Ustalenie przez organ podatkowy wysokości przychodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzących ze źródeł nie ujawnionych wymaga przestrzegania zasad procedury administracyjnej, gwarantujących wszechstronne i dokładne wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy.
uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych od nieujawnionych źródeł dochodu.
Urząd Skarbowy w S. decyzją z 25 lutego 1997 r. ustalił zobowiązanie w podatku dochodowym za 1992 r. Małgorzacie i Markowi małż. W. zamieszkałym w S. w oparciu o przepisy art. 20 ust. 1 i 3 oraz art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości 126.468,80 zł od nieujawnionych źródeł dochodów nie pokrywających poniesionych wydatków. Z uzasadnienia decyzji wynikało, że łączne wydatki małżonków w 1992 r. wynosiły 171 073,20 zł, łącznie zaś ujawnione dochody wyrażały się kwotą 2448,12 zł.
Urząd Skarbowy stwierdził, że podatnicy ponieśli następujące wydatki z tytułu:
1/ objęcia przez Marka W. 150 udziałów spółki z o.o. "S" w S. za kwotę 150.000 zł płatną w 13 ratach w okresie od 2 stycznia 1992 r. do 9 grudnia 1992 r.,
2/ zakupu przez Małgorzatę W. samochodu osobowego marki "Volvo" za kwotę 11.642 zł,
3/ uiszczenia podatku obrotowego i opłaty manipulacyjnej za ww. samochód w kwocie łącznej 4.064,40 zł.
Organ podatkowy I instancji ustalił również, że:
- w 1991 r. małżonkowie W. uzyskali dochody w kwocie 4.615,00 zł i była to kwota równa kosztom bieżącego utrzymania /według Biuletynu Statystycznego stanowiła ona kwotę 4.222,56 zł/,
- w 1992 r. dochody uzyskiwał Marek W. i stanowiły one kwotę 2.448,12 zł.
Małgorzata W. przebywała na urlopie wychowawczym i na utrzymaniu podatnika pozostawały zatem trzy osoby /żona + 2 dzieci/,
- koszty bieżącego utrzymania 4-osobowej rodziny stanowiły według Biuletynu Statystycznego nr 2/94 GUS Warszawa kwotę 5.920,80 zł.
Wobec powyższego, Urząd Skarbowy w S. uznał wyżej opisane wydatki w 1992 r. za nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów i wszczął w 1993 r. postępowanie podatkowe w tej sprawie.
Z pisemnych wyjaśnień Marka W. i pełnomocnika obojga małżonków wynikało, że środki finansowe przeznaczone na pokrycie tych wydatków pochodziły ze sprzedaży artykułów pochodzenia zagranicznego, dokonywanej przez podatnika w latach 1985-1990 bez zgłoszenia działalności gospodarczej. Na potwierdzenie osiągnięcia dochodów z tej sprzedaży przedłożone zostały:
- dowody odprawy celnej artykułów pochodzenia zagranicznego za okres 1985-1990 r., których wartość wynosiła 80.918,41 zł,
- umowy kupna-sprzedaży i kwoty skupu na łączną kwotę 2.429,90 zł.
Zgodnie z pisemnym oświadczeniem Marka W. z 2 marca 1993 r. towary pochodzenia zagranicznego zostały zakupione za dewizy podjęte z rachunku bankowego w banku polskim, a następnie sprzedane w jednorazowych transakcjach o wartości powyżej 200.000 st. zł. Podatnik przedłożył bankowy dowód wypłaty kwoty 9.000 USD z 18 października 1989 r. oraz bezimienne zezwolenie na wywóz dewiz za granicę z 1989 r.
W toku postępowania pełnomocnik stron oświadczył, że dochody ze sprzedaży towarów pochodzenia zagranicznego nie były gromadzone w postaci wkładów oszczędnościowych na rachunkach bankowych, lecz wymienione na dewizy i przechowywane w domu.