Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t, Działalność gospodarcza, Podatkowe postępowanie
Tezy

Niepowodzenia finansowe działalności gospodarczej nie mogą skutkować umorzeniem należności podatkowych, jeżeli nie zostały spowodowane działaniem czynników, na które podatnik nie może mieć wpływu.

Uzasadnienie

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zarówno decyzja dotycząca wniosku podatnika o rozłożeniu płatności zobowiązań podatkowych na raty /art. 22 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ jak i decyzja o umorzeniu zaległości podatkowych /art. 31 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych/ mają charakter uznaniowy.

Oznacza to, że jeżeli występują pewnego rodzaju zdarzenia lub okoliczności nadzwyczajne, organ podatkowy może, ale nie musi uwzględnić wniosku zainteresowanego.

Art. 31 cyt. ustawy, który stanowi materialnoprawną podstawę do umorzenia zaległych zobowiązań podatkowych przewiduje dwie przesłanki umorzenia, wypadek gospodarczo oraz wypadek społecznie uzasadniony.

Ocenę czy takie przesłanki istnieją pozostawiono organom podatkowym. Sądowa kontrola tego rodzaju decyzji jest więc ograniczona i sprowadza się do zbadania, czy organ rozstrzygający badał sprawę pod kątem rozpoznania wniosku podatnika, jak również czy rozważał cały materiał dowodowy w sprawie. Chodzi bowiem o to, czy swobodne uznanie organu podatkowego nie przekształciło się w uznanie dowolne.

W ocenie Sądu takich cech dowolności nie można przypisać zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji organu podatkowego I instancji. Podana w uzasadnieniach decyzji argumentacja wskazuje, że organy wydały decyzje po rozważeniu okoliczności, które skarżąca wskazała w toku postępowania jako uzasadniającej jej zdaniem umorzenia zaległości podatkowej. Należy podkreślić, że kiedy już wcześniej skarżąca powołując się na swoją trudną sytuację materialną i rodzinną wniosła o rozłożenie na raty zaległości podatkowej za 1994 r., uwzględniono jej wniosek i spłata została rozłożona na 6 rat. Nie wiadomo z jakiego powodu skarżąca nie spłaciła zaległości w ratach. Jak już wyjaśniono, art. 31 cyt. ustawy jest przepisem o charakterze wyjątkowym.

Niepowodzenia finansowe działalności gospodarczej nie mogą skutkować umorzeniem należności podatkowych jeżeli nie zostały spowodowane działaniem czynników, na które podatnik nie może mieć wpływu.

Z materiału dowodowego będącego podstawą wydania decyzji administracyjnej nie wynikało również, że spłata zaległej należności podatkowej podnoszonej w sposób istotny pogorszy warunki egzystencji rodziny skoro mąż podatniczki kontynuuje działalność gospodarczą, które wcześniej prowadziła Rozalia M.

Mając wszystko powyższe na względzie, Sąd na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skargę oddalił jako nieuzasadnioną.

Strona 1/1