Zasadne jest uznanie przez Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, że z powodu późniejszego zatrudnienia w strukturach Urzędu Bezpieczeństwa nie można zachować nadanych wcześniej uprawnień kombatanckich, skoro w toczącym się postępowaniu weryfikacyjnym nie przedłożono dowodów, które wskazywałyby na to iż skierowanie do pracy, w Urzędzie Bezpieczeństwa nastąpiło przez organizacje niepodległościowe lub przez te organizacje nastąpiło zwerbowanie w celu udzielenia im pomocy, ani też dowodów stwierdzających, że podczas tego zatrudnienia wykonywano wyłącznie zadania nie związane ze zwalczaniem organizacji oraz osób działających na rzecz suwerenności i niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Edwarda S. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie z dnia 2 lipca 1998 r. (...) w przedmiocie pozbawienia uprawnień kombatanckich - oddala skargę.
Decyzją z dnia 2.07.1998 r., (...), wydaną na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 w zw. z art. 127 par. 3 Kodeksu postępowania administracyjnego, oraz art. 25 ust. 2 pkt 1 lit. "a" w zw. z art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. "a" ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./ oraz na skutek wniosku strony o ponowne rozpatrzenie sprawy, Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie utrzymał w mocy, swoją decyzję z dnia 14.04.1998 r., (...), pozbawiającą Edwarda S. uprawnień kombatanckich.
W uzasadnieniu tej decyzji wskazano, że Edward S. otrzymał uprawnienia kombatanckie przyznane mu przez ZBoWiD z tytułu walki zbrojnej o utrwalenie władzy ludowej. Decyzją Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 14.04.1998 r. uprawnień tych został on pozbawiony w oparciu o przepis art. 25 ust. 2 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach (...) jako osoba zatrudniona w Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego, co ustalono na podstawie pisma Komendy Wojewódzkiej Milicji Obywatelskiej Województwa K. z 29.10.1976 r. Domagając się ponownego rozpatrzenia sprawy Edward S. nie przedstawił jednak żadnych nowych dowodów mogących przemawiać za zachowaniem uprawnień na podstawie art. 21 ust. 3 ustawy. Podnoszona zatem przez niego okoliczność d tycząca jego służby w tzw. "Niszczycielskich Batalionach" nie może wpływać na zmianę decyzji o pozbawieniu go uprawnień, stwierdzono w zakończeniu omawianego uzasadnienia.
Powyższą decyzję ostateczną Edward S. zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Domagając się uchylenia zaskarżonej decyzji w całości zarzucił on, że wydana ona została z rażącym naruszeniem prawa materialnego w wyniku nie uwzględnienia jego działalności kombatanckiej w tzw. "Niszczycielskich Batalionach" oraz z naruszeniem przepisów postępowania administracyjnego a w szczególności art. 7, art. 8, art. 75 par. 1, art. 76 i art. 77 par. 1 Kpa, polegającym na braku wyjaśnienia wszystkich okoliczności niezbędnych do wyjaśnienia sprawy i pominięciu faktu wykonywania przez niego funkcji wartownika, a więc zadań nie związanych ze zwalczaniem organizacji oraz osób działających na rzecz suwerenności i niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej.
W odpowiedzi na skargę Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie wniósł o jej oddalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał, co następuje:
Skarga okazała się nieuzasadnioną, nie zachodzą bowiem podstawy do stwierdzenia, że zaskarżona decyzja wydana została z naruszeniem przepisów prawa.
Stosownie do przepisu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. 1997 nr 141 poz. 950 ze zm./, kombatantami są osoby, które brały udział w wojnach, działaniach zbrojnych i powstaniach narodowych, wchodząc w skład formacji wojskowych lub organizacji walczących o suwerenność i niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej. Stanowiąc powyższą normatywną definicję kombatanta ustawa powyższa określiła zarazem różne rodzaje służb wojskowych lub uczestnictwa w działaniach uznawane przez siebie za działalność kombatancką /art. 1 ust. 2/ oraz za działalność równorzędną z działalnością kombatancką /art. 2/, zaliczając do okresów tej działalności również czas przebywania w określonych warunkach i miejscach z jej powodu /art. 3/. Za działalność kombatancką ustawa powyższa uznała zatem m.in. uczestniczenie w latach 1944-1995 w tzw. "Niszczycielskich Batalionach" /"Istriebitielnych Batalionach"/ na dawnych ziemiach polskich w województwach lwowskim, stanisławowskim, tarnopolskim i wołyńskim w obronie ludności polskiej przed ukraińskimi nacjonalistami.