stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji.
Tezy

Renta inwalidzka z tytułu choroby zawodowej pobierana na podstawie ustaw o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin oraz o świadczeniach z tytułu wypadku przy pracy i chorób zawodowych nie jest rentą odszkodowawczą przewidzianą w art. 444 par. 2 Kc, którą ustala się w orzeczeniu sądu powszechnego lub w umowie.

Dochód uzyskany z tytułu renty inwalidzkiej otrzymanej w związku z chorobą zawodową zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ stanowi źródło przychodu podlegające w całości opodatkowaniu.

Sentencja

stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie strona 1/2

Wacław S. w dniu 15 marca 1995 r. wystąpił do Urzędu Skarbowego w Sz. z wnioskiem o zwolnienie od podatku dochodowego dochodu za 1994 r. uzyskanego z tytułu renty inwalidzkiej chorobowej, która jego zdaniem ma charakter odszkodowania za utracone zdrowie w szkolnictwie i winna być zwolniona z opodatkowania. Podatnik w dniu 26 kwietnia 1995 r. złożył w Urzędzie Skarbowym zeznanie z dnia 21 kwietnia 1995 r. /PIT-32/, w którym wykazał, że należny podatek od podstawy opodatkowania 106.170.000 zł /wynagrodzenie ze stosunku pracy - 4.842.000 zł, emerytury - renty krajowe - 101.323.621 zł/ - stanowi kwotę 22.847.000 zł. Decyzją z dnia 28 sierpnia 1995 r. Urząd Skarbowy w Sz. nie uwzględnił wniosku podatnika z dnia 15 marca 1995 r., wyjaśniając, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych renty inwalidzkie chorobowe nie zostały zaliczone do dochodów wolnych od podatku, nie są bowiem odszkodowaniem. Jednocześnie Urząd Skarbowy ustalił Wacławowi S. podatek dochodowy za 1994 r. w wysokości 2.284,70 nowych złotych, czyli zgodnie z kwotą wynikającą z zeznania podatkowego. Po rozpatrzeniu odwołania podatnika od tej decyzji Izba Skarbowa w Sz. decyzją z dnia 30 listopada 1995 r. utrzymała w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji. W związku z zaliczeniem podatnika do III grupy inwalidzkiej z tytułu choroby zawodowej - na mocy art. 18 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych /Dz.U. 1983 nr 30 poz. 144 ze zm./ - uzyskał on prawo do renty inwalidzkiej - chorobowej. Art. 24 ust. 1 powołanej ustawy stanowi, że osoba uprawniona do renty inwalidzkiej, która nabyła również prawo do emerytury na podstawie przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin /Dz.U. nr 40 poz. 267 ze zm./ ma możliwość określenia sposobu wypłaty świadczeń, tj. przysługująca renta inwalidzka może być powiększona o połowę emerytury lub emerytura powiększona o połowę renty inwalidzkiej.

Wacław S. otrzymuje świadczenie rentowe powiększone o 50 procent należnej emerytury. Zwiększenie powyższego świadczenia jest ściśle związane z faktem uzyskania przez niego prawa do więcej niż jednego świadczenia i nie ma charakteru odszkodowawczego jak sugeruje podatnik. Wacław S. złożył skargę na powyższą decyzję do Naczelnego Sądu Administracyjnego, wnosząc o uchylenie rozstrzygnięcia. Zdaniem skarżącego, wypłacana mu renta inwalidzka z tytułu choroby zawodowej jest świadczeniem odszkodowawczym za utracone zdrowie i w związku z tym dochód z tego tytułu jest wolny od podatku. W odpowiedzi na skargę strona przeciwna nie znalazła podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 51 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ Sąd Administracyjny nie związany granicami skargi, władny jest uwzględnić ją także z uwagi na inne uchybienia niż te, które podniesiono w skardze, lub stwierdzić nieważność decyzji, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 par. 1 Kpa.

Strona 1/2