Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Asesor WSA Kazimierz Maczewski (spr.), Sędzia WSA Alicja Polańska, Protokolant Gabriela Porzezińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 czerwca 2004r. sprawy ze skargi R. i D. M. na decyzję Izby Skarbowej z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999r. I. u c h y l a zaskarżoną decyzję, II. stwierdza, nieważność decyzji Izby Skarbowej z dnia [...] r. Nr [...] oraz poprzedzającej ją decyzji Urzędu Skarbowego z dnia [...] r. Nr [...], III. z a s ą d z a od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżących kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia [...] r., Nr [...], wydaną z powołaniem się na przepisy art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), art. 20 ust. 1 i 3 oraz art. 30 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r., Nr 90, poz. 416 ze zm.), Izba Skarbowa orzekła o utrzymaniu w mocy decyzji Urzędu Skarbowego z dnia [...] r., Nr [...], ustalającej R. i D. małżonkom M. na kwotę [...] zł podatek dochodowy od osób fizycznych za 1999 r. należny od dochodu w kwocie [...] zł, nie znajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów.
Powyższa decyzja ostateczna skargą z dnia [...] r. zaskarżona została przez podatników do Naczelnego Sądu Administracyjnego z powodu jej niezgodności z prawem. We wniesionej skardze podatnicy domagali się uchylenia zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji organu I instancji, kwestionując ich faktyczne i prawne podstawy, w szczególności zarzucając naruszenie przepisów art. 20 ust. 1 i 3 oraz art. 30 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 122, 180 § 1, 187 § 1 i 191 Ordynacji podatkowej.
W uzasadnieniu skargi podniesiono, iż organy podatkowe błędnie zastosowały wskazane wyżej przepisy ustawy podatkowej polegające na ustaleniu skarżącym zobowiązania z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999 r. w kwocie [...] zł od dochodu w kwocie [...] zł uzyskanego z nieujawnionych źródeł przychodu, pomimo, że wydatki poniesione przez skarżących w całości znajdują pokrycie w ujawnionych źródłach przychodu.
Decyzją z dnia [...] r., Nr [...], wydaną z powołaniem się na przepis art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 11.05.1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 ze zm.) oraz art. 233 § 2 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), Izba Skarbowa uchyliła zaskarżoną do Naczelnego Sądu Administracyjnego własną decyzję ostateczną z dnia [...] r. oraz poprzedzającą ją decyzję Urzędu Skarbowego i sprawę przekazała organowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.
Z uzasadnienia tej ostatniej decyzji wynika, że podstawę dokonanej przez organ odwoławczy tzw. samokontroli i uchylenia w jej wyniku zaskarżonej decyzji ostatecznej oraz decyzji ją poprzedzającej stanowiło stwierdzenie, iż obie one wydane zostały z naruszeniem przepisów art. 247 Ordynacji podatkowej, gdyż dochody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu małżonków M. opodatkowano łącznie, wbrew zasadzie wynikającej z art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Decyzja Izby Skarbowej z dnia [...] r. również została zaskarżona przez podatników do Naczelnego Sądu Administracyjnego z powodu jej niezgodności z przepisem art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 11.05.1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym. Domagając się stwierdzenia nieważności względnie uchylenia tej decyzji skarżący wywodzą, iż jej niezgodność z prawem wynika stąd, że w ogóle nie uwzględnia ona skargi, skoro w skardze na decyzję z dnia [...] r. domagali się oni jedynie jej uchylenia z powodu naruszenia prawa materialnego i procesowego, w szczególności poprzez błędne zastosowanie art. 20 ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.