1. Faktury, które dokumentują sprzedaż nieruchomości bez zachowania formy aktu notarialnego, nie są podstawą do obniżenia podatku należnego.
2. Wymogi formalne stawiane fakturom VAT nie mogą być celem samym w sobie, zwłaszcza kiedy dotyczą rzeczywistych zdarzeń gospodarczych.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi "GTI" Spółki z o.o. w S. na decyzję Izby Skarbowej w Sz. Ośrodek Zamiejscowy w K. z dnia 27 sierpnia 1999 r. (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług - uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; (...).
Decyzją z dnia 27 sierpnia 1999 r. Izba Skarbowa w S. Ośrodek Zamiejscowy w K. po rozpatrzeniu odwołania "GTI" Spółki z o.o. z siedzibą w S. od decyzji Urzędu Skarbowego w S. z dnia 22 czerwca 1999 r. w sprawie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za luty 1999 r. uchyliła decyzję Urzędu w części dotyczącej określenia zobowiązania i zaległości w podatku w kwocie 407 zł, ustalenia zobowiązania dodatkowego w kwocie 122 zł oraz odsetek w kwocie 33,80 zł oraz orzekła, że należne zobowiązanie i zaległość w podatku od towarów i usług wynosi 3.772 zł, dodatkowe zobowiązanie 43.889 zł, a odsetki za zwłokę na dzień wydania decyzji przez Urząd - 312,70 zł.
W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia przytoczono następującą argumentację: W wyniku kontroli przeprowadzonej przez pracowników Urzędu Skarbowego w S. w dniach od 12 do 21 kwietnia w siedzibie Spółki w zakresie prawidłowości rozliczenia podatku od towarów i usług za luty 1997 r. /Spółka w deklaracji VAT-7 za luty 1997 r. wykazała do zwrotu na rachunek bankowy podatnika kwotę 142.528 zł/, ustalono, że w rejestrze zakupu VAT podatnik zaewidencjonował i odliczył w deklaracji VAT-7 za luty 1999 r. podatek należny z faktury wystawionej przez "P." spółkę z o.o. w C. z datą sprzedaży luty 1999 r.
Na podstawie pozostałych dokumentów źródłowych stwierdzono, że przedmiotowa faktura została wystawiona przed datą zawarcia aktu notarialnego /nastąpiło to w dniu 26 lutego 1999 r./ i w związku z tym Spółka nie miała prawa do odliczenia podatku należnego na podstawie ww. faktury. Ponadto Urząd zarzucił, że w rejestrze sprzedaży VAT Spółka nie zaewidencjonowała i w deklaracji VAT-7 nie wykazała podatku należnego od świadczonych usług wynajmu na rzecz T. Spółki z o.o. w W.
Zdaniem Urzędu, Spółka świadczyła przedmiotowe usługi bez pobrania należności.
W związku z tym organ podatkowy I instancji wydał w dniu 22 czerwca 1999 r. decyzję, w której określił wysokość zobowiązania i zaległość w podatku od towarów i usług w kwocie 4.179 zł, wysokość odsetek za zwłokę w kwocie 346,50 zł oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie w kwocie 44.011 zł.
W odwołaniu od tej decyzji Spółka zarzuciła naruszenie przepisów art. 10 ust. 2, art. 19, art. 27 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ oraz par. 54 ust. 4 pkt 3 i 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 156 poz. 1024 ze zm./ poprzez bezpodstawne zastosowanie w wyniku błędnej oceny stanu faktycznego.
Izba Skarbowa w S. Ośrodek Zamiejscowy w K. uznała zarzuty odwołującej się Spółki w przedmiocie określenia podatku należnego od usługi wynajmu nieruchomości za słuszne.