Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t
Tezy

W postępowaniu podatkowym w sprawie ustalenia podstawy opodatkowania przychodu nie znajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu istotna rola w dowodzeniu przypada samemu podatnikowi, na którym z istoty rzeczy spoczywa zasadniczy ciężar wykazania, że suma poniesionych w roku podatkowym wydatków i wartość zgromadzonych w tymże roku zasobów finansowych znajdują pokrycie w już opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania źródłach przychodu oraz w posiadanych przedtem zasobach majątkowych.

Uzasadnienie

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, co następuje:

Skarga okazała się nieuzasadniona, zaskarżona decyzja odpowiada bowiem przepisom prawa.

Określając w art. 6 ust. 1 źródła przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, obowiązująca do 31.12.1991 r. ustawa z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym /Dz.U. 1989 nr 27 poz. 147 ze zm./ zaliczyła do nich "inne źródła określone z art. 7 ust. 8" oprócz źródeł przez siebie wcześniej wymienionych. Wskazując z kolei w art. 7 ust. 8 różne przychody, jakie uważa za pochodzące z "innych źródeł", ustawa ta wymieniła też wśród nich przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu.

Wprowadzając opodatkowanie przychodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach, omawiana ustawa podatkowa zawarła w art. 7 ust. 9 wskazania co do sposobu ustalania wysokości tych przychodów. I tak, w myśl tego przepisu wysokość przychodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach ustala się przyjmując za podstawę sumę poniesionych w roku podatkowym wydatków i wartość zgromadzonych w tym roku zasobów finansowych, nie znajdujących pokrycia w już opodatkowanych bądź wolnych od opodatkowania źródłach przychodów i posiadanych przedtem zasobach majątkowych.

Za nieuzasadnione uznać należy w rozpatrywanej sprawie podniesione w skardze zarzuty naruszenia przez organy podatkowe przepisów postępowania administracyjnego poprzedzającego wydanie zaskarżonej decyzji. Jak wynika z akt sprawy, skarżący zgodnie z art. 61 par. 4 Kpa powiadomieni zostali o wszczęciu postępowania podatkowego oraz o jego przedmiocie, brali czynny udział w tym postępowaniu składając wyjaśnienia w charakterze strony, mieli też pełną możliwość przedstawienia i dokumentowania faktów mających znaczenie dla ustalenia podstawy opodatkowania i wysokości ich zobowiązania podatkowego.

Dokonana przez organy podatkowe ocena zgromadzonego w sprawie z udziałem strony materiału dowodowego nie nasuwa zastrzeżeń co do jej zupełności i zgodności z zasadami życiowego doświadczenia i wskazaniami wiedzy. Zauważyć w tym miejscu należy, że w postępowaniu podatkowym w sprawie ustalenia podstawy opodatkowania przychodu nie znajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu istotna rola w dowodzeniu przypada samemu podatnikowi, na którym z istoty rzeczy spoczywa zasadniczy ciężar wykazania, że suma poniesionych w roku podatkowym wydatków i wartość zgromadzonych w tymże roku zasobów finansowych znajdują pokrycie w już opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania źródłach przychodu oraz w posiadanych przedtem zasobach majątkowych.

W świetle przedstawionych przez skarżących w toku postępowania podatkowego materiałów dowodowych nie może ulegać wątpliwości, iż nie zdołali oni wykazać posiadania przez siebie na dzień 31.12.1990 r. zasobów majątkowych, które uzasadniałyby poniesione przez nich w 1991 r. wydatki. Posiadania takich zasobów nie dowodzi ani sam fakt zatrudnienia Christosa M. w latach 1976-1983 na statkach obcych bander, skoro nie zdołał on wykazać wysokości uzyskanych stąd dochodów, ani też fakt prowadzenia przezeń w latach 1984-1987 działalności gospodarczej, dochodów z której także nie potrafił bliżej określić. Za dowody potwierdzające posiadanie przez skarżących zasobów majątkowych mogących pokrywać wydatki 1991 r. zasadnie też organy podatkowe nie uznały dowodów bankowych wypłat z 1988 i 1989 r. oraz dokumentów wskazujących na uzyskiwanie w 1989 r. przychodów ze sprzedaży sprowadzonych z zagranicy artykułów handlowych, skoro dotyczą one lat poprzednich i bynajmniej nie wynika z nich posiadanie przez podatników zasobów majątkowych stąd pochodzących i mogących pokrywać wydatki 1991 r.

Nieuzasadniony jest też, w świetle poprawnych ustaleń faktycznych w sprawie przez organy podatkowe, zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego, a w szczególności przepisu art. 7 ust. 8 i 9 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym.

W tych warunkach, wobec braku podstaw do stwierdzenia, że zaskarżona decyzja wydana została z naruszeniem przepisów prawa materialnego względnie, że uchybia ona przepisom postępowania w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, orzec należało o oddaleniu skargi jako nieuzasadnionej /art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Strona 1/1