w spółdzielni. Opisaną czynność notarialną zarejestrowała w prowadzonym przez siebie repetytorium "A", ewidencjonując zarówno wielkość otrzymanego wynagrodzenia netto /700 zł/, jak i zastosowaną stawkę /7 procent/ oraz naliczoną nabywcy usługi kwotę podatku VAT /49 zł/. Uwzględniając te zapisy, sporządziła ona deklarację za czerwiec, wyliczając w niej wysokość podatku należnego za ten okres.

Z uzasadnienia decyzji wynika, że już po dokonaniu czynności notarialnej i wykonaniu przez B.K. usługi opodatkowanej podatkiem VAT uzyskała ona informację, że nie jest prawdziwe złożone jej oświadczenie nabywcy nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym, na podstawie którego zastosowała ona do opodatkowania swej usługi 7-procentową stawkę podatku VAT. Ponieważ zapis tego oświadczenia w akcie notarialnym nie odpowiada stanowi faktycznemu, a rzeczywista stawka podatku VAT wynosi 22 procent, organ podatkowy stwierdził w uzasadnieniu swej decyzji, że będąca podatnikiem podatku VAT B. K. obowiązana była skorygować kwotę podatku należnego wykazaną w deklaracji VAT za czerwiec 1995 r. i różnicę podatku w kwocie 105 zł wpłacić we własnym imieniu na konto urzędu skarbowego. Wobec tego, że nie dokonała ona korekty deklaracji i różnicy podatku nie wpłaciła, a wpłaty tej na rachunek urzędu skarbowego dokonał, jako uzupełnienie podatku obliczonego według stawki 22 procent, sam zleceniodawca usługi, organ podatkowy uznał za konieczne dokonać określenia wysokości podatku należnego VAT w drodze decyzyjnej.

W odwołaniu od tej decyzji B. K. domagała się jej uchylenia. Nie kwestionując okoliczności faktycznych sprawy, a w szczególności faktu opodatkowania wykonanej przez siebie usługi notarialnej stawką 7 procent, a także faktu, że o złożeniu przez nabywcę nieruchomości nieprawdziwego oświadczenia co do występowania warunków do zastosowania takiej obniżonej stawki podatku VAT dowiedziała się od niego już po sporządzeniu aktu notarialnego, a więc po wykonaniu usługi i po pobraniu należności z tego tytułu, odwołująca się wywodziła, iż nie była uprawniona do tego, aby samej - bez udziału stron czynności notarialnej - dokonywać jakichkolwiek zmian w zapisach aktu notarialnego, wobec czego nie miała też podstaw do odmiennego, w stosunku do poprzednio ustalonego, określenia stawki podatku VAT i wysokości podatku należnego od wykonanej przez siebie usługi.

Strona 1/5