Możliwość zmiany decyzji, przewidziana w art. 174 Kpa ma charakter incydentalny, ograniczony jedynie do wymiaru uzupełniającego podatku. Traktowanie jej jako decyzji, która wchłonęła pierwotny wymiar i stała się decyzją ustalającą wymiar podatku, nie znajduje uzasadnienia w powołanym przepisie.
Decyzją z dnia 18 grudnia 1996 r. Urząd Skarbowy w S. określił Markowi S. podatek dochodowy od osób fizycznych za 1994 r. w kwocie 44.158,10 zł. Wskutek wniesienia odwołania od powyższej decyzji, Izba Skarbowa w S., przed rozpatrzeniem odwołania, pismem z 3 kwietnia 1997 r. na podstawie art. 174 Kpa zwróciła organowi I instancji sprawę w celu wymiaru uzupełniającego w podatku dochodowym od osób fizycznych.
W tej sytuacji Urząd Skarbowy w S. decyzją z dnia 25 kwietnia 1997 r. powołując również przepis art. 174 Kpa określił Markowi S. podatek dochodowy od osób fizycznych za 1994 r. w kwocie 44.957,30 zł, doręczając decyzję 30 kwietnia 1997 r.
Pismem datowanym 14 maja 1997 r., Marek S. wniósł odwołanie od powyższej decyzji, a pismem z 23 lipca 1997 r. złożył wniosek o przywrócenie terminu do złożenia odwołania od decyzji z dnia 25 kwietnia 1997 r.
Rozpatrując wniosek i odwołanie, organ odwoławczy postanowieniem z dnia 29 lipca 1997 r. odmówił przywrócenia terminu do wniesienia odwołania, a postanowieniem z dnia 30 lipca 1997 r. na podstawie art. 134 Kpa, stwierdził, że skoro odwołanie od decyzji z dnia 25 kwietnia 1997 r. określającej podatek dochodowy od osób fizycznych za 1994 r. wniesiono z uchybieniem terminu określonego w przepisie art. 129 par. 2 Kpa, pozostawia się je bez merytorycznego rozpatrzenia.
W uzasadnieniu postanowienia organ wskazał, że z uwagi na uchybienie terminu do wniesienia odwołania od decyzji wydanej w trybie art. 174 Kpa, brak jest podstaw do merytorycznego rozpatrzenia sprawy - art. 134 Kpa.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Marek S. zarzucił zaskarżonemu postanowieniu błędną interpretację przepisu art. 174 Kpa przez przyjęcie, że nieskuteczne odwołanie od decyzji uzupełniającej pierwotny wymiar podatku powoduje, że całą sprawę pozostawia się bez merytorycznego rozpoznania, mimo prawidłowego wniesienia odwołania od decyzji ustalającej pierwotny wymiar podatku. Zdaniem skarżącego, przy uwzględnieniu poglądu Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażonego w wyroku z dnia 20 września 1995 r. SAB/Ka 12/95, postanowienie z 30 lipca 1997 r. winno co najwyżej stwierdzić, że bez rozpoznania merytorycznego pozostawia się tylko tę część decyzji, która obejmuje wymiar uzupełniający.
W odpowiedzi na skargę, Izba Skarbowa w S., wskazując na argumenty powołane w uzasadnieniu postanowienia wniosła o oddalenie skargi. W uzasadnieniu wniosku, ustosunkowując się do zarzutów skargi, wyraziła pogląd, że zgodnie z przepisem art. 174 Kpa, ponowne rozpatrzenie sprawy przez organ odwoławczy jest możliwe wyłącznie wtedy, gdy strona wniesie odwołanie od nowej decyzji, ta bowiem wchłania pierwotny wymiar. Decyzja wydana na podstawie art. 174 Kpa jest nową decyzją w sprawie, od której na ogólnych zasadach służy odwołanie podlegające łącznemu rozpatrzeniu z odwołaniem wniesionym od decyzji ustalającej pierwotny wymiar podatku. Mając na uwadze przesłankę art. 174 Kpa, że odwołania od decyzji pierwotnej i wydanej w oparciu o powyższy przepis należy rozpatrywać łącznie, organ odwoławczy nie ustosunkował się do odwołania z 6 stycznia 1997 r. Zdaniem organu, powyższe rozstrzygnięcie jest zgodne z poglądami NSA wyrażonymi w wyrokach w sprawach SA/Gd 965/84 czy III SA 549/93.