Dla możliwości odliczenia od podatku wydatków na budowę budynku mieszkalnego nie może bowiem decydować to, w jakim otoczeniu został on usytuowany, ale to, czy wydatki te, przeznaczone na taką budowę, ponoszone są na własne potrzeby mieszkaniowe podatnika, czy też służą one zaspokajaniu innych potrzeb.
Decyzją z 17.08.1998 r., wydaną na podstawie art. 27a ust. 1 pkt 1 lit. "b" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ oraz art. 21 i art. 207 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926/, Urząd Skarbowy w K. określił Grażynie i Włodzimierzowi małżonkom Ł. łączne zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1997 r. w wysokości 16.068,40 zł i zaległość podatkową w kwocie 296,50 zł.
Z uzasadnienia tej decyzji wynika, że w następstwie kontroli zeznania o wysokości wspólnych dochodów małżonków osiągniętych w 1997 r., złożonego w dniu 28.04.1998 r., stwierdzono, że podatnicy dokonali odliczenia od podatku ulgi mieszkaniowej w kwocie 396,49 zł, stanowiącej 19 procent wydatków w kwocie 2.086,80 zł poniesionych na budowę domu mieszkalno-letniskowego, co narusza przepis art. 27a ust. 1 pkt 1 lit. "b" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiącego o odliczeniu wydatków na cele mieszkaniowe podatników przeznaczonych na budowę budynku mieszkalnego.
Po rozpatrzeniu odwołania podatników od tej decyzji, Izba Skarbowa w K. decyzją z 27.10.1998 r., wydaną na podstawie art. 21 par. 3 i art. 233 par. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926/ oraz art. 27a ust. 1 pkt 1 lit. "b" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, orzekła o utrzymaniu zaskarżonej decyzji w mocy.
Z uzasadnienia decyzji organu odwoławczego wynika, że organ ten w pełni podzielił stanowisko organu I instancji co do braku podstaw prawnych do dokonania odliczeń od dochodu wydatków poniesionych przez odwołujących się podatników na budowę domu mieszkalno-letniskowego.
Wskazując na fakt, iż decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu z dnia 1 sierpnia 1995 r. jednoznacznie wskazuje na rodzaj inwestycji, t.j. na budowę domów mieszkalno-rekreacyjnych, że z pisma Urzędu Miasta i Gminy w B. z dnia 25.10.1997 r. wynika, iż według planu przestrzennego zagospodarowania gminy B. działka położona w obrębie ewidencyjnym D., stanowiąca własność Grażyny i Włodzimierza Ł. przeznaczona jest pod budownictwo mieszkaniowo-letniskowe typu całorocznego oraz że także pozwolenie na budowę z 1.07.1996 r. stanowi o budowie domu mieszkalno-letniskowego, Izba Skarbowa podkreśliła, iż celem podatkowej ulgi mieszkaniowej jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych podatnika i że sądzić należy, iż mówiąc o budowie domu mieszkalnego ustawodawcy chodziło o budynek, w którym podatnik miałby zamieszkiwać na stałe, a nie taki, w którym może przebywać w ciągu roku, ale wyłącznie w celach rekreacyjnych lub letniskowych.
Powyższą decyzję Grażyna i Włodzimierz Ł. zaskarżyli do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Domagając się uchylenia zaskarżonej decyzji zarzucili oni rażące naruszenie prawa materialnego w postaci art. 27a ust. 1 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, poprzez błędne przyjęcie, że w myśl tego przepisu odliczeniu od podatku nie podlegają wydatki poniesione na budowę domu mieszkalnego, którego nazwa w dokumentach została określona jako domek mieszkalno-letniskowy, niezależnie od tego, jakiemu celowi budowa ma służyć i jakie jest jego przeznaczenie. Odwołując się do pojęcia "budynku mieszkalnego" zawartego w Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, według której budynkiem mieszkalnym jest każdy budynek odpowiadający normom techniczno-użytkowym, przeznaczony do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych właściciela i jego bliskich, chociażby oprócz lokalu mieszkalnego obejmował również lokal na inne potrzeby, jeżeli główną funkcją budynku jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych, a budynek w całości lub w przeważającej części ma temu służyć, wywiedli oni, że realizowany przez nich budynek nie przewiduje innych funkcji niż funkcja mieszkaniowa i to w celu zaspokojenia ich własnych potrzeb.