Gminie przysługuje w postępowaniu administracyjnym status strony tylko wówczas, gdy zakres rozstrzygnięcia obejmuje sferę jej interesu prawnego.
Gmina może być bowiem stroną postępowania na takich samych zasadach jak inna osoba prawna lub fizyczna.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Miasta K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego (...) z 30 sierpnia 1999 r. (...) w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu - uchyla zaskarżoną decyzję.
Na wniosek Longina K., właściciela nieruchomości przy ul. T. nr 30 w K., Prezydent Miasta (...) wydał 15 lipca 1997 r. decyzję (...) w sprawie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu na nadbudowę domu pawilonu handlowego na działce nr 544 obręb 9 w K. przy ul. T. nr 30.
Inwestycja miała polegać na nadbudowie jednej kondygnacji istniejącego budynku w jego nie zmienionym obrysie.
11 września 1997 r., po uprawomocnieniu się już ww. decyzji, Prezydent Miasta (...) złożył do Samorządowego Kolegium Odwoławczego wniosek o stwierdzenie nieważności własnej decyzji z 15 lipca 1999 r., uznając, że nastąpiło rażące naruszenie prawa przy jej wydaniu, argumentując, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego Miasta K. dla obszaru określonego powyższą decyzją przewiduje, że teren, na którym zlokalizowany jest pawilon handlowy, przeznaczony jest na pas techniczny ulicy osiedlowej T. w rejonie skrzyżowania z ulicą Z. Plan ten nie określa zasad tymczasowego zagospodarowania, na podstawie, których można by określić warunki zabudowy i zagospodarowania terenu.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze (...) rozpatrując powyższy wniosek uznało, że został on wniesiony przez nieuprawniony podmiot oraz że nie istnieją przyczyny podmiotowe i przedmiotowe do wszczęcia postępowania na wniosek ani też z urzędu i decyzją (...) z 18 grudnia 1997 r. odmówiło wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta Miasta (...) z 15 lipca 1997 r. (...).
Na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego Miasto K. zło żyło wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.
2 lutego 1998 r. postanowieniem (...) Samorządowe Kolegium Odwoławcze (...) stwierdziło niedopuszczalność odwołani Postanowienie to zostało zaskarżone 5 marca 1998 r. do Naczelnego Sąd Administracyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny, wyrokiem SA/Sz 417/98 z dnia 30 czerwca 1999 r. uchylił zaskarżone postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego (...). W uzasadnieniu wyroku Sąd wyjaśnił, że Kolegium ponownie rozpatrując sprawę powinno wydać rozstrzygnięcie przewidziane w art. 138 par. 1 i par. 2 Kpa w związku z art. 127 par. 3 Kpa.
W swoim wniosku o ponowne rozpatrzenie ww. sprawy Zarząd Miasta K. zarzucił, że mimo iż wydawanie decyzji przez organy gminy jest uprawnieniem o charakterze publicznoprawnym i ma charakter władczy, nie oznacza to jednak, że gmina zostaje przez to pozbawiona uprawnień, które wynikają np. z tytułu własności gruntów.
Miasto /gmina/ K. uważa, że jest stroną postępowania, bowiem sprawa dotyczy interesu Miasta K., które jest właścicielem działki sąsiedniej nr 544, a zatem jest stroną postępowania. Interes wnioskodawcy uzasadniony jest planami inwestycyjnymi. Trwale zagospodarowanie działki Longina K. może uczynić niemożliwą rozbudowę skrzyżowania.
Poza tym zarzucono, że zgodnie z art. 16 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu jest nieważna, jeżeli jest sprzeczna z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i gdy nie sporządzono miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w przypadkach określonych w art. 13 ust. 1, a decyzja została wydana po powstaniu obowiązku jego sporządzenia. Dlatego właśnie wnioskodawca żąda deklaratoryjnego stwierdzenia nieważności decyzji na podstawie art. 156 par. 1 pkt 7 Kpa.