Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Dolecki Sędziowie: Sędzia WSA Barbara Gebel Asesor WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder /spr./ Protokolant Joanna Białas - Gołąb po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 maja 2004r. sprawy ze skargi K.D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej oddala skargę
Decyzją z dnia [...] r. Nr [...] Zarząd Miasta [...] ustalił dla K.D. opłatę adiacencką w wysokości [...] zł z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w związku z przeprowadzeniem podziału działki nr [...], położonej w obrębie ew. nr [...]. W uzasadnieniu decyzji organ I instancji podał, że Prezydent Miasta [...] decyzją z dnia [...] zatwierdził podział działki nr [...] na [...] nowoutworzonych działek gruntu oznaczonych numerami [...], z tym że działka nr [...] została przeznaczona pod drogę [...] zapewniającą dojazd do wydzielonych działek. Podział ten spowodował zdaniem organu I instancji wzrost wartości nieruchomości o[...] zł.
Zgodnie z postanowieniami uchwały Nr [...] Rady Miejskiej w [...] z dnia [...] r. w sprawie ustalenia wysokości stawki procentowej opłaty adiacenckiej, opłatę tą ustalono na kwotę [...] zł, tj. 50% kwoty o którą wzrosła wartość nieruchomości po podziale. W odwołaniu od decyzji organu I instancji K.D. zarzuca, że w momencie dokonywania podziału nieruchomości, tj. w [...] r. na terenie miasta [...] nie obowiązywała uchwała rady ustalająca stawki opłaty adiacenckiej, stąd też ustalenie opłaty uznaje za bezprawne. Wnosząca odwołanie zarzuca nadto decyzji organu I instancji naruszenie art. 107 § 3 kpa, albowiem jej zdaniem decyzja nie zawiera uzasadnienia faktycznego. Podnosi nadto, że w toku postępowania organ administracji nie ustalił wysokości kosztów związanych z podziałem, urządzenia drogi wewnętrznej oraz doprowadzenia mediów do nowo powstałych działek.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] decyzją z dnia [...] na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa i art. 98 ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543 ze zamianami), utrzymało w mocy decyzje organu I instancji. W uzasadnieniu swojej decyzji Kolegium stwierdziło, że warunkiem koniecznym do ustalenia opłaty adiacenckiej w związku z podziałem nieruchomości jest wzrost wartości nieruchomości objętej podziałem oraz ustalenie opłaty w ciągu trzech lat od dnia kiedy decyzja zatwierdzająca projekt podziału stała się ostateczna. Zarząd
Miasta [...] wykazał w swojej decyzji wzrost wartości nieruchomości.
Zdaniem organu odwoławczego nie jest warunkiem koniecznym do ustalenia opłaty adiacenckiej istnienie w dniu wydania decyzji zatwierdzającej plan podziału nieruchomości uchwały ustalającej wysokość stawkę opłaty adiacenckiej. Uchwała taka musi jednak obowiązywać w dniu wydania decyzji ustalającej wysokość opłaty adiacenckiej i warunek ten został w tej sprawie spełniony.
Kolegium uznało nadto, że wzrost wartości nieruchomości ustalony na podstawie operatu szacunkowego sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego został ustalony według stanu i cen na dzień wydania decyzji o ustaleniu opłaty. Organ II instancji nie podzielił zarzutów K. M. D. co do nie uwzględnienia kosztów związanych z podziałem, urządzeniem drogi wewnętrznej oraz doprowadzeniem mediów. Wydatki te - zdaniem Kolegium - w obowiązującym stanie prawnym nie podlegają uwzględnieniu przy ustalaniu wysokości opłaty adiacenckiej.